Jakub Żulczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Jakub Żulczyk
Ilustracja
Jakub Żulczyk (2018)
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1983
Szczytno

Zawód, zajęcie

dziennikarz, scenarzysta, pisarz

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Jakub Żulczyk (ur. 12 sierpnia 1983 w Szczytnie[1]) – polski dziennikarz, amerykanista, pisarz, scenarzysta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył dziennikarstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiował amerykanistykę, uzyskując tytuł magistra[2]. Współpracuje m.in. z „Lampą” i „Machiną”. Był stałym felietonistą „Exklusiva”. Pisał stały felieton do „Dziennika” pod tytułem 15 minut sławy. Jako publicysta współpracował również z „Tygodnikiem Powszechnym”, „Neo Plus”, „Metropolem”, „Playboyem”. Redagował autorską rubrykę Tydzień Kultury Polskiej na łamach „Wprost”[3].

W 2011 był współprowadzącym programu „Redakcja Kultury” w TVP2. Do lipca 2012 był stałym felietonistą „Elle”. Od października 2012 wspólnie z Sokołem prowadzili autorską audycję Instytut Prosto w Radiu Roxy.

W 2014 roku wystąpił gościnnie na albumie Doroty Masłowskiej Społeczeństwo jest niemiłe w utworze „Chrzciny”[4].

Wraz z Moniką Powalisz scenarzysta serialu Belfer[5]. W 2018 na podstawie jego książki „Ślepnąc od świateł” powstał serial telewizyjny, do którego wraz z Krzysztofem Skoniecznym napisał scenariusz[6].

Laureat Nagrody Literackiej m.st. Warszawy 2018 w kategorii proza oraz Literackiej Nagrody Warmii i Mazur 2017 za Wzgórze psów[7][8]. Nominowany do Paszportu „Polityki” w 2014 roku[9]. W lutym 2021 roku autor za powieść Informacja zwrotna otrzymał Nagrodę główną Jury w plebiscycie Książki Roku 2021 organizowanym przez serwis internetowy Granice.pl[10].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Po wyborach prezydenckich w Stanach Zjednoczonych w 2020 prezydent RP Andrzej Duda pogratulował Joe Bidenowi udanej kampanii i oznajmił, że czeka na jego formalną nominację na urząd prezydenta USA przez Kolegium Elektorów. Wielu światowych przywódców pogratulowało już wtedy Bidenowi zwycięstwa w wyborach[11][12]. Żulczyk, krytykując postawę Andrzeja Dudy, w mediach społecznościowych nazwał go „debilem”. W marcu 2021 prokuratura poinformowała, że w związku z wypowiedzią pisarza skierowała do Sądu Okręgowego w Warszawie akt oskarżenia o przestępstwo z art. 135. § 2. KK przeciwko Jakubowi Żulczykowi, polegające na znieważeniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, co wywołało ożywioną dyskusję w polskich i zagranicznych mediach na temat granic wolności słowa[13][14][15][16][17]. 10 stycznia 2022 Sąd Okręgowy w Warszawie umorzył postępowanie, argumentując swoją decyzję „znikomą szkodliwością społeczną czynu”[18].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Maciej Kawiński: Wywiad z Jakubem Żulczykiem. W: Zmrojewo [on-line]. Nasza Księgarnia. [dostęp 2012-11-19].
  2. ↑ Maciej Kawiński, Żulczyk: dziś już się nie pisze gęsim piórem, Wprost, 3 marca 2011 [dostęp 2021-03-25] (pol.).
  3. ↑ Jakub Żulczyk. Wprost.pl. [dostęp 2018-05-13].
  4. ↑ Mister D. – Społeczeństwo Jest Niemiłe, Discogs [dostęp 2021-02-24] (ang.).
  5. ↑ Belfer w bazie filmpolski.pl
  6. ↑ Ślepnąc od świateł w bazie Filmweb
  7. ↑ Laureaci 11. edycji Nagrody Literackiej m.st. Warszawy – Nagroda Literacka m.st. Warszawy – Kulturalna Warszawa, www.kulturalna.warszawa.pl [dostęp 2018-06-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-12].
  8. ↑ „Wawrzyn” – Literacka Nagroda Warmii i Mazur 2017 – LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR, leksykonkultury.ceik.eu [dostęp 2018-06-10].
  9. ↑ Zdzisław Pietrasik: Młodsi zdolni. polityka.pl, 9 grudnia 2014. [dostęp 2018-09-15].
  10. ↑ Książki Roku 2021, Granice.pl, 2 lipca 2022 [dostęp 2022-02-16] (pol.).
  11. ↑ Anton Ambroziak: Światowi przywódcy gratulują Bidenowi wygranej, a Polska i Węgry wciąż czekają na wyniki. OKO.press, 8 listopada 2020. [dostęp 2021-03-23].
  12. ↑ Piotr Pacewicz: Już tylko Duda, Putin, Orbán i Bolsonaro. Nawet Chiny i Turcja gratulują Bidenowi zwycięstwa. OKO.press, 16 listopada 2020. [dostęp 2021-03-23].
  13. ↑ Jakub Żulczyk oskarżony o zniesławienie Andrzeja Dudy. Fala komentarzy w sieci. Onet.pl, 23 marca 2021. [dostęp 2021-03-23].
  14. ↑ Bartosz Godziński: Żulczyk stanie przed sądem, bo nazwał prezydenta „debilem”. O oskarżeniu dowiedział się z mediów. spidersweb.pl, 22 marca 2021. [dostęp 2021-03-23].
  15. ↑ Leszek Rudziński: Pisarz Jakub Żulczyk oskarżony o znieważenie prezydenta. Do sądu trafił akt oskarżenia. Nowa Trybuna Opolska, 23 marca 2021. [dostęp 2021-03-23].
  16. ↑ Zagraniczne media o oskarżeniu Żulczyka. „Polska krytykowana za podstawy prawne”. Onet.pl, 23 marca 2021. [dostęp 2021-03-23].
  17. ↑ Polish writer charged for calling president a ‘moron’. theguardian.com, 23 marca 2021. [dostęp 2021-03-23].
  18. ↑ Proces Jakuba Żulczyka. Sąd wydał wyrok, Onet Kultura, 10 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-10] (pol.).
  19. ↑ Jakub Żulczyk, Zrób mi jakąś krzywdę, czyli Wszystkie gry video są o miłości, Warszawa: Wydawnictwo Lampa i Iskra Boża, 2006, ISBN 83-89603-38-1, OCLC 838993078.
  20. ↑ Jakub Żulczyk, Radio Armageddon, Warszawa: Wydawnictwo Lampa i Iskra Boża, 2008, ISBN 978-83-89603-57-9, OCLC 233507902.
  21. ↑ Wydawnictwo Znak, Kraków 2010 ISBN 978-83-240-1433-0.
  22. ↑ Nasza Księgarnia, Warszawa 2011 ISBN 978-83-10-11783-0.
  23. ↑ Jakub Żulczyk, Świątynia. Powieść fantastyczno-przygodowa, Warszawa: Nasza Księgarnia, 2011, ISBN 978-83-10-11993-3, OCLC 803622476.
  24. ↑ Czarne Słońce, www.swiatksiazki.pl [dostęp 2019-10-25].
  25. ↑ Informacja zwrotna, Lubimyczytać.pl [dostęp 2021-05-15].
  26. ↑ Niezwyciężone. Antologia opowiadań science fiction, EmpikGo, 23 listopada 2021, ISBN 978-83-272-9884-3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jakub_Żulczyk&oldid=67216498”