Przejdź do zawartości

Edmund Trempała

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edmund Trempała
Data i miejsce urodzenia

16 listopada 1927
Kościerzyn Wielki

Data i miejsce śmierci

5 grudnia 2011
Bydgoszcz

Zawód, zajęcie

naukowiec

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”

Edmund Trempała (ur. 16 listopada 1927 w Kościerzynie Wielkim, zm. 5 grudnia 2011 w Bydgoszczy[1][2]) – profesor nauk humanistycznych, pedagog, w latach 1974–1981 rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy (od 2005 r. Uniwersytet Kazimierza Wielkiego).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył pedagogikę nu Uniwersytecie Warszawskim w 1960. Tam się doktoryzował w 1968, a habilitację uzyskał w 1975 na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. W 1978 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1990 – profesora zwyczajnego. Odbył staż na niemieckich uniwersytetach w: Dortmundzie, Hamburgu, Kassel i Bielefeld.

W latach 1949–1962 pracował w szkolnictwie podstawowym jako nauczyciel. Od 1952 był kierownikiem szkoły. Od 1959 r. należał do PZPR[3]. W latach 1962–1967 był wykładowcą pedagogiki, wicedyrektorem i dyrektorem Studium Nauczycielskiego w Bydgoszczy. Należał do grona organizatorów Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Bydgoszczy, po czym w latach 1967–1974 był docentem WSN w Bydgoszczy, a w okresie 1969–1970 dziekanem Wydziału Matematyczno-Przyrodniczo-Pedagogicznego. W latach 1970–1974 był prorektorem, a w 1974-1981 rektorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy. Dodatkowo w okresie 1974-1978 był kierownikiem Zakładu Pedagogiki, a od 1978 Katedry Pedagogiki Społecznej WSP. Następnie był wykładowcą w Instytucie Pedagogiki Wydziału Pedagogiki i Psychologii WSP.

Po 2000 związał się z uczelniami niepublicznymi. Pracował w Katedrze Pedagogiki Wszechnicy Mazurskiej oraz na Wydziale Pedagogiki Elbląskiej Uczelni Humanistyczno-Ekonomicznej.

24 kwietnia 2002 został pierwszym doktorem honoris causa Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego.

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]

Specjalizował się w pedagogice społecznej. Opracował i zweryfikował model szkoły środowiskowej oraz program integracji wychowania w środowisku lokalnym. Do 1996 jego dorobek naukowy obejmował 12 prac (samodzielnych i współautorskich) oraz ok. 100 artykułów.

Był członkiem Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN (okresowo członek prezydium oraz wiceprzewodniczący i przewodniczący Zespołu Pedagogiki Opiekuńczej), Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego (współzałożyciel Towarzystwa, okresowo członek prezydium Zarządu Głównego), Towarzystwa Wiedzy Powszechnej (okresowo członek Zarządu Głównego i Zarządu Wojewódzkiego), Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego (okresowo przewodniczący Wydziału Humanistycznego, wiceprezes i prezes Zarządu oraz naczelny redaktor), rad naukowych Instytutu Badań Pedagogicznych, Instytutu Badań Edukacyjnych, Centralnego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli oraz Zespołu Naukowo-Dydaktycznego w MEN, Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, a także Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych przy Prezesie Rady Ministrów.

Prowadził wykłady i seminaria na uczelniach zagranicznych. Do 1996 r. był organizatorem 15 konferencji naukowych ogólnopolskich i 3 międzynarodowych. Wypromował 16 doktorów, zrecenzował 26 prac doktorskich i 25 habilitacyjnych oraz dokonał oceny dorobku naukowego 26 kandydatów do tytułu profesora.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wyborcza.pl [online], bydgoszcz.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-07].
  2. Aktualności Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy [online], www.ukw.edu.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  3. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 1006–1007. ISBN 83-223-2073-6.
  4. Informacja o nadaniu orderu

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krystyna Kwaśniewska, Naukowcy Bydgoszczy. Słownik Biograficzny 1997, Mieczysław Rak, wyd. 2, Bydgoszcz: Instytut Wydawniczy „Świadectwo”, 1997, s. 286, ISBN 83-85860-48-7, OCLC 802102178.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]