Konstal 106N

Konstal 106N

Dawny warszawski tramwaj typu 106N nr 2005 po przebudowie na 105Na
Dane ogólne
Kraj produkcji	Polska
Producent	Konstal
Miejsce produkcji	Chorzów
Lata produkcji	1977, 1985, 1987
Dane techniczne
Liczba członów	1
Długość	13 500 mm
Szerokość	2400 mm
Wysokość	3060 mm
Masa	16 800 kg
Rozstaw wózków	1435 mm
Rozstaw osi w wózkach	1900 mm
Układ osi	Bo′Bo′
Moc silników	4 × 41,5 kW
Typ silników	LTa-220 silniki prądu stałego
Napięcie zasilania	600 V DC
Prędkość maksymalna	70 km/h
Wnętrze
Liczba miejsc siedzących	20
Liczba miejsc ogółem	125
Wysokość podłogi	910 mm

Konstal 106N – prototypowe wagony tramwajowe wyprodukowane w 1977, 1985 i 1987 r. w zakładach Konstal w Chorzowie. Konstrukcyjnie wywodziły się z tramwajów typu 105N, w stosunku do których zmieniono rozruch oporowy na nowocześniejszy rozruch tyrystorowy. Ogółem wyprodukowano siedem tramwajów typu 106N, które różniły się od siebie konstrukcją rozruchu tyrystorowego i wyglądem zewnętrznym.

Doświadczenia zgromadzone podczas jazd próbnych i eksploatacji przyczyniły się do skonstruowania tramwajów typu 106Na.

Konstrukcja

106N to jednoczłonowy, jednokierunkowy, wysokopodłogowy, silnikowy wagon tramwajowy. Pod względem mechanicznym jest zbliżony do typu 105N, jednakże szkielet nadwozia został zmodyfikowany poprzez usunięcie wyprofilowania na rozrusznik oporowy. Nadwozie opiera się na dwóch dwuosiowych wózkach, przy czym na jedną oś przypada jeden silnik prądu stałego typu LTa-220. W tramwajach typu 106N zastosowano rozruch tyrystorowy projektu Instytutu Elektrotechniki, który z założenia miał się przyczynić do zmniejszenia awaryjności i poboru energii elektrycznej.

Dostawy

Państwo	Nabywca	Typ	Lata dostaw	Liczba	Numery taborowe	Uwagi
Polska	Instytut Elektrotechniki	106N	1987	2	1, 2	testowane w Warszawie i odkupione przez nią w 1985 r., wygląd nadwozia jak w 105N
	Poznań	106N	1987	2	265, 266
	Warszawa	106N	1985, 1987	3	2001, 2002, 2005	wygląd nadwozia jak w 105Na
Łączna liczba:				7

Eksploatacja

Poznań

W 1985 r. do Poznania sprowadzono dwa tramwaje typu 106N. W stolicy Wielkopolski otrzymały one numery taborowe 265 i 266. W 1991 r. aparatura z rozruchem tyrystorowym została zdemontowana w obydwu wagonach i zastąpiona oporową.

Warszawa

Pierwsze dwa tramwaje nr 1 i 2 zakupił Instytut Elektrotechniki z myślą o przetestowaniu ich na torowiskach warszawskiego systemu tramwajowego. W latach 1978–1982 tramwaje przechodziły jazdy próbne bez pasażerów, a w 1982 r. także z pasażerami, jednak częste awarie wymuszały wyłączanie wagonów z ruchu. W 1985 r. Warszawa odkupiła wagony od Instytutu i nadała im nowe numery 2003 i 2004. 10 lat później usunięto rozruch tyrystorowy i zastąpiono go oporowym z tramwajów typu 105Na.

Kolejne dwa tramwaje o numerach 2001 i 2002 przybyły do Warszawy w 1985r r., a dwa lata później jeszcze jeden, oznaczony nr 2005. W stosunku do wagonów z 1977 r. zmodyfikowano układ rozruchu podejmując próbę wyeliminowania usterek tyrystorów oraz zamontowano nadwozia identyczne jak w wagonach typu 105Na. Modyfikacje dokonane w rozruchu tyrystorowym nie obniżyły poziomu awaryjności, więc w 1990 r. wszystkie trzy egzemplarze przeszły przebudowę na typ 105Na.

Ostatnim zachowanym tramwajem 106N (przebudowanym wszak na 105Na) jest wagon nr 2002, który współcześnie służy jako eksponat na terenie miasteczka ruchu drogowego warszawskiej straży miejskiej.