Harry Thürk
|
||
 Harry Thürk, przemawia na stojąco, 1967 r. |
||
| Data i miejsce urodzenia | 8 marca 1927 Niemcy, Górny Śląsk, Biała |
|
| Data i miejsce śmierci | 24 listopada 2005 Niemcy, Turyngia, Weimar |
|
| Strona internetowa | ||
Harry Thürk (ur. 8 marca 1927 w Białej na Górnym Śląsku, zm. 24 listopada 2005 w Weimarze w Niemczech), właściwie Lothar Rudolf Thürk – niemiecki pisarz. Należał – szczególnie w NRD – do najbardziej poczytnych pisarzy okresu powojennego.
Spis treści
Życie[edytuj]
W roku 1934 przeprowadził się wraz z rodziną do Prudnika (wówczas Neustadt/OS). Po ukończeniu szkoły powszechnej Albert-Leo-Schlageter-Volksschule (1934-40) i szkoły handlowej Handelsschule (1940-42) w Prudniku na Górnym Śląsku został pracownikiem kolei niemieckich DR (Deutsche Reichsbahn). W 1944 r. podczas II wojny światowej został powołany do wojska, a po zakończeniu wojny powrócił prosto z frontu do Prudnika. Stamtąd uciekał przed Polakami na zachód, znajdując swoją drugą ojczyznę w Weimarze. W latach 1946–1948 został zawodowo działaczem Wolnej Młodzieży Niemieckiej, a następnie przystąpił do NSPJ, Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności. Podejmował się różnorakich prac zarobkowych, by w końcu rozpocząć działalność jako dziennikarz, pisząc dla różnych gazet i relacjonując jako reporter wydarzenia z pierwszej i drugiej wojny indochińskiej (wietnamskiej) oraz z Korei. Tutaj doznał ciężkiego zatrucia gazem bojowym „Agent Orange”, które przykuło go w późniejszym czasie do łóżka.
Po odbyciu w latach 1964–1980 wielu podróży do Azji Wschodniej (m.in. do Laosu, Kambodży, Wietnamu, Korei i Chin) powrócił do Weimaru. Tutaj w latach 1971-1983 sprawował funkcję dyrektora Związku Literatów Niemieckich Turyngii (w obwodzie Erfurt).
W roku 1974 żenił się z Renate Stumpf.
W roku 1995 Thürk zrezygnował z członkostwa w Centrum PEN (Wschód).
24 listopada 2005 r. Harry Thürk zmarł po długiej i ciężkiej chorobie w wieku 78 lat w Weimarze.
Nagrody i wyróżnienia (wybór)[edytuj]
- 1964, 1977 Krajowa Nagroda NRD
- 1968: 1 Miejsce na Festiwalu Filmowym Krajów Azjatyckich i Obszaru Pacyfiku
- 1971, 1980 Nagroda Theodora Körnera (NRD)
Dzieła (wybór)[edytuj]
Reportaże/ literatura faktu[edytuj]
- Pearl Harbor – Die Geschichte eines Überfalls, 1965
- Singapore – Der Fall einer Bastion, 1970
- Indonesien '65 – Anatomie eines Putsches, 1975
- Nachts weint die Sampaguita – Kampf und Niederlage der Huk auf den Philippinen, 1980
- Saigon – Über das Ende des amerikanischen Krieges in Indochina, 1985
- Der Reis und das Blut – Kambodscha unter Pol Pot, 1990
- Midway – Die Wende des Pazifik-Krieges 1942, 1991
- Der lange Marsch – Mao Tse-tungs Weg zur Macht, 1998
Powieści[edytuj]
- Die Stunde der toten Augen, 1957
- Das Tal der sieben Monde, 1960
- Der Wind stirbt vor dem Dschungel, 1961
- Lotos auf brennenden Teichen, 1962
- Der Tod und der Regen, 1967
- Amok (Thürk), 1974
- Der Gaukler (Thürk) (2 tomy), 1978
- Des Drachens grauer Atem, 1979
- Taifun (3 tomy), 1988
- Sommer der toten Träume, 1993
- 10 kryminałów z serii „Delikte-Indizien-Ermittlungen”, 1991-2000
Opowiadania[edytuj]
- Nacht und Morgen, 1950
- Treffpunkt Große Freiheit, 1954
- Goldener Traum Jugend, 1996
- Auch überm Jangtse ist Himmel, 2001
Literatura dziecięca[edytuj]
- Fahrten und Abenteuer von Pitt und Ursula, Knabe Verlag Weimar 1955/56
- Su-su von der Himmelsbrücke, 1960
