Itrakonazol

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Itrakonazol
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C35H38Cl2N8O4

Masa molowa

705,63 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały proszek[2]

Identyfikacja
Numer CAS

84625-61-6

PubChem

55283

DrugBank

DB01167

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

J02 AC02

Itrakonazol (łac. Itraconazolum) – jest lekiem przeciwgrzybiczym stosowanym w leczeniu wielu zakażeń grzybiczych, w tym aspergilozy, blastomikozy, kokcydioidomikozy, histoplazmozy i parakokcydioidomikozy.

Może być podawany doustnie lub dożylnie. Jest w rodzinie leków triazolowych. Zatrzymuje rozwój grzybów, wpływając na błonę komórkową lub wpływając na ich metabolizm. Częste działania niepożądane obejmują nudności, biegunkę, ból brzucha, wysypkę i ból głowy. Ciężkie działania niepożądane mogą obejmować zaburzenia czynności wątroby, niewydolność serca, zespół Stevensa-Johnsona i reakcje alergiczne, w tym anafilaksję[5].

Itrakonazol został opatentowany w 1978 r. i zatwierdzony do użytku medycznego w Stanach Zjednoczonych w 1992 r.[6] Znajduje się na liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia, najważniejszych lekach potrzebnych w podstawowym systemie opieki zdrowotnej[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Itraconazole, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB01167 (ang.).
  2. a b c d e f Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  3. Itrakonazol (nr I6657) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
  4. a b c d Itrakonazol. [martwy link] The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2013-03-17]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
  5. Comprehensive drug reference resource from the American Society of Health-System Pharmacists, „The Pharmaceutical Journal”, 2017, DOI10.1211/pj.2017.20202569, ISSN 2053-6186 [dostęp 2019-06-08].
  6. Fischer i inni, Analogue-based drug discovery, Weinheim: Wiley-VCH, 2006, ISBN 978-3-527-60749-5, OCLC 77601762 [dostęp 2019-06-08].
  7. Xavier Seuba, A human rights approach to the WHO Model List of Essential Medicines, „Bulletin of the World Health Organization”, 84 (5), 2006, s. 405–411, DOI10.2471/blt.04.019133, ISSN 0042-9686 [dostęp 2019-06-08].