5 Pułk Artylerii Lekkiej (PSZ)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1941 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Tadeusz Sheybal |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Tatiszczewo |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
5 Pułk Artylerii Lekkiej (5 pal) – oddział artylerii lekkiej Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.
Pułk został sformowany w 1941, w Tatiszczewie, w składzie 5 Wileńskiej Dywizji Piechoty[1]. Na bazie pułku w 1942 powstał 4 Kresowy pułk artylerii lekkiej[2].
Etat wojenny pułku[edytuj | edytuj kod]
- dowództwo pułku z baterią dowodzenia (sztabową)
- 2 dywizjony ogniowe:
- 2 czterodziałowe baterie armat 76 mm
- 1 czterodziałowa bateria haubic 122 mm
Według etatu pułk liczyć miał 85 oficerów i 970 kanonierów.
1 kwietnia 1942 pułk liczył 60 oficerów, 319 podoficerów, 963 kanonierów. Posiadał 110 koni wierzchowych, 396 artyleryjskich i 47 taborowych. Do etatu brakowało: 4 armat 76 mm, 4 haubic 122 mm, 32 jaszcze do dział[1].
Obsada pułku[edytuj | edytuj kod]
- Tatiszczewo, 28 XII 1941[1]
- dowódca pułku – ppłk Tadeusz Sheybal
- zastępca i szef sztabu – kpt. Wojciech Biliński
- bateria sztabowa – kpt. rez. Władysław Kunat
- dowódca I dywizjonu – mjr Adam Machnowski
- 1 bateria – kpt. Mieczysław Nadratowski
- 2 bateria – kpt. Paweł Czerniuk
- 3 bateria – por. Zygmunt Zwolanowski
- dowódca II dywizjonu – mjr Stanisław Monkielewicz
- 4 bateria – kpt. Bolesław Uchman
- 5 bateria – por. rez. Tadeusz Kumorek
- 6 bateria – por. rez. Tadeusz Bornholtz
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Szczurowski 2001 ↓, s. 205.
- ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 281.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
