Elvis Costello

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Elvis Costello
Ilustracja
Elvis Costello, Chicago 2012
Imię i nazwisko

Declan Patrick MacManus

Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1954
Londyn

Pochodzenie

Londyn

Instrumenty

gitara

Gatunki

rock
pop
punk rock
new wave

Aktywność

od 1977

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Elvis Costello, właściwie Declan Patrick MacManus (ur. 25 sierpnia 1954 w Londynie[1]) – brytyjski muzyk rockowy, piosenkarz, kompozytor.

Artysta zdobył wiele nagród w swojej karierze, w tym nagrody Grammy w 1999 i 2020[2], był także dwukrotnie był nominowany do nagrody Brit Awards. W 2004 magazyn Rolling Stone umieścił Costello na 80. miejscu na swojej liście 100 największych artystów wszech czasów[3]. W 2003 Elvis Costello i grupa The Attractions zostali wprowadzeni do Rock and Roll Hall of Fame[4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Elvisa Costello był muzykiem jazzowym, grającym w big-bandzie Joe Lossa. Declan Patrick jako dziecko wychowywał się w otoczeniu muzyki i odebrał staranne wykształcenie muzyczne. W domu obok jazzu słuchano amerykańskiej muzyki pop spod znaku Motown oraz rock and rolla. Choć uzyskał wykształcenie techniczne jako informatyk i nawet rozpoczął pracę jako programista, ciągnęło go do muzyki. Wieczorami po pracy grywał w miejscowych pubach mieszankę rock and rolla, rhythm and bluesa i country.

Elvis Costello w 1978

Legenda głosi, że w 1976 przez nikogo nie zapowiedziany i nieproszony Costello, z gitarą w ręku wtargnął do biura menedżera wytworni Stiff Records. Wyszedł z niego z gotowym kontraktem płytowym. Kilka miesięcy później był już popularnym artystą.

Początek kariery Elvisa Costello zbiegł się z popularnością punk rocka. Pierwszym jego przebojem była piosenka Less Than Zero (Mniej niż zero). Ten punkowy hymn dorównywał w swym nihilizmie produkcjom Sex Pistols i werwie Ramones. Wkrótce potem Costello związał się z grupą The Attractions. Punk rock był tylko początkiem. Wkrótce Costello rozpoczął łamanie wszelkich barier pomiędzy punkiem, hard rockiem, popem i rhythm and bluesem, inicjując ruch nowej fali w muzyce rockowej.

Do największych przebojów Costello należą: She, Less Than Zero, (I Don't Want to Go To) Chelsea, Pump It Up, This Year's Girl, Lipstick Vogue, Radio Radio, Oliver's Army, (What’s So Funny ’Bout) Peace, Love, and Understanding, I Can't Stand Up for Falling Down, Man Out of Time, Town Cryer, Shabby Doll, The Long Honeymoon, Almost Blue, Everyday I Write the Book, I Wanna Be Loved, Peace in Our Time i wiele innych.

W czerwcu 2008 Costello zagrał w Polsce koncert na poznańskiej Malcie. W 2010 odwołał zaplanowane na 30 czerwca i 1 lipca koncerty w Izraelu z powodu izraelskiej okupacji w Palestynie[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Elvis Costello z małżonką

Costello był trzykrotnie żonaty. Z pierwszą żoną, poślubioną w 1974 Mary Burgoyne ma syna Matthew[6]. W 1985 związał się z Cait O'Riordan, ówczesną basistką londyńskiej grupy The Pogues. Pobrali się w 1986 i rozstali się pod koniec 2002[6]. W grudniu 2003 w domu Eltona Johna poślubił kanadyjską wokalistkę i pianistkę jazzową – Dianę Krall[7]. 6 grudnia 2006 w Nowym Jorku Krall urodziła synów bliźniaków[8].

Muzyk jest wegetarianinem[9]. Costello od dzieciństwa jest zapalonym fanem klubu piłkarskiego FC Liverpool[10].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Elvis Costello Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-07-03]. (ang.).
  2. ↑ Zoe Haylock: Billie Eilish Leads The 2020 Grammy Award Winners. vulture.com, 2020-01-27. [dostęp 2022-01-01]. (ang.).
  3. ↑ Rolling Stone: 2010 New Orleans Jazz Festival. rollingstone.com, 2010-04-24. [dostęp 2022-01-01]. (ang.).
  4. ↑ Rock 'n' Roll Hall of Fame Inductees 1986 - 2010. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-06-30]. (ang.).
  5. ↑ Elvis Costello: It Is After Considerable Contemplation..... elviscostello.com, 2010-05-15. [dostęp 2022-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-14)]. (ang.).
  6. ↑ a b Amol Rajan: Goodbye, cruel UK: Elvis Costello turns his back on his native land. independent.co.uk, 2007-11-08. [dostęp 2022-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-09)]. (ang.).
  7. ↑ Gary Susman: Elvis Costello marries Diana Krall. ew.com, 2003-12-10. [dostęp 2022-01-01]. (ang.).
  8. ↑ Costello and Krall have twin boys. bbc.co.uk, 2006-12-09. [dostęp 2022-01-01]. (ang.).
  9. ↑ Nick Paumgarten: Brilliant Mistakes. Elvis Costello’s boundless career. newyorker.com, 2010-11-01. [dostęp 2022-01-01]. (ang.).
  10. ↑ Abhijit Raja: Liverpool FC : Top 10 Celebrity Fans of Liverpool. bleacherreport.com, 2011-02-28. [dostęp 2022-01-01]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elvis_Costello&oldid=65798852”