Latco
Latco lub Laczko (rum. Lațcu; zm. 1373–1375) – hospodar Mołdawii od 1365 lub 1367 roku.
Biografia
[edytuj | edytuj kod]Był synem pierwszego hospodara mołdawskiego Bogdana I. W okresie swojego panowania związał się politycznie z Polską i czynił duże ustępstwa na rzecz religii katolickiej, m.in. doprowadził do utworzenia biskupstwa katolickiego w Serecie, obsadzonego przez Andrzeja, franciszkanina z Krakowa. Być może miało to na celu przekonanie do siebie króla Ludwika Węgierskiego, zapewne niechętnego synowi Bogdana I, uzurpatora wobec królów węgierskich, na tronie mołdawskim.
Latco miał umrzeć w 1373 nie pozostawiając męskiego potomka (miał tylko córkę Anastazję, która poślubiła jednego z późniejszych hospodarów Romana I), a jego następcą był jego szwagier Costea (ojciec Stefana I)[1]. Zdaniem D. Musialika śmierć Latca miała nastąpić w 1374, a jego następcą (po krótkim interludium wywołanym próbą opanowania tronu przez książąt podolskich miał być jego siostrzeniec, syn Muszaty, Piotr I[2]. Odmienne stanowisko zaprezentował J. Tęgowski, który stwierdził, że Latco zmarł w 1375, wspomniana Anastazja była jego żoną (nie córką), a Stefan I jego synem. Z kolei następcą Latco na tronie miał być Żurż, jego bratanek[3].
Jego imię zapewne stanowiło zniekształcenie węgierskiego Laszlo. Został pochowany w ufundowanej przez swego ojca cerkwi w Radowcach.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Demel J., Historia Rumunii, wyd. 2, Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk – Łódź 1986, s. 115
- Encyklopedia. Historia Polski, t. 1, Warszawa 1994, s. 442.
- Tęgowski J., Powiązania genealogiczne wojewodów mołdawskich Bogdanowiczów z domem Giedyminowiczów w XIV-XV wieku, "Genealogia. Studia i materiały historyczne", t. 3, 1993, s. 52-53.
- Dominik Musialik. Najdawniejsze próby utrzymania niezależności przez hospodarstwo mołdawskie od XIV do poł. XV wieku. „Studenckie Zeszyty Historyczne”. 14, s. 42–43, 2008. Kraków: Koło Naukowe Historyków Studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego. ISSN 0209-0465.
