Mazurska Służba Ratownicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mazurska Służba Ratownicza
Ilustracja
Logo organizacji
Państwo

 Polska

Siedziba

Okartowo 30
12-250 Orzysz

Data założenia

1978

Status

Stowarzyszenie kultury fizycznej

Profil działalności

Wodna służba ratownicza

Zasięg

Kraina Wielkich Jezior Mazurskich

Komandor

Krzysztof Andrzej Kornaś

Nr KRS

0000060822

Data rejestracji

11.10.2001

brak współrzędnych
Strona internetowa
Stacja Ratownicza Mazurskiej Służby Ratowniczej

Mazurska Służba Ratownicza (MSR) – polskie specjalistyczne stowarzyszenie zajmujące się wykonywaniem zadań związanych z ratownictwem wodnym[1]. Zasięgiem swojego działania obejmuje Wielkie Jeziora Mazurskie ze szczególnym uwzględnieniem jeziora Śniardwy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Mazurska Służba Ratownicza została założona w czerwcu 1978. Założycielami była grupa żeglarzy z Kędzierzyna-Koźla, skupiona w klubach żeglarskich działających przy dużych zakładach pracy (m.in. Żegluga na Odrze, ZA Kędzierzyn, ZCh Blachownia). Początkowo rezydowali nad jeziorem Tyrkło u sołtysa na podwórku[2]. Później przenieśli się do obecnej siedziby nad jeziorem Śniardwy w pobliżu Okartowa, gdzie Niemcy w czasie II wojny światowej produkowali amunicję[3][4]

Bezpośrednim impulsem do utworzenia Stacji Ratowniczej był nieszczęśliwy wypadek harcerzy płynących kajakami z Okartowa do Mikołajek[5]. Dzięki pomocy zakładów pracy, przy których działały kluby żeglarskie, stworzono skromną bazę, która dała początek ratownictwa na jeziorach[2].

W początkach swojej aktywności MSR występował pod nazwą Stacja Ratownictwa WOPR „Śniardwy Północ” i działał pod egidą WOPR, ale od 1991 roku uzyskał odrębną akredytację MSWiA do wykonywania ratownictwa na wodach jako Stacja Ratownictwa Wodnego na Wielkich Jeziorach Mazurskich. W roku 1999 zmieniono nazwę na Mazurska Służba Ratownicza Stacja Ratownictwa Wodnego, a w 2003 ostatecznie ustalono nazwę na Mazurska Służba Ratownicza.

Z biegiem czasu MSR stała się wyspecjalizowaną służbą ratowniczą, zajmującą się również akcjami technicznymi, polegającymi na ratowaniu utopionego mienia. MSR podejmowała się wydobycia jachtów i innych jednostek pływających a nawet śmigłowców. Jedną z akcji ratowniczych było podjęcie kilkunastu wędkarzy z kry płynącej po jeziorze Śniardwy[6]. MSR uczestniczy też w ratowniczych akcjach powodziowych na terenie całego kraju (m.in. w 1997 roku na Opolszczyźnie)[7].

Kalendarium[edytuj | edytuj kod]

