Przejdź do zawartości

Edred (król Anglii)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edred
Ilustracja
Król Anglii
Okres

od 26 maja 946
do 23 listopada 955

Poprzednik

Edmund Starszy

Następca

Edwin

Dane biograficzne
Dynastia

Dynastia Cedryka

Data i miejsce urodzenia

ok. 923
Wessex

Data i miejsce śmierci

23 listopada 955
Frome

Ojciec

Edward Starszy

Matka

Edgiva z Kentu

Edred (ur. ok. 923, zm. 23 listopada 955[1]) – król Anglii od 26 maja 946 do śmierci w 955. Syn króla Edwarda Starszego i jego trzeciej małżonki Edgivy, córki Sigehelma, earla Kentu. Tron objął po śmierci swojego brata, zamordowanego przez Leofę.

Podobnie jak on odnosił sukcesy w walce z Duńczykami. W 947 r. do Nortumbrii przybył obalony król Norwegii Eryk Krwawy Topór. Mimo iż został szybko pokonany, zdołał uchwycić władzę nad Yorkiem. Został stamtąd wygnany w 954 r. i rychło poniósł decydującą klęskę pod Stainemore. Edred był człowiekiem bardzo religijnym, ale również słabego zdrowia (sam zresztą jadł bardzo niewiele[potrzebny przypis]).

Przyjaźnił się z Dunstanem[1], wtedy opatem klasztoru Glastonbury, który popierał go w dążeniu do wzmocnienia monarchii.

Zmarł 23 listopada 955 w miejscowości Frome w hrabstwie Somerset. Pochowany został w Old Minster w Winchesterze. Jego następcą został jego bratanek, Edwin.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Eadred, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-01-23] (ang.).