Furosemid

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Furosemidum)
Furosemid
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C12H11ClN2O5S

Masa molowa

330,74 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały, krystaliczny proszek[1]

Identyfikacja
Numer CAS

54-31-9
41733-55-5 (sól monosodowa)
42461-27-8 (monochlorowodorek)

PubChem

3440

DrugBank

DB00695

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

C03 CA01
C03 CB01
C03 EB01

Stosowanie w ciąży

kategoria C

Ampułki zawierające furosemid

Furosemid (łac. Furosemidum) – organiczny związek chemiczny z grupy sulfonamidów, lek moczopędny i przeciwnadciśnieniowy należący do grupy diuretyków pętlowych.

Mechanizm działania[edytuj | edytuj kod]

Mechanizm działania furosemidu polega na hamowaniu zwrotnego wchłaniania jonów chlorkowych w nefronie, w części wstępującej pętli Henlego. Powoduje to zahamowanie zwrotnego wchłaniania jonu sodowego, który zostaje wydalony, pociągając za sobą wodę. Oprócz wzrostu wydalania jonów sodu, powoduje także zwiększenie wydalania potasu, magnezu, wapnia. Hamuje natomiast wydalanie kwasu moczowego.

Wskazania[edytuj | edytuj kod]

Furosemid stosuje się w leczeniu ostrej niewydolności lewokomorowej i spowodowanego przez nią, obrzęku płuc, a także zaostrzeniach przewlekłej niewydolności serca.

Wykorzystuje się działanie moczopędne w przebiegu leczenia:

Stosowany również w próbach zapobiegania obrzękowi mózgu.

Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]

Daje typowe dla diuretyków pętlowych zaburzenia elektrolitowe: niedobory potasu, sodu i chloru, również magnezu i wapnia. Nadmierne dawki mogą doprowadzić do odwodnienia. Zastosowany bez wyraźnych wskazań może powodować niedociśnienie ortostatyczne, a nawet zapaść. Może dawać przejściowe zaburzenia słuchu (ryzyko zmniejsza się przy stosowaniu leku w powolnym wlewie dożylnym), osłabienie i zawroty głowy przy zmianie pozycji ciała, nudności, wymioty, zwiększenie stężenia kwasu moczowego i nasilenie dny, przemijające zwiększenie stężenia kreatyniny, glukozy i cholesterolu we krwi, ból głowy, niedociśnienie[6][7].

Interakcje[edytuj | edytuj kod]

Jego ototoksyczność wzrasta przy stosowaniu innych leków ototoksycznych: aminoglikozydów oraz dużych dawek kwasu acetylosalicylowego. Może też nasilać nefrotoksyczność cefalosporyn.

Nie należy stosować łącznie furosemidu i soli litu, ponieważ furosemid może prowadzić do toksycznego wzrostu stężenia litu we krwi.

Dawkowanie[edytuj | edytuj kod]

Według wskazań lekarza. Może być podawany doustnie i dożylnie, ma szeroki zakres dawek użytecznych (od 20 mg do 400 mg na dobę).

Dzieci: 1-2 mg/kg mc. (nie przekraczać 40 mg na dobę).

Preparaty handlowe[edytuj | edytuj kod]

Diuresal, Diurix, Durafurid, Fumarenid, Furanthril, Furo-Basan, Furo-Puren, Firorese, Furosemid Pharmavit, Furosemid-Slovakofarma, Furosemidum, Furosemix, Fusid, Hydro-Rapid-Tablinen, Impugan, Jenafusid 40, Lasilix, Lasix, Odemase, Odemasex, Sigasalur

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  2. Furosemide, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-08-28] (ang.).
  3. K. Tsinman, A. Avdeef, O. Tsinman, D. Voloboy. Powder dissolution method for estimating rotating disk intrinsic dissolution rates of low solubility drugs.. „Pharm Res”. 26 (9), s. 2093-2100, 2009. DOI: 10.1007/s11095-009-9921-3. PMID: 19543816. 
  4. Furosemide, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00695 (ang.).
  5. Furosemid. [martwy link] The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-08-28]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
  6. Janusz Duda, Leki, encyklopedia dla pacjenta, wyd. piąte, Gdańsk 2001: Wydawnictwo medyczne MAKmed, s. 165, ISBN 83-88322-06-0.
  7. Furosemidum Polfarmex [online] [dostęp 2016-04-07].