Egon Müller

Egon Müller
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1948 Kilonia
Dorobek medalowy Reprezentacja Niemcy Mistrzostwa świata Złoto 1983 indywidualnie
Strona internetowa

Stadion żużlowy Motodrom Halbemond na którym Egon Müller w 1983 wywalczył tytuł indywidualnego mistrza świata na żużlu

Egon Müller (ur. 26 listopada 1948 w Kilonii) – niemiecki żużlowiec, indywidualny mistrz świata, reprezentant Niemiec.

Uczestniczył siedem razy w finałach indywidualnych mistrzostw świata. Raz zdobył tytuł mistrzowski. Był to rok 1983 i finał w niemieckim Norden, gdzie okazał się bezkonkurencyjny, zwyciężając z kompletem 15 punktów. Dwukrotny brązowy medalista drużynowych mistrzostw świata na torze w Olching (1981) oraz Londynie na torze White City Stadium (1982). Trzykrotnie startował w finałach mistrzostw świata par, zdobywając w 1977 w Manchesterze brązowy medal. Ma na swoim koncie tytuły mistrza świata w wyścigach na długim torze w 1974 w Scheeßel, w 1975 w Radgonie, w 1978 w Mühldorf. Posiada w swoim dorobku także dwa srebrne medale: 1980 i 1984, oraz dwa brązowe, które wywalczył na torach w Mariańskich Łaźniach (1976) oraz Esbjerg (1982). Indywidualny Mistrz RFN z lat 1979, 1981, 1983, 1984, 1985.

Obecnie jest mechanikiem żużlowym. W przeszłości Egon Müller zajmował się silnikami żużlowymi Tomasza Golloba.

Osiągnięcia

Indywidualne Mistrzostwa Świata

• 1976 – Chorzów – 8 miejsce – 8 punktów → wyniki
• 1977 – Göteborg – 7 miejsce – 8 punktów → wyniki
• 1980 – Göteborg – 14 miejsce – 4 punkty → wyniki
• 1981 – Londyn – 7 miejsce – 9 punktów → wyniki
• 1983 – Norden – 1 miejsce – 15 punktów → wyniki
• 1984 – Göteborg – 14 miejsce – 3 punkty → wyniki
• 1985 – Bradford – 12 miejsce – 5 punktów → wyniki

Indywidualne Mistrzostwa RFN

• pięciokrotny mistrz: 1979, 1981, 1983, 1984 i 1985

Zobacz też

• Müller

Bibliografia

• Wiesław Dobruszek: Żużlowe ABC, tom I, Leszno 2004, str. 126.
• SPEEDWAY HISTORY INFO – HISTORIA ŻUŻLA | Egon Müller
• Egon Müller | Grasstrack GB (ang.)