Edred (król Anglii)
| |
| Król Anglii | |
| Okres |
od 26 maja 946 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 923 |
| Data i miejsce śmierci |
23 listopada 955 |
| Ojciec | |
| Matka | |
Edred (ur. ok. 923, zm. 23 listopada 955[1]) – król Anglii od 26 maja 946 do śmierci w 955. Syn króla Edwarda Starszego i jego trzeciej małżonki Edgivy, córki Sigehelma, earla Kentu. Tron objął po śmierci swojego brata, zamordowanego przez Leofę.
Podobnie jak on odnosił sukcesy w walce z Duńczykami. W 947 r. do Nortumbrii przybył obalony król Norwegii Eryk Krwawy Topór. Mimo iż został szybko pokonany, zdołał uchwycić władzę nad Yorkiem. Został stamtąd wygnany w 954 r. i rychło poniósł decydującą klęskę pod Stainemore. Edred był człowiekiem bardzo religijnym, ale również słabego zdrowia (sam zresztą jadł bardzo niewiele[potrzebny przypis]).
Przyjaźnił się z Dunstanem[1], wtedy opatem klasztoru Glastonbury, który popierał go w dążeniu do wzmocnienia monarchii.
Zmarł 23 listopada 955 w miejscowości Frome w hrabstwie Somerset. Pochowany został w Old Minster w Winchesterze. Jego następcą został jego bratanek, Edwin.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Eadred, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-01-23] (ang.).
| Królestwo Wesseksu |
| ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo Angielskie (z czasem Królestwo Anglii) |
| ||||||||||||||||||||||||||
| Republika Angielska |
| ||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo Anglii |
|
