Przejdź do zawartości

Dywizjon Zwalczania Moździerzy (PSZ)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dywizjon Zwalczania Moździerzy
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1947

Dowódcy
Pierwszy

mjr Jan Tomala

Organizacja
Rodzaj wojsk

artyleria

Podległość

4 Dywizji Piechoty

Dywizjon Zwalczania Moździerzy (dzm) – pododdział artylerii lekkiej Polskich Sił Zbrojnych, sformowany w ramach artylerii dywizyjnej 4 Dywizji Piechoty.

Formowanie i przekształcenia organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Sformowany wraz z macierzystą dywizją na mocy rozkazu Naczelnego Wodza nr 150/tjn. Org/45 z dnia 15 lutego 1945 roku. Początkowo formowany jako bateria o stanie 12 oficerów i 89 szeregowych. Następnie poza etatami brytyjskimi, z uwagi na brak zgody przeformowany w dywizjon. Dywizjon był zmotoryzowany spełniał funkcję pododdziału pomiarów artylerii z uwzględnieniem przeciwdziałania nieprzyjacielskim jednostkom moździerzy. Wchodził w skład artylerii dywizyjnej 4 Dywizji Piechoty w Wielkiej Brytanii. Osiągnął pod koniec maja 1945 r. stan etatowy.[1] Rozformowany wraz z artylerią 4 DP w kwietniu 1947 roku.

Obsada dowódcza[2]

[edytuj | edytuj kod]
  • dowódca dywizjonu – mjr Jan Tomala
  • zastępca dowódcy dywizjonu – kpt. Czesław Machowski
  • dowódca 1 baterii – por. Jan Kowalski
  • dowódca 2 baterii – ppor. Józef Weber
  • dowódca 3 baterii – ppor. Zbigniew Płaskoczyński

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 4 Dywizja Piechoty – Pamięci żołnierzy 4 Dywizji Piechoty i ich dowódcy gen. Glabisza. Tuchowo: Mała poligrafia WSD Redemptorystów.