Roman Polko
| ||
| ||
 generał dywizji
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 8 listopada 1962 Tychy | |
|---|---|---|
| Przebieg służby | ||
| Lata służby | 1981–2009[1] | |
| Siły zbrojne |  Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
| |
| Stanowiska | Dowódca JW 4115, 1328, 2305, Zastępca Szefa BBN, p.o. Szefa BBN | |
| Główne wojny i bitwy | UNPROFOR, KFOR, II wojna w Zatoce Perskiej | |
| Odznaczenia | ||
     
| ||
Roman Polko (ur. 8 listopada 1962 w Tychach) – generał dywizji Wojska Polskiego, oficer dyplomowany wojsk powietrznodesantowych i sił specjalnych, doktor nauk wojskowych w specjalności kierowanie organizacją.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]
W latach 1981–1985 studiował w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu na kierunku rozpoznawczym, specjalność – działania specjalne (kurs działań specjalnych ukończył w 1985 w Ośrodku Szkolenia Wojsk Lądowych w Elblągu).
Jest również absolwentem Akademii Obrony Narodowej w Warszawie (lata 1994–1996).
W drugiej połowie lat 90 XX w. przeszedł specjalistyczne szkolenia w 75 pułku rangersów Armii Stanów Zjednoczonych w Fort Benning.
W 2002 odbył Wyższy Międzynarodowy Kurs Zarządzania Zasobami Obronnymi (ang. Senior Defense Management International Course) w Ośrodku Podyplomowym Marynarki Wojennej w Monterey (Stany Zjednoczone), natomiast w 2003 ukończył Podyplomowe Studia Strategiczno-Obronne w Akademii Obrony Narodowej.
28 kwietnia 2008 uzyskał stopień naukowy doktora nauk wojskowych w specjalności kierowania organizacją (tytuł rozprawy doktorskiej: Zarządzanie i dowodzenie wojskową formacją specjalną GROM). Jest instruktorem spadochronowym, strzeleckim i narciarskim.
Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]
W 1981 rozpoczął służbę w Siłach Zbrojnych PRL. Podczas służby wojskowej dowodził jednostkami wojskowymi: 6 Batalionem Desantowo-Szturmowym, 18 Bielskim Batalionem Desantowo-Szturmowym oraz Wojskową Formacją Specjalną GROM.
Na pierwsze stanowisko służbowe skierowano go do 1 Batalionu Szturmowego w Dziwnowie. Po zmianie lokalizacji JW 4101 służy w Lublińcu. Z czasem JW 4101 zmienia nazwę na 1 pułk specjalny komandosów. W tym okresie dowodził grupą, plutonem i kompanią specjalną oraz brał udział w misji pokojowej na terenie byłej Jugosławii (kwiecień 1992 – grudzień 1993) (UNPROFOR).
W 1996 został starszym oficerem operacyjnym w sztabie 6 Brygady Desantowo-Szturmowej im. gen. bryg. Stanisława Sosabowskiego w Krakowie, a od 1998 był dowódcą 6 Batalionu Desantowo-Szturmowego im. gen. dyw. Edwina Rozłubirskiego w Niepołomicach (obecnie jednostka garnizonu Gliwice). W latach 1999-2000 dowodził 18 Bielskim Batalionem Desantowo-Szturmowym im. kpt. Ignacego Gazurka podczas operacji w Kosowie (KFOR).
Od 2000 do 2004 pełnił funkcję Dowódcy Wojskowej Formacji Specjalnej GROM w Warszawie. Po konflikcie z kierownictwem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego odszedł do rezerwy na własną prośbę.
W czasie gdy był dowódcą GROM, zrealizował misję na pograniczu kosowsko-macedońskim, rozpoczął działania w Afganistanie, a w marcu 2003 wziął udział w II wojnie w Zatoce Perskiej oraz rozpoczął służbę na misji stabilizacyjnej w Iraku.
Na początku 2006 został przywrócony do służby czynnej i ponownie wyznaczony dowódcą Wojskowej Formacji Specjalnej GROM. Decyzją Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej 7 września 2006 zastąpił adm. floty Ryszarda Łukasika na stanowisku zastępcy szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego.
Od 8 sierpnia 2007 do 19 listopada 2007 p.o. Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego.
29 stycznia 2009 generał dywizji Roman Polko zakończył zawodową służbę wojskową i odszedł do rezerwy[1].
Służba państwowa[edytuj | edytuj kod]
W 2005 był doradcą ds. bezpieczeństwa Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawa Lecha Kaczyńskiego. Poparł kandydaturę Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich w 2005 i został członkiem jego Komitetu Honorowego. Po zwycięstwie Prawa i Sprawiedliwości w wyborach parlamentarnych w 2005 objął posadę doradcy Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji Ludwika Dorna ds. zwalczania terroryzmu. 15 kwietnia 2011 powołany przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego do zespołu zajmującego się Strategicznym Przeglądem Bezpieczeństwa Narodowego[2].
Dnia 7 września 2006 został Zastępcą Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, a od 8 sierpnia 2007 do 19 listopada 2007 p.o. Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. 25 lipca 2008 podał się do dymisji ze stanowiska Zastępcy Szefa BBN. Dymisja została przyjęta[3].
Inna działalność[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec 2004 prowadził reality show „Nieustraszeni” w telewizji Polsat.
