Przejdź do zawartości

Donat (Babinski-Sokołow)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Donat
Донат
Nikołaj Babinski-Sokołow
Николай Бабинский-Соколов
Arcybiskup doński i nowoczerkaski
Ilustracja
Kraj działania

Imperium Rosyjskie

Data i miejsce urodzenia

1828
gubernia smoleńska

Data i miejsce śmierci

16 kwietnia 1896
Moskwa

Miejsce pochówku

Monaster św. Mikołaja na Ugrieszy

Arcybiskup doński i nowoczerkaski
Okres sprawowania

kwiecień – listopad 1896

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia dońska i nowoczerkaska

Śluby zakonne

23 kwietnia 1855

Prezbiterat

1852

Chirotonia biskupia

27 maja 1879

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

27 maja 1879

Miejscowość

Petersburg

Miejsce

Ławra Aleksandra Newskiego

Konsekrator

Izydor (Nikolski)

Donat, imię świeckie Nikołaj Babinski-Sokołow (ur. 1828 w guberni smoleńskiej, zm. 4 kwietnia?/16 kwietnia 1896 w Moskwie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie kapłana prawosławnego. Po ukończeniu seminarium duchownego w Smoleńsku pracował przez rok jako prywatny nauczyciel, zaś w 1852 przyjął święcenia kapłańskie, będąc żonaty. Już w roku następnym jego żona zmarła. W związku z tym 23 kwietnia 1855 złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Donat. W 1857 ukończył wyższe studia teologiczne w Petersburskiej Akademii Duchownej, po czym skierowano go do pracy w charakterze wykładowcy w seminarium duchownym w Archangielsku. Rok później został jego inspektorem. Od 18 kwietnia 1864 archimandryta. 12 sierpnia 1866 mianowany rektorem seminarium w Archangielsku oraz przełożonym monasteru w tym samym mieście.

27 maja 1879 miała miejsce jego chirotonia na biskupa brzeskiego, wikariusza eparchii wileńskiej i litewskiej. 14 maja 1881 jego tytuł uległ zmianie na biskup kowieński. 6 marca 1882 objął katedrę ryską i mitawską. Po pięciu latach przeniesiony do eparchii kijowskiej jako jej wikariusz, z tytułem biskupa podolskiego. 13 grudnia 1890 został arcybiskupem wileńskim i litewskim, łącząc tę godność z funkcją przełożonego monasteru Świętego Ducha w Wilnie. Po czterech latach przeniesiony na katedrę dońską i nowoczerkaską, jednak już po pół roku, 12 listopada 1894, na własną prośbę odszedł w stan spoczynku. Zamieszkał w monasterze św. Mikołaja na Ugrieszy, gdzie w 1896 zmarł i został pochowany w soborze Przemienienia Pańskiego.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]