Elvis Costello
| ||
 Elvis Costello, Chicago 2012 | ||
| Imię i nazwisko | Declan Patrick MacManus | |
| Data i miejsce urodzenia | 25 sierpnia 1954 Londyn | |
| Pochodzenie | Londyn | |
| Instrumenty | gitara | |
| Gatunki | rock pop punk rock new wave | |
| Aktywność | od 1977 | |
| Strona internetowa | ||
Elvis Costello, właściwie Declan Patrick MacManus (ur. 25 sierpnia 1954 w Londynie[1]) – brytyjski muzyk rockowy, piosenkarz, kompozytor.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ojciec Elvisa Costello był muzykiem jazzowym, grającym w big bandzie Joe Lossa. Declan Patrick jako dziecko wychowywał się w otoczeniu muzyki i odebrał staranne wykształcenie muzyczne. W domu obok jazzu słuchano amerykańskiej muzyki pop spod znaku Motown oraz rock and rolla.
Choć uzyskał wykształcenie techniczne jako informatyk i nawet rozpoczął pracę jako programista, ciągnęło go do muzyki. Wieczorami po pracy grywał w miejscowych pubach mieszankę rock and rolla, rhythm and bluesa i muzyki country.
Legenda głosi, że w 1976 przez nikogo nie zapowiedziany i nieproszony Costello, z gitarą w ręku wtargnął do biura menedżera wytworni Stiff Records. Wyszedł z niego z gotowym kontraktem płytowym. Kilka miesięcy później był już popularnym artystą.
Początek kariery Elvisa Costello zbiegł się z popularnością punk rocka. Pierwszym jego przebojem była piosenka Less Than Zero (Mniej niż zero). Ten punkowy hymn dorównywał w swym nihilizmie produkcjom Sex Pistols i werwie Ramones. Wkrótce potem Costello związał się z grupa The Attractions.
Punk rock był tylko początkiem. Wkrótce Costello rozpoczął łamanie wszelkich barier pomiędzy punkiem, hard rockiem, popem i rhythm and bluesem, inicjując ruch nowej fali w muzyce rockowej.
Elvis Costello pozostał aktywny przez całe lata dziewięćdziesiąte XX wieku i początek XXI, komponując i nagrywając ze swoją grupą oraz jako solowy artysta.
Do największych przebojów Costello należą: She, Less Than Zero, (I Don't Want to Go To) Chelsea, Pump It Up, This Year's Girl, Lipstick Vogue, Radio Radio, Oliver's Army, (What's So Funny 'Bout) Peace, Love, and Understanding, I Can't Stand Up for Falling Down, Man Out of Time, Town Cryer, Shabby Doll, The Long Honeymoon, Almost Blue, Everyday I Write the Book, I Wanna Be Loved, Peace in Our Time i wiele innych.
W 2003 Elvis Costello i grupa The Attractions zostali wprowadzeni do Rock and Roll Hall of Fame[2].
Muzyk jest wegetarianinem. W grudniu 2003 poślubił kanadyjską wokalistkę i pianistkę jazzową – Dianę Krall. W czerwcu 2008 Costello zagrał w Polsce koncert na poznańskiej Malcie, natomiast odwołał zaplanowane na 30 czerwca i 1 lipca 2010 koncerty w Izraelu z powodu izraelskiej okupacji w Palestynie.
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- 1977 My Aim Is True
- 1978 Live at the El Mocambo (z The Attractions)
- 1978 This Year's Model (z The Attractions)
- 1979 Armed Forces (z The Attractions)
- 1980 Get Happy!! (z The Attractions)
- 1981 Almost Blue (z The Attractions)
- 1981 Trust (z The Atractions)
- 1982 Imperial Bedroom (z The Attractions)
- 1983 Punch the Clock (z The Attractions)
- 1984 Goodbye Cruel World (z The Attractions)
- 1986 Blood & Chocolate (z The Attractions)
- 1986 King of America
- 1989 Spike
- 1991 Mighty Like a Rose
- 1993 The Juliet Letters
- 1994 Brutal Youth
- 1994 G.B.H.
- 1995 Deep Dead Blue, Live at Meltdown
- 1995 Kojak Variety
- 1996 All This Useless Beauty (z The Attractions)
- 1996 Jake's Progress (Original Music from the Channel Four Series)
- 1997 Terror & Magnificence
- 1998 Painted from Memory
- 1999 The Sweetest Punch: The Songs of Costello and Bacharach
- 2002 When I Was Cruel
- 2003 North
- 2003 The Girl in the Other Room – Diana Krall (jako kompozytor)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stephen Thomas Erlewine: Elvis Costello Biography (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-07-03].
- ↑ Rock 'n' Roll Hall of Fame Inductees 1986 - 2010 (ang.). The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-06-30].
