Dąbrówka (Sanok)
Dzielnica Sanoka | |
Początek Sanoka i ulicy Krakowskiej (2014) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Miasto | |
Data założenia |
XVI wiek |
W granicach Sanoka |
31 grudnia 1961[1] |
Kod pocztowy |
38-500 |
Tablice rejestracyjne |
RSA |
Położenie na mapie Sanoka | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu sanockiego | |
49°34′12″N 22°10′16″E/49,570000 22,171111 |
Dąbrówka – dzielnica miasta Sanok. Pierwotnie wieś, powstała z połączenia Dąbrówki Polskiej i Dąbrówki Ruskiej.
Jest położona na Pogórzu Bukowskim przy drodze krajowej nr 28.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwotnie była to wieś niemiecka (zob. Głuchoniemcy), później polska, co uwydatniło się poprzez kolejne człony przydawkowe nazwy. Jako wieś została wspomniana w dokumencie z 1523 Dąmbrowka ... iure Thutonico, in villa Almanica Dąbrowka 1552, Dąmbrowka Niemieczka 1565, Dąmbrowka Niemiecka 1654, Dąbrowka Polska 1745, rus. Dubrovka Hermanska, Dąbrówka Polska XIX i XX wiek. Jeszcze w okresie XVI wieku przeważała ludność niemiecka. Była to zapewne królewska wieś służebna zamku sanockiego.
Jako część miasta Dąbrowka Polska rozpościerała się pomiędzy Stróżnią a Glinicami[2]. Drugą nieistniejącą wsią, a obecnie składową dzielnicy jest Dąbrówka Ruska.
Na przełomie XIX i XX wieku właścicielem tego terenu był Aleksander Mniszek-Tchorznicki[3][4][5]. Do niego należały m.in. Glinice[6] i park położony przy obecnej ulicy 1000-lecia obok torów kolejowych. Ponadto przy ulicy Aleja Najświętszej Marii Panny, powyżej Cerkwi św. Dymitra obok cmentarza parafialnego znajduje się kaplica grobowa rodzin Rylskich i Tchorznickich, która jest uznana za obiekt zabytkowy.
15 października 1948 wsie Dąbrówka Polska i Dąbrówka Ruska zostały połączone w jedną wieś Dąbrówkę[7][8]. W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dąbrówka. Uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej z 1 stycznia 1962 roku wieś przyłączono do miasta Sanok, dzięki czemu obszar Sanoka powiększył się o 2200 ha[1][9]. Od tego czasu stanowi dzielnicę Dąbrówka.
W Dąbrówce w latach PRL przy ulicy Okulickiego, prowadzącej do Sanoczka, zostały zlokalizowane: Centrala Nasienna (nadal działająca i m.in. skupująca zboża z okolicznych wsi i produkująca różnego rodzaju pasze) oraz Spółdzielnia Kółek Rolniczych (SKR), której baza stoi do dziś.
Obiekty
[edytuj | edytuj kod]- Cerkiew św. Dymitra w Sanoku
- Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sanoku
- Sanok Dąbrówka – stacja kolejowa
- Zespół pałacowo-parkowy Rylskich i Tchorznickich w Sanoku
- Przemysł
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dz.U. z 1961 r. nr 46, poz. 249.
- ↑ Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 394.
- ↑ Alojzy Zielecki, Życie gospodarcze, s. 405, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995.
- ↑ Edward Zając, Szkice z dziejów Sanoka, Sanok 1998, s. 215.
- ↑ Edward Zając, Szkice z dziejów Sanoka, Sanok 1998, s. 164.
- ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, s. 371, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995.
- ↑ Rzeszowski Dziennik Wojewódzki. R.5, nr 8 (15 października 1948) = 27, poz. 95.
- ↑ Ks. Antoni Szypuła. 25 lat Parafii Rzymskokatolickiej w Sanoku – Dąbrówce (fragmenty). „Tygodnik Sanocki”, s. 10, nr 22 z 16 października 1991.
- ↑ Jan Łuczyński, Edward Zając: Zarys dziejów Sanoka w latach 1944–1978. W: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 75.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adam Fastnacht, Słownik historyczno-geograficzny Ziemi Sanockiej w średniowieczu, Anna Fastnacht-Stupnicka (oprac.), Antoni Gąsiorowski (oprac.), Kraków: Towarzystwo Naukowe „Societas Vistulana”, 2002, ISBN 83-88385-14-3, OCLC 749354870 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dąbrówka Polska (9), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 937 .
- Dąbrówka Polska (4), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 396 .