Granowo (województwo pomorskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Granowo
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

chojnicki

Gmina

Chojnice

Liczba ludności (2011)

191[2]

Strefa numeracyjna

52

Kod pocztowy

89-620[3]

Tablice rejestracyjne

GCH

SIMC

0081553

Położenie na mapie gminy wiejskiej Chojnice
Mapa konturowa gminy wiejskiej Chojnice, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Granowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Granowo”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Granowo”
Położenie na mapie powiatu chojnickiego
Mapa konturowa powiatu chojnickiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Granowo”
Ziemia53°39′38″N 17°38′52″E/53,660556 17,647778[1]

Granowo (kaszub. Granowò) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Chojnice[4][5].

Wieś położona w pobliżu linii kolejowej Chojnice-Tuchola (stacja kolejowa PKP „Racławki”). Połączenie z centrum Chojnic umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej (linia nr 2), stanowi sołectwo gminy Chojnice[6].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie bydgoskim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Udokumentowane zapisy historyczne dotyczące wsi pochodzą z XIV wieku. W roku 1347 Jan von Streifen, komtur tucholski, wystawił dokument poświadczający, że w gruntach wsi stwierdzono nieoznaczony nadmiar, za który wymierza dodatkowy czynsz 3 fertony. W roku 1356 komtur tucholski Zygfryd von Gerlachsheim potwierdził skradziony przywilej Janowi sołtysowi granowskiemu, wydał nowy, w którym jemu i jego potomkom oddał 26 włók na prawie chełmińskim. Od XV wieku miejscowość zasiedlali kosznajdrzy. Wizytacja starostwa tucholskiego z roku 1570 potwierdziła, że w Granowie było 35 włók osiadłych, dzierżawcą był Jerzy Zaliński, a we wsi była karczma. Czopowego płacono 40 złotych. Kolejna wizytacja z roku 1640 opisała, „że ta wieś jest niemiecka”, sołtysich włók liczono wtedy 3½, włók wybranieckich - ½ włóki, 6 gburów. Czynszu oddawano stąd na tucholski zamek 52 złotych[7]. W 1772 roku wieś liczyła 116 mieszkańców[8].

W wieku XIX Granowo opisano jako wieś włościańską, posiadającą 2053 mórg ziemi, budynków ogółem 78 w tym mieszkalnych 28, ludność w przewadze wyznania rzymskokatolickiego - 225 osób, ewangelików - 6. Parafia Lichnowy, szkoła w miejscu, poczta Silno (niem. Frankenhagen)[7].

Pod administracją zaboru pruskiego wieś nosiła nazwę niem. Granau.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 38160
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. (plik xlsx). Stan w dniu 31.03.2011 r..
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 333 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. GUS: Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju. [w:] Rajestr Teryt [on-line]. 2020. [dostęp 2020-05-22].
  5. MAiC. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „(Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 4 sierpnia 2015 (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636)”. 
  6. Urząd Gminy Chojnice: Jednostki pomocnicze gminy Chojnice. [w:] BIP Urzędu Gminy Chojnice [on-line]. [dostęp 2020-05-22].
  7. a b Granowo (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 797.
  8. Jerzy Szwankowski, Kosznajderia, 2013.