  • 1978:
    • Założenie Stacji Ratownictwa Wodnego WOPR Śniardwy Północ w Okartowie nad jeziorem Tyrkło[2].
    • Wprowadzenie do służby pierwszego na WJM statku ratowniczego „Rus”[8].
  • 1980:
    • Rozpoczęcie działalności nad jeziorem Śniardwy.
    • Do służby ratowniczej wszedł kolejny kuter ratowniczy „Delfin”.
    • Powstała wieża obserwacyjna, na której zainstalowano sprzęt obserwacyjny.
  • 1981 – Do służby wszedł holownik wraz z barką z zamontowanym dźwigiem do podnoszenia zatopionych jachtów.
  • 1982:
    • Utworzono brygadę robót hydrotechnicznych i podwodnych – dzięki niej na Stacji Ratowniczej powstają budynki, porty i pomosty[2].
    • Rozpoczęto prowadzenie szkoleń motorowodnych.
  • 1986 – Zatrudniono 12 osób na Stacji Ratowniczej w Okartowie celem prowadzenia całodobowej działalności ratowniczej.
  • 1990 – Organizacja pierwszego szkoleniowego obozu żeglarskiego nad jeziorem Tyrkło. Obozy połączone z kursami były prowadzone do 2014 roku.
  • 1991:
  • 1997:
  • 1998 – Katastrofa lotnicza na Jeziorze Śniardwy. Śmigłowiec turystyczny Mi-2 wpadł do jeziora[9].
  • 1999 – Zmiana nazwy na Mazurska Służba Ratownicza Stacja Ratownictwa Wodnego.
  • 2003 – Zmiana nazwy na Mazurska Służba Ratownicza.
  • 2007 – „Biały Szkwał” utonęło 12 osób, dużo akcji ratowniczych i poszukiwawczych[10].
  • 2008 – Odznaczenie medalem Za zasługi dla Miasta Kędzierzyn-Koźle[11]
  • 2009 – Ufundowanie Sztandaru Mazurskiej Służby Ratowniczej.
  • 2013 – Nagroda Wilka Piskiego w kategorii działalność na rzecz ziemi piskiej[12]
  • 2015 – Śmierć Komandora Andrzeja Chudzickiego[13].
  • 2020 – Śmierć Komandora Jana Sagańskiego[14].
  • 2021 – Komandorem został Krzysztof Kornaś.
  • 2023 – Wyróżnienie Odznaką Honorową za Zasługi dla Województwa Warmińsko-Mazurskiego[15]
  • 2024 – Nagroda „Oskar Ratownictwa” w kategorii organizacje ratownictwa wodnego[16]

Mazurska Służba Ratownicza współcześnie[edytuj | edytuj kod]

Swoim działaniem MSR obejmuje rejon południowych Jezior Mazurskich ze szczególnym uwzględnieniem jeziora Śniardwy, współdziałając z wszystkimi organizacjami związanymi z ratowaniem życia ludzkiego: Policją, Strażą Pożarną, Pogotowiem Ratunkowym, MOPR czy lokalnymi oddziałami WOPR. Mazurska Służba Ratownicza prowadzi swoją działalność przez cały rok, a dyżury są całodobowe. Członkowie tej służby to oficerowie żeglugi, nurkowie i ratownicy.

Po śmierci Andrzeja Chudzickiego w kwietniu 2015 roku, Komandorem MSR został dotychczasowy Sekretarz Zarządu Jan Sagański, który zmarł w grudniu 2020 roku. Od tego czasu Komandorem Mazurskiej Służby Ratowniczej jest Krzysztof Kornaś.

MSR działa dzięki swoim członkom, którzy zabezpieczają dyżury w formie wolontariatu. Skromnym źródłem pozyskiwania środków finansowych są darowizny. W celu zdobywania funduszy MSR przeprowadza szkolenia ratownicze oraz na stopnie motorowodne. Podejmuje się też wykonywania wszelkich prac wodnych, takich jak budowa pomostów czy też pogłębiania jezior. Dodatkowo MSR zajmuje się zabezpieczaniem wszelkich imprez na wodzie: regat żeglarskich oraz bojerowych (m.in. zabezpieczenie Bojerowych Mistrzostw Europy), spływów kajakowych, planów filmowych czy też przeprowadzaniem prelekcji oraz pokazów ratowniczych.

W 2022 r. obsadę stanowi ośmiu ratowników etatowych oraz około 140 wolontariuszy. MSR posiada kilkanaście pojazdów oraz łodzi ratowniczych, specjalistyczny sprzęt ratowniczy (m.in. sonary czy specjalne poduszki do podnoszenia zatopionych łodzi z dna). Dysponuje też ciężkim sprzętem służącym do wykonywania wszelkich prac wodnych oraz wydobywania zatopionych pojazdów i łodzi. Mazurska Służba Ratownicza jest