Przejdź do zawartości

Koreańska Armia Ludowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2012-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Koreańska Armia Ludowa
Ilustracja
Flaga Koreańskiej Armii Ludowej
Państwo

 Korea Północna

Data sformowania

8 lutego 1948

Dane podstawowe
Wiek poboru

17 lat

Obecny dowódca

Kim Dzong Un[1]

Liczebność

1,2 mln (2022)[2]

Dostępni
Mężczyźni

5 851 801 (2005)

Kobiety

5 850 733 (2005)

Podlegają służbie wojskowej
Mężczyźni

4 810 831 (2005)

Kobiety

4 853 270 (2005)

Osiągają corocznie wiek poboru
Mężczyźni

194 605 (2005)

Kobiety

187 846 (2005)

Budżet wojskowy
Kwota

4,5 mld USD[2]

Multimedia w Wikimedia Commons

Koreańska Armia Ludowa (kor. 조선인민군, Chosŏn inmin’gun) – siły zbrojne Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. Powołane zostały 9 lutego 1948 roku przez Kim Ir Sena.

Według rankingu Global Firepower z 2022 północnokoreańskie siły zbrojne stanowią 30. siłę militarną na świecie, z rocznym budżetem na cele obronne w wysokości 4,5 mld dolarów (USD)[2].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]
Pomoc:Ponadczasowość
Ta sekcja od 2022-09 wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji.
Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Korea Północna jest obecnie najbardziej zmilitaryzowanym państwem na świecie[3] posiadając 4. co do liczebności armię na świecie liczącą 1,2 mln osób personelu (stan na 2022)[2], do 20% mężczyzn w wieku pomiędzy 17 a 54 rokiem życia znajduje się w regularnych siłach zbrojnych[4]. Siły Koreańskiej Armii Ludowej posiadają bardzo rozbudowaną liczbę instalacji wojskowych rozsianych po całym kraju, liczne fabryki amunicji oraz zwarty system obrony przeciwlotniczej. Siły te posiadają również trzeci co do wielkości arsenał broni biologicznej na świecie[5].

Zapasy broni KAL ocenia się na 4060 czołgów, 2500 wozów bojowych, 17900 sztuk broni artyleryjskiej, 11000 broni przeciwlotniczej oraz ok. 10 000 ręcznych wyrzutni rakiet[6] 915 statków i 1748 samolotów[7]. Około 478 samolotów to myśliwce, a 180 bombowce[8]. KAL to najprawdopodobniej największy na świecie operator okrętów podwodnych[9], np. w 1994 wprowadzono 10 egzemplarzy zmodernizowanego projektu 629 (Golf II)[10]. Powodem posiadania takiej floty podwodnej jest prawdopodobnie przemyt i kontrabanda oraz ewakuacja/transport oficjeli – zgodnie z zasadami prawa morskiego wojenne okręty nie podlegają zasadniczo kontroli[11]. Prowadzone są prace nad pociskami rakietowymi wystrzeliwanymi z okrętów podwodnych (KN-11).

Największym atutem KAL są elitarne oddziały sił specjalnych w liczbie 180 tysięcy żołnierzy. Stawiają Koreę Północną na trzecim miejscu pod względem ich liczebności pośród wszystkich armii na świecie[12].

Stale rozwijane są wszystkie gałęzie uzbrojenia. Rozwój wojsk pancernych, radiotechnicznych, floty i lotnictwa jest przy tym mniej intensywny niż rozwój broni masowego rażenia. Koreańską Armię Ludową podejrzewa się o prace nad rozwijaniem broni biologicznej: zarazków wąglika, cholery, tyfusu, ospy i innych chorób[13][14]; oraz nad bronią chemiczną, w której skład wchodzą m.in.: gaz musztardowy, sarin oraz gaz VX[15][16][17]. KAL posiada także odpowiednie technologie do przenoszenia zarówno broni biologicznej, jak i chemicznej na pociskach artyleryjskich oraz broni rakietowej o zwiększonym zasięgu i sile rażenia typu Rodong o średnim zasięgu do 1,5 tys. kilometrów, oraz typu Taep’o-dong (Taep’o-dong 1 i Taep’o-dong 2) o dużym zasięgu (odpowiednio 2500 km oraz ok. 6000 km). W ich polu rażenia znajduje się duża część Rosji z Władywostokiem, Chińska Republika Ludowa z Hongkongiem, Pekinem i Szanghajem, Tajwan, Filipiny, Korea Południowa, Japonia oraz Stany Zjednoczone[18][19][20].

KAL ma w swoim arsenale od 6 do 8 ładunków jądrowych[21] uzyskanych ze zużytych prętów plutonowych z Ośrodka Badań Jądrowych w Jongbjon.

