Przejdź do zawartości

Jerzy Bahr

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Bahr
Ilustracja
Jerzy Bahr (2009)
Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1944
Kraków

Data i miejsce śmierci

25 lipca 2016
Kraków

Konsul generalny RP w Królewcu
Okres

od 1992
do 1994

Poprzednik

Marek Krajewski

Następca

Henryk Piaszczyk

Ambasador RP na Ukrainie
Okres

od 1996
do 2001

Poprzednik

Jerzy Kozakiewicz

Następca

Marek Ziółkowski

Ambasador RP w Turkmenistanie
Okres

od 1996
do 2001

Ambasador RP na Litwie
Okres

od 2001
do 2005

Poprzednik

Eufemia Teichmann

Następca

Janusz Skolimowski

Ambasador RP w Rosji
Okres

od 2006
do 2010

Poprzednik

Stefan Meller

Następca

Wojciech Zajączkowski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka Honorowa „Bene Merito” Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa)

Jerzy Artur Bahr (ur. 23 kwietnia 1944 w Krakowie[1], zm. 25 lipca 2016 tamże[2][3]) – polski dyplomata i urzędnik państwowy, w 2005 szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego, w latach 2006–2010 ambasador RP w Rosji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Andrzeja i Izabeli[2]. Absolwent V Liceum Ogólnokształcącego im. Augusta Witkowskiego w Krakowie[4]. W 1967[5] ukończył studia z zakresu socjologii na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracował najpierw jako asystent w krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej, skończył studia podyplomowe w Instytucie Nauk Politycznych UJ, a następnie kontynuował pracę naukowo-dydaktyczną w Instytucie Śląskim w Opolu[5].

W 1974 został zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w którym pełnił funkcje członka delegacji polskiej na etapie przygotowawczym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Genewie, sekretarza ds. prasowych w Ambasadzie PRL w Bukareszcie i referenta ds. Rumunii[5]. W stanie wojennym odszedł z resortu, wystąpił też z PZPR. W 1982 zrezygnował ze służby zagranicznej i rozpoczął pracę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Zakładzie Prawa Publicznego i Stosunków Międzynarodowych[5].

Podczas wyjazdu szkoleniowego do Wiednia w 1983 uzyskał azyl polityczny. Współpracował z Radiem Wolna Europa, a ponadto z zachodnimi instytucjami badawczymi, m.in. był doradcą w Szwajcarskim Instytucie Wschodnim w Bernie (w latach 1986–1991).

W 1989 wrócił do Polski, a w 1991 do pracy w MSZ. Był kolejno radcą ds. politycznych Ambasady RP w Moskwie, konsulem generalnym RP w Królewcu (1992–1994), a od 1994 do 1996 zajmował stanowisko dyrektora Departamentu Europejskiego II. Od 1996 do 2001 był ambasadorem RP w Kijowie (z akredytacją także na Turkmenistan), a w latach 2001–2005 w Wilnie.

Od 21 stycznia 2005 do 22 grudnia 2005 był szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego. 19 maja 2006 został powołany na stanowisko ambasadora RP w Rosji. Odwołano go z dniem 30 września 2010[6]. Zasiadał również w Polsko-Rosyjskiej Grupie do Spraw Trudnych.

Zdał egzaminy państwowe z języków angielskiego, niemieckiego, rosyjskiego i rumuńskiego. Deklarował także znajomość języków ukraińskiego i litewskiego[7].

Pochowany w Imbramowicach.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Decyzja nr 80 Ministra Spraw Zagranicznych z 23 listopada 2009 r. w sprawie nadania Odznaki Honorowej „Bene Merito”. infor.pl. [dostęp 2012-01-31].
  2. a b Jerzy Bahr. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-04-17].
  3. Nie żyje Jerzy Bahr. Dyplomata i były ambasador RP w Rosji miał 72 lata. tvn24.pl, 25 lipca 2016. [dostęp 2016-07-25].
  4. Spis absolwentów. v-lo.krakow.pl. [dostęp 2016-08-02].
  5. a b c d Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2005. Warszawa: 2006, s. 94.
  6. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 2010 r. nr 110-62-2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 91, poz. 1056).
  7. Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 587/V. sejm.gov.pl, 27 kwietnia 2006. [dostęp 2016-07-31].
  8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 2010 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 19, poz. 198).
  9. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 grudnia 2005 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2006 r. nr 6, poz. 88).
  10. Apdovanotų asmenų duomenų bazė. grybauskaite.is.lt. [dostęp 2011-03-28]. (lit.).
  11. Ar Triju Zvaigžņu ordeni apbalvotie, sākot no 2004. gada 1.oktobra. president.lv. s. 54. [dostęp 2016-09-27]. (łot.).
  12. Dz. Urz. MSZ Nr 6, poz. 99.
  13. Wręczenie odznaczeń „Bene Merito” przez Ministra Spraw Zagranicznych Radosława Sikorskiego. msz.gov.pl, 13 listopada 2009. [dostęp 2010-11-17].
  14. Bahr został odznaczony „Gwiazdą Dyplomacji Litwy”. pl.delfi.lt, 18 grudnia 2012. [dostęp 2013-05-08].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]