Konkwista
Ten artykuł od 2009-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Konkwista (hiszp. conquista – podbój, zdobycie) – hiszpańskie wyprawy zbrojne, podejmowane od końca XV wieku w celu podboju nowo odkrytych terytoriów zamorskich w Amerykach, Afryce i Indiach. Ówczesnym usprawiedliwieniem konkwisty była walka z niewiernymi (muzułmanie) oraz nawracanie nowych ludów na katolicyzm. De facto sprowadzało się to do rozszerzania władzy monarchii oraz wzbogacaniu się poprzez grabież i znajdowanie siły roboczej - niewolników. Przyczyny konkwisty są dość szerokie. Po zakończeniu toczonej na Półwyspie Iberyjskim przeciwko Maurom rekonkwisty, zarówno Królestwo Portugalii jak i połączone unią Kastylia i Aragonia szukały dalszych dróg ekspansji. Dla bezrobotnej od pewnego czasu szlachty konkwista oznaczała nowe zajęcie, dawała jednocześnie szansę szybkiego awansu społecznego rzeszom niższych warstw społecznych, które w Nowym Świecie szukały lepszego życia – przykładem takiej kariery może być jeden z bardziej znanych konkwistadorów (hiszp. zdobywców) Francisco Pizarro.
Konkwistadorzy hiszpańscy[edytuj | edytuj kod]
- Hernán Cortés, zdobywca królestwa Azteków
- Francisco Pizarro, zdobywca królestwa Inków
- Diego de Almagro, zdobywca Chile
- Vasco Núñez de Balboa, Panama
- Francisco de Orellana, Amazonia
- Juan Ponce de León, Portoryko, Floryda
- Alonso de Hojeda, południowe wybrzeża i wyspy Indii Zachodnich
- Pedro de Valdivia, Chile
- Sebastián de Belalcázar
- Lope de Aguirre
- Cristóbal de Olid