Fulgencio Batista
|
||
 |
||
| Data i miejsce urodzenia | 16 stycznia 1901 Banes |
|
| Data i miejsce śmierci | 6 sierpnia 1973 Guadalmina |
|
| Prezydent Kuby | ||
| Okres | od 10 października 1940 do 10 października 1944 |
|
| Poprzednik | Federico Laredo Brú | |
| Następca | Ramón Grau San Martín | |
| Okres | od 10 marca 1952 do 1 stycznia 1959 |
|
| Poprzednik | Carlos Prío Socarrás | |
| Następca | Anselmo Alliegro | |
| Odznaczenia | ||
 |
||
Fulgencio Batista y Zaldívar (ur. 16 stycznia 1901 w Banes, zm. 6 sierpnia 1973 w Guadalmina) – kubański polityk, generał, faktyczny przywódca w latach 1933-44 (prezydent w latach 1940-44) i dyktator w latach 1952-59[1].
Życiorys[edytuj]
Urodził się w rodzinie ubogich rolników w 1901 roku. W 1921 roku wstąpił do kubańskiej armii. Dosłużył się stopnia sierżanta. We wrześniu 1933 roku zorganizował i przeprowadził tzw. rewoltę sierżantów. Zamach stanu przyczynił się do obalenia reżimu Gerardo Machado i powołaniu rządu Carlosa de Céspedesa[1]. Batista nie zdecydował się na objęcie oficjalnej władzy w państwie, obejmując funkcję dowódcy armii i formalne rządy powierzając cywilnym prezydentom. De facto władza należała do niego. W 1940 roku objął osobiście urząd prezydenta, który sprawował do 1944 roku jako polityk Demokratycznej Koalicji Socjalistycznej (CSD). W 1944 w wyborach prezydenckich poparł Carlosa Saladrigasa z CSD, który przegrał jednak z odwiecznym rywalem Batisty – kandydatem Kubańskiej Partii Rewolucyjnej (Autentycznej) Ramónem Grau San Martínem[2]. Batista opuścił kraj i udał się na emigrację na Florydę w Stanach Zjednoczonych. W 1952 roku wrócił na Kubę i 10 marca dokonał bezkrwawego zamachu stanu usuwając ze stanowiska prezydenta Carlosa Prío Socarrása i ogłaszając się po raz drugi prezydentem. Dwa lata później przeprowadził wybory, które zapewniły mu sprawowanie urzędu na dalsze cztery lata. Sprawujący dyktatorskie rządy Batista był postacią niepopularną wśród rodaków. W 1958 roku wygrał wybory drogą wyborczych fałszerstw. Pod koniec lat 50. jego rządy obaliła rewolucja na czele której stanął Fidel Castro. 1 stycznia 1959 roku opuścił Kubę i udał się na emigrację. Początkowo trafił na Dominikanę a następnie osiadł w Portugalii[1].
Przypisy
- ↑ a b c Fulgencio Batista (ang.). britannica.com.
- ↑ Manuel Márquez-Sterling: Cuba 1952-1959: The True Story of Castro's Rise to Power. Wintergreen: Kleiopatria Digital Press, 2009, s. 134.
|
|||||||
