H-dur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Znaki chromatyczne w gamie H-dur
Diagram akordu H-dur dla gitary

H-durgama muzyczna oparta na skali durowej, której toniką jest dźwięk h[a]. Gama H-dur zawiera dźwięki: h, cis, dis, e, fis, gis, ais. Tonacja H-dur zawiera pięć krzyżyków.

Zapis nutowy[edytuj | edytuj kod]

Gama H-dur zapisana za pomocą
przygodnych znaków chromatycznych


\relative f'{
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn b1 cis dis e fis gis ais b \cadenzaOff
}
\addlyrics { \small {
h cis dis e fis gis ais h
} }

Gama H-dur zapisana za pomocą
znaków przykluczowych


\relative f'{
\key b \major
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn b1 cis dis e fis gis ais b \cadenzaOff
}
\addlyrics { \small {
h cis dis e fis gis ais h
} }

Pokrewną jej molową tonacją paralelną jest gis-moll[1], jednoimienną molową – h-moll.

Akord[edytuj | edytuj kod]

H-dur to także akord, zbudowany z pierwszego (h), trzeciego (dis) i piątego (fis) stopnia gamy H-dur.

Akord H-dur


\relative c'{
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn s1 <b dis fis> s1 \cadenzaOff
}

CDEFGAHCDEFGAH

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Znane dzieła w tonacji H-dur:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Nazewnictwo dźwięku H jest różne w różnych krajach, co może prowadzić do nieporozumień.
    Częstotliwość Nazwa polskojęzyczna Nazwa angielskojęzyczna
    493,883 Hz H B
    466,164 Hz b Bes, B♭, B flat

    W polskojęzycznej Wikipedii stosowane są nazwy polskie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Franciszek Wesołowski, Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • B major scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
  • B major chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).