Zasady poboru i pełnienia służby

[edytuj | edytuj kod]
Żołnierz północnokoreański w strefie zdemilitaryzowanej, rok 2005

W Korei Północnej formalnie obowiązuje pobór powszechny obejmujący ogół mężczyzn i większość kobiet. Służba wojskowa formalnie trwa od 3 do 5 lat dla mężczyzn (nieco krócej dla kobiet w zależności od rodzaju wojsk).

W rzeczywistości pobór jest uzależniony od klasyfikacji politycznej obywateli zwanej Songbun. Zgodnie z tą klasyfikacją na podstawie pochodzenia z odpowiedniej grupy społecznej, postępowania członków rodziny i własnego, każdy obywatel jest przydzielany do jednej z 3 klas:

  • „przyjaznej” – od 20% do 25% obywateli,
  • „neutralnej” – od 40% do 55% obywateli,
  • „wrogiej” – od 20% do 30% obywateli.

Każda klasa dzieli się ponadto na podklasy, więc obywatel jest przydzielany do jednej z 51 podklas.

Pobór rozpoczyna się od oceny zgodnie z powyższymi kryteriami:

  • osoby z klasy „przyjaznej” mogą pełnić dowolną służbę,
  • osoby z klasy „neutralnej” w zależności od podklasy nie mogą pełnić służby w niektórych jednostkach (np. specjalnych, łączności etc.),
  • osoby z klasy „wrogiej” tylko wyjątkowo mogą pełnić służbę wojskową (ponadto większość jednostek jest i tak wtedy dla nich zamknięta).

Następnie kwalifikacja przypomina pobór obowiązujący w innych krajach, czyli oparta jest na stanie zdrowia, umiejętnościach, wykształceniu etc. Jednakże każdy kandydat może zrezygnować z pełnienia służby wojskowej – z uwagi na przywileje dla byłych żołnierzy nie powoduje to braku kandydatów, ponieważ nie jest to zbyt częste. Podczas tej kwalifikacji może dojść do sytuacji, że dla danego kandydata zabraknie miejsca w wojsku – możliwe jest kilkakrotne przystępowanie do poboru kandydatów odrzuconych z innych powodów niż klasyfikacja Songbun i stan zdrowia.

Po zakończeniu 3–5-letniej służby żołnierz drugie tyle odpracowuje w fabrykach etc. należących do armii, przez co rzeczywista służba wojskowa trwa od 6 do 10 lat. Po zakończeniu tego okresu były żołnierz otrzymuje przywileje w życiu cywilnym (np. specjalny dowód tożsamości dający większą swobodę poruszania się, lepsze miejsce zamieszkania, pracy i przydziały zaopatrzeniowe, czasem przeklasyfikowanie do wyższej podklasy w systemie Songbun).

Podział wojsk Korei Północnej

[edytuj | edytuj kod]

Współczesne siły Koreańskiej Armii Ludowej dzielą się na:

Siły paramilitarne

[edytuj | edytuj kod]

Poza regularną armią na terenie Korei Północnej działają także organizacje paramilitarne. Są to:

  • Czerwona Gwardia Robotniczo-Chłopska – największa cywilna organizacja obronna w Korei Północnej, liczy ok. 3,5 miliona członków[22]. Podstawowe jednostki organizacyjne formowane są na poziomie miasteczek, wsi lub prowincji i łączone są w kompanie, bataliony, brygady i dywizje. Wyposażona jest w broń ręczną, moździerze i broń przeciwlotniczą, jednak pewne jednostki pozostają nieuzbrojone[23]. Organizacja została założona w 1959 roku, jest pod zarządem Koreańskiej Partii Pracy.
  • Młodzi Kadeci Czerwonej Gwardii KAL – są to korpusy KAL przeznaczone dla uczniów. W każdą sobotę przechodzą oni 4-godzinny trening przygotowujący ich do służby wojskowej.

