Dwór w Sielcu
 Widok ogólny z przybudówką | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Ukończenie budowy |
1. połowa XIX wieku |
| Pierwszy właściciel |
Henryk Potworowski |
| Kolejni właściciele | |
| Obecny właściciel |
Rodziewiczowie |
Położenie na mapie gminy Żnin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żnińskiego  | |
 52°51′31,8910″N 17°33′25,5611″E/52,858859 17,557100
| |
Dwór w Sielcu – klasycystyczny dwór znajdujący się we wsi Sielec w województwie kujawsko-pomorskim (powiat żniński).
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1881 majątek należał do Henryka Potworowskiego. W 1909 był własnością Tadeusza Unruga, a w 1939 – Antoniego Unruga. W 1926 liczył 757 hektarów[1]. Ostatnim posiadaczem Sielca był admirał Józef Unrug, obrońca Helu przed Niemcami podczas kampanii wrześniowej w 1939. Obecnie założenie jest własnością prywatną (Rodziewiczowie) z miejscami noclegowymi i przestrzeniami o funkcjach kulturalnych[2].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Piętrowy dwór na kamiennym cokole[2], z parterową przybudówką od strony północnej[3] wzniesiono w pierwszej połowie XIX wieku w formach klasycystycznych. Kryty jest dachem czterospadowym. Ma wejście na osi[1].
W jednym z pomieszczeń dworu urządzona została Izba Admiralska – jedyna placówka muzealna na świecie gromadząca pamiątki związane z admirałem Józefem Unrugiem[2].
Otoczenie[edytuj | edytuj kod]
Pałac otoczony jest XIX-wiecznym parkiem krajobrazowym o powierzchni 9,7 (lub 12[2]) hektara, który ma częściowo zachowany regularny układ przestrzenny. W parku rosną stare drzewa, m.in.: lipy o obwodzie do 550 cm i jesiony o obwodzie do 410 cm. Park ma unikalne walory przyrodnicze i kulturowe, a w jego obrębie znajduje się ponad dwadzieścia pomników przyrody, jak również dworska nekropolia z jedenastoma nagrobkami (spoczywają tutaj m.in. rodzice admirała Unruga). Dworowi towarzyszą także zabudowania folwarczne i dom zarządcy z przełomu XIX i XX wieku. Dom zarządcy wyposażony jest w drewniany ganek[3].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Ganek i wejście -
Zabudowania folwarczne
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Marcin Libicki, Piotr Libicki, Dwory i pałace wiejskie w Wielkopolsce, Rebis, Poznań, 2010, s. 336, ISBN 978-83-7301-243-1
- ↑ a b c d Informacja Turystyczna w Żninie, Pałuki. Warto! Dwory i pałace, Żnin, 2020, folder turystyczny
- ↑ a b praca zbiorowa, Słownik krajoznawczy Wielkopolski, PWN, 1992, s. 241, ISBN 83-01-10630-1