Dichlorometan
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
CH2Cl2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
84,93 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki |
chlorometan, trichlorometan, tetrachlorometan, difluorometan, dibromometan, dijodometan | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Dichlorometan, chlorek metylenu, CH
2Cl
2 – organiczny związek chemiczny z grupy halogenków alkilowych, chlorowa pochodna metanu. W temperaturze pokojowej i przy ciśnieniu atmosferycznym jest bezbarwną, szybko parującą cieczą. Ma charakterystyczny, słodkawy zapach.
Własności chemiczne[edytuj | edytuj kod]
Jest substancją niepalną i mało reaktywną (na przykład mniej podatną od chloroformu na rozkład pod wpływem światła).
Zastosowania[edytuj | edytuj kod]
Dichlorometan stosuje się głównie jako rozpuszczalnik do reakcji oraz ekstrakcji, a także mało polarny eluent w chromatografii cieczowej (w tym HPLC). Będąc znacznie mniej szkodliwym od chloroformu, w znacznym stopniu wyparł ten rozpuszczalnik z preparatyki organicznej.
Ze względu na niską temperaturę wrzenia jest używany w demonstracyjnych silnikach cieplnych opartych o małe różnice temperatur, takich jak pijący ptak[18].
Bezpieczeństwo[edytuj | edytuj kod]
Jest najmniej szkodliwym z chlorowych pochodnych węglowodorów, ale jego duża lotność zwiększa niebezpieczeństwo zatrucia. Działa drażniąco na skórę i oczy oraz toksycznie po wchłonięciu przez drogi oddechowe lub połknięciu. Podejrzewa się go o właściwości kancerogenne. Wdychany, powoduje narkozę i utratę przytomności[potrzebny przypis].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ P-61.3, [w:] Henri A. Favre , Warren H. Powell , Nomenclature of Organic Chemistry. IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013 (Blue Book), Royal Society of Chemistry, International Union of Pure and Applied Chemistry, 2014, s. 656, DOI: 10.1039/9781849733069, ISBN 978-0-85404-182-4 (ang.).
- ↑ Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0 .
- ↑ a b Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
- ↑ Haynes 2014 ↓, s. 5-196.
- ↑ a b c d e Methylene chloride, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-06-30] (ang.).
- ↑ a b c Haynes 2014 ↓, s. 3-164.
- ↑ Haynes 2014 ↓, s. 5-166.
- ↑ a b c Haynes 2014 ↓, s. 6-62.
- ↑ a b c Haynes 2014 ↓, s. 6-231.
- ↑ Haynes 2014 ↓, s. 6-182.
- ↑ a b Haynes 2014 ↓, s. 6-94.
- ↑ Haynes 2014 ↓, s. 15-15.
- ↑ Haynes 2014 ↓, s. 9-55.
- ↑ a b Dichlorometan (ang.) w wykazie klasyfikacji i oznakowania Europejskiej Agencji Chemikaliów. [dostęp 2016-08-23].
- ↑ Haynes 2014 ↓, s. 16-16.
- ↑ Dichloromethane, karta charakterystyki wydana na obszar Polski, Alfa Aesar (Thermo Fisher Scientific), numer katalogowy L13089 [dostęp 2016-08-23] .
- ↑ Haynes 2014 ↓, s. 16-18.
- ↑ Yakov Perelman , Physics for Entertainment Book 2, s. 175-178, ISBN 978-1401309213 [dostęp 2022-02-19] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, ISBN 978-1-4822-0867-2 (ang.).