Stopnie wojskowe w KAL

[edytuj | edytuj kod]
Koreański Polski Naramiennik
Marszałkowie
원수급 (元帥級) 		대원수 (大元帥) Generalissimus
공화국원수 (共和國元帥) Marszałek republiki
인민군원수 (人民軍元帥) Marszałek Armii Ludowej
차수 (次帥) Wicemarszałek
Koreański Stopnie wojskowe w Armii (WL i SP) Naramiennik
(Wojska Lądowe) 		Naramiennik
(Siły Powietrzne) 		Stopnie wojskowe w Marynarce Wojennej Naramiennik
Korpus oficerów – generałowie i admirałowie
장령급 (將領級) 		대장 (大將) Generał Admirał
상장 (上將) Generał broni Admirał floty
중장 (中將) Generał dywizji Wiceadmirał
소장 (少將) Generał brygady Kontradmirał
Korpus oficerów starszych
좌관급 (佐官級) 		대좌 (大佐) Brygadier Starszy komandor
상좌 (上佐) Pułkownik Komandor
중좌 (中佐) Podpułkownik Komandor porucznik
소좌 (少佐) Major Komandor podporucznik
Korpus oficerów młodszych
위관급 (尉官級) 		대위 (大尉) Kapitan Kapitan marynarki
상위 (上尉) Porucznik Porucznik marynarki
중위 (中尉) Podporucznik Podporucznik marynarki
소위 (少尉) Chorąży Chorąży marynarki
Korpus podoficerów
하사관급 (下士官級) 		특무상사 (特務上士) Sierżant sztabowy Bosman sztabowy
상사 (上士) Starszy sierżant Starszy bosman
중사 (中士) Sierżant Bosman
하사 (下士) Plutonowy Bosmanmat
Korpus szeregowych
전사급 (戰士級) 		상급병사 (上級兵士) Starszy kapral Starszy mat
중급병사 (中級兵士) Kapral Mat
초급병사 (初級兵士) Starszy szeregowy Starszy marynarz
전사 (戰士) Szeregowy Marynarz

Zagrożenie ze strony Koreańskiej Armii Ludowej

[edytuj | edytuj kod]

Ewentualna wojna z Koreą Południową oznaczałaby duże straty zarówno materialne, jak i w ludziach. Atak elitarnych oddziałów i armii czynnej spowodowałby zniszczenia głównie w strefie przygranicznej. Najbardziej zagrożona byłaby stolica Korei Południowej – Seul.

Istnieje także zewnętrzne zagrożenie rakietowe oraz atomowe dla takich państw jak: Japonia, Chińska Republika Ludowa, Rosja, Korea Południowa, Stany Zjednoczone.

Jednak mobilność i niekorzystne usytuowanie Korei Północnej w połączeniu z siłą Korei Południowej (współpracującej ze Stanami Zjednoczonymi) powoduje, że KAL jest raczej lokalnym zagrożeniem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Kim Dzong Un przejmuje władzę. Ma kolejny tytuł – Wiadomości [online], wiadomosci.onet.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  2. ↑ a b c d North Korea. Global Firepower. [dostęp 2022-09-21]. (ang.).
  3. ↑ Bermudez (2001), s. 1.
  4. ↑ Notatka amerykańskiego rządu na temat Korei Północnej (ang.).
  5. ↑ Artykuł z serwisu Chosunilbo (ang.).
  6. ↑ Армии стран мира: К, soldiering.ru.
  7. ↑ Library of Congress country study, p. 19 – Major Military Equipment.
  8. ↑ Order of Battle – North Korea. milaviapress.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-23)]., MilAviaPress.
  9. ↑ North Korea Country Study (2009), Library of Congress, s. 288–293 (pdf).
  10. ↑ CNS – Chronology of North Korea’s Missile Trade and Developments: 1994-1995|.
  11. ↑ Reżim szmuglerów viagry. Korea Płn. zbroi się za pieniądze z kontrabandy (CNN Newsource/x-news) | wideo [online], wiadomosci.gazeta.pl [dostęp 2017-11-24].
  12. ↑ Artykuł z The Washington Post (ang.).
  13. ↑ Aleksandra Gersz: Korea Północna posiada broń biologiczną?. Polska Times, 2017-10-23. [dostęp 2021-11-13].
  14. ↑ Przedstawicielka Pentagonu: Korea Północna rozwija broń chemiczną i biologiczną. Dziennik Gazeta Prawna, 2021-05-05. [dostęp 2021-11-13].
  15. ↑ North Korea [online], Nuclear Threat Initiative [dostęp 2018-02-02] (ang.).
  16. ↑ Terence Roehrig, The Roles and Influence of the Military, [w:] North Korea in Transition. Politics, Economy, and Society, Kyung-Ae Park (red.), Scott Snyder (red.), Rowman & Littlefield, [cop. 2013], s. 53, ISBN 978-1-4422-1812-3.
  17. ↑ Maria Kruczkowska: Przyrodniego brata Kim Dżong Una zabiła broń chemiczna VX. wyborcza.pl. [dostęp 2021-11-13].
  18. ↑ Jacek Potocki: Atomy Kimów. Polska Zbrojna, 2017-03-11. [dostęp 2021-11-13].
  19. ↑ Nieznana rakieta Phenianu. Większa niż Taepodong-2. tvn24.pl. [dostęp 2021-11-13].
  20. ↑ 17.07.2010: Rakiety Korei Płd. wymierzone w Północ. money.pl. [dostęp 2021-11-13].
  21. ↑ National Geographic (wydanie angielskie), sierpień 2006.
  22. ↑ IISS Military Balance 2007, s. 359.
  23. ↑ Bermudez (2001), s. 4–5.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Koreańska_Armia_Ludowa&oldid=74104472”