W 2008 roku brał udział w programie Fort Boyard emitowanym w latach 2008-2009 w TVP2.
Jest członkiem Rady Patronackiej Instytutu Jagiellońskiego[4].
Od 2009 do 2013 był członkiem rady Fundacji Byłych Żołnierzy i Funkcjonariuszy Sił Specjalnych „Szturman”[5].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
W 2005 została wydana książka pt.: „Gromowładny”, będąca wywiadem-rzeką Magdaleny Łukaszewicz z Romanem Polko. W 2008 ukazała się jego publikacja – koncepcja systemu zwalczania terroryzmu "GROM w działaniach przeciwterrorystycznych"[6] oraz napisana wspólnie z żoną książka – poradnik "Armia. Instrukcja obsługi"[7]. W styczniu 2012 roku ukazała się jego kolejna publikacja napisana wspólnie z żoną Pauliną Polko pt.: „RozGROMić konkurencję”[8], a w 2014 roku kontynuacja – „Szefologika, czyli logika szefowania”[9]. W 2018 Paulina i Roman Polko wydali książkę "Bezpiecznie już było. Jak żyć w świecie sieci, terrorystów i ciągłej niepewności." [10]
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- podpułkownik – 1999
- generał brygady – 2006[11]
- generał dywizji – 2007[12]
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 2002[13]
- Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Złoty Medal "Za zasługi dla obronności kraju"
- Army Commendation Medal – Stany Zjednoczone
- Medal ONZ za misję UNPROFOR – z cyfrą 3 (za odsłużenie trzech 6-miesięcznych zmian)
- Medal NATO za misję KFOR – z cyfrą 2 (za odsłużenie dwóch zmian)
- Order Świętego Maurycego – The Order of Saint Maurice, Peregrinus no P00011 nadany na wniosek żołnierzy 10th SFG przez US National Infantry Association[14]
- Złota Odznaka GROM[15] – przyznana 15.05.2001r., odebrana 12.05.2010 r.[16][17][18] (patrz: dyskusja)
- Krzyż Komandorski Orderu św. Brygidy z Gwiazdą
- Odznaka Instruktora Spadochronowego Klasy Mistrzowskiej
- Wojskowa Odznaka Sprawności Fizycznej I stopnia
- Odznaka pamiątkowa i medal 62 kompanii specjalnej COMMANDO
- Odznaka Ranger (amerykańska)
- Odznaka Pathfinder (amerykańska)
- Odznaka Airborne (amerykańska)
- Odznaka absolwenta Akademii Obrony Narodowej
- Odznaka pamiątkowa 6 Brygady Desantowo-Szturmowej
- Honorowa Odznaka 1 Dywizjonu Lotniczego
- Odznaka Pułkowa 1 Pułku Specjalnego Komandosów
- Buzdygan – nagroda czasopisma Polska Zbrojna dla wyróżniających się osobowości Wojska Polskiego
- Znak FILIPIDES w kategorii HONOROWY ZAWODNIK przyznany przez serwis "Maratony Polskie"[19]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Pożegnanie z mundurem
- ↑ I konferencja plenarna Strategicznego Przeglądu Bezpieczeństwa Narodowego - Wydarzenia - Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, www.bbn.gov.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, www.bbn.gov.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ Rada Patronacka. jagiellonski.pl. [dostęp 4 maja 2014].
- ↑ Fundacja Byłych Żołnierzy i Funkcjonariuszy Sił Specjalnych „Szturman”. imsig.pl. [dostęp 4 maja 2014].
- ↑ [1]
- ↑ [2]
- ↑ RozGROMić konkurencję. Sprawdzone w boju strategie dowodzenia, motywowania i zwyciężania Książka, kurs - Paulina Polko, Roman Polko - Księgarnia ekonomiczna Onepress.pl, książ..., onepress.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ [3]
- ↑ Helion SA, Bezpiecznie już było. Jak żyć w świecie sieci, terrorystów i ciągłej niepewności, ISBN 978-83-283-3630-8 [dostęp 2020-08-21] (pol.).
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 30, poz. 322
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 59, poz. 667
- ↑ M.P. z 2003 r. nr 3, poz. 20 – pkt 20.
- ↑ Odznaczeni Order of Saint Maurice. [dostęp 2010-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-02-19)].
- ↑ Roman Polko. [dostęp 2010-02-25].
- ↑ Komunikat JW GROM. [dostęp 2010-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-27)].
- ↑ Informacja prasowa
- ↑ Artykuł w dzienniku Zachodnim
- ↑ maratonypolskie.pl
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Biogram na stronie poświęconej Wojskowej Formacji Specjalnej GROM
- Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 169. ISSN 1734-2317.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| Struktura | |
|---|---|
| Szkoły Wojsk Lądowych | |
| Pozostałe |
|
- Absolwenci Akademii Obrony Narodowej
- Absolwenci Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych
- Generałowie dywizji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Ludzie związani z Lublińcem
- Ludzie urodzeni w Tychach
- Polacy odznaczeni medalem NATO
- Polacy odznaczeni Medalem Pochwalnym (USA)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Oficerowie ludowego Wojska Polskiego
- Polscy przedstawiciele nauk wojskowych
- Uczestnicy wojny domowej w Kosowie
- Urodzeni w 1962
- Osobowości telewizyjne związane z Polsatem