Jeziorki (województwo pomorskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jeziorki
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

chojnicki

Gmina

Chojnice

Liczba ludności (2008)

147

Strefa numeracyjna

52

Kod pocztowy

89-641[2]

Tablice rejestracyjne

GCH

SIMC

0081777

Położenie na mapie gminy wiejskiej Chojnice
Mapa konturowa gminy wiejskiej Chojnice, po prawej znajduje się punkt z opisem „Jeziorki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jeziorki”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jeziorki”
Położenie na mapie powiatu chojnickiego
Mapa konturowa powiatu chojnickiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Jeziorki”
Ziemia53°43′20″N 17°41′38″E/53,722222 17,693889[1]

Jeziorki (niem. Jesiorken) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Chojnice przy trasie drogi krajowej nr 22. Miejscowość jest częścią składową sołectwa Kruszka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 22 listopada 1362 r.[3][4]

Jeziorki były gniazdem dla rodzin Jeziorkowskich nieznanego herbu oraz Jezierskich herbu Rogala z przydomkiem Lewalt[5]. Stąd też pochodzi nazwisko Jezierski[6].

Co najmniej od II poł. XVI w. Jeziorki należały do parafii w Nowej Cerkwi[7][8].

W 1570 r. wieś była własnością Jerzego Lewalda h. Rogala z Niemiec[9][10]. W 1648 r. właścicielem wsi był P. Dorengowski[11]. W 1662 roku dobra w miejscowości miał Melchior Kalkstein Stoliński sędzia ziemski Człuchowski[12] W 1682 r. Jeziorki należały do zamieszkującego je Michała Kleista[13][14]. Rodzina Kleistów utrzymała własność wsi do I poł. XVIII w.[14] Do 1763 r. właścicielem wsi był Franciszek Karol Ernest Wejhert[15].

W 1654 r. Jeziorki zamieszkiwał jeden gospodarz. Znajdował się tam też młyn. Stan ten nie uległ zmianie przynajmniej do 1695 r.[16]

W 1744 r. do wsi należały dobra znajdujące się w Młynkach, Przyżarczmie (Spierewniku) oraz Techowej Karczmie (miejscowość zaginiona)[16].

4 marca 1774 r. Jeziorki zamieszkiwało 11 gospodarzy. Byli nimi: Wawrzyniec Kroning, Jan Henning, Georg Leszczinski, Ertmann Dulek, Ertman Henning, Jan Gunsz, Jan Papel, Georg Gielk, Wawrzyniec Bucholtz, Zemke, Konarsk[17].

W 1869 r. stacja pocztowa dla Jeziorek znajdowała się w Rytlu[18]. W I poł. XX w. w Nowej Cerkwi[5].

W 1869 r. Jeziorki obsługiwała stacja kolejowa w Rytlu[18].

W 1869 r. do wsi należały dobra znajdujące się w Jasnowie (vel Jasno, niem. Jasnow)[18].

W 1869 r. dzieci uczęszczały do szkoły posadowionej w Nowej Cerkwi[18].

W 1869 r. w Jeziorkach stało 19 budynków gospodarczych oraz 9 mieszkalnych zamieszkiwanych przez 67 katolików i 70 ewangelików[18]. W 1928 r. Jeziorki liczyły 100 mieszkańców[19].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 46828
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 406 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. B.A. Dullek, Powstanie wsi, kościoła i parafii w Nowej Cerkwi k. Chojnic [w:] Badania naukowe w świetle turbulentnego otoczenia. Gospodarka - Świat - Człowiek, Katowice 2017, s. 61.
  4. P. Panske, Handfesten der Komturei Schlochau, Danzing 1921, s. 93.
  5. a b J.K., Spis miejscowości i rodów ziemiańskich województwa pomorskiego, Kraków 1925, s. 41.
  6. P. Pragert, Herbarz szlachty kaszubskiej, t. 3, Gdańsk 2009, s. 68.
  7. M. Biskup, A. Tomczak, Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w., Toruń 1955, s. 77, 81-82. Tu mylnie wymieniona jako wieś z kościołem.
  8. Ks. Fr., Nowa Cerkiew 3), w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. B. Chlebowski, W. Walewski, F. Sulimierski, t. VII, Warszawa 1886, s. 192-193.
  9. M. Biskup, A. Tomczak, Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w., Toruń 1955, s. 84.
  10. P. Pragert, Herbarz szlachty kaszubskiej, t. 3, Gdańsk 2009, s. 52, 69.
  11. Regestr poboru podwoynego, red. W. Kętrzyński, w: Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego 6 (1871), s. 188.
  12. Andrzej Groth, Rejestr pogłównego generalnego z 1662 dla powiatów mirachowskiego,tucholskiego,człuchowskiego, 2013.
  13. Taryfy podatkowe ziem pruskich z r. 1682, red. S. Kętrzyński, w: Towarzystwo Naukowe w Toruniu. Fontes 5 (1901), s. 146.
  14. a b P. Pragert, Herbarz szlachty kaszubskiej, t. 4, Gdańsk 2015, s. 119.
  15. P. Pragert, Herbarz szlachty kaszubskiej, t. 4, Gdańsk 2015, s. 325.
  16. a b B.A. Dullek, Parafia w Nowej Cerkwi k. Chojnic w świetle akt wizytacyjnych z 1653, 1695 i 1744 r. [w:] Badania naukowe w świetle turbulentnego otoczenia. Gospodarka - Świat - Człowiek, Katowice 2017, s. 67-68.
  17. Geheimes Staatsarchiv Preußischer Kulturbesitz, Der Kontributionskataster der Friderizianischen Landesaufnahme Westpreußens und des Netzedistrikts aus dem Jahre 1772/73 [sygnatura: II. HA, Abt. 9, Tit. XCIII Nr. 29 BD. 1.]
  18. a b c d e Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, red. F. Sulimierski,t. 3, Warszawa, s. 577.
  19. Diecezja chełmińska. Zarys historyczno-statystyczny, Pelplin 1928, s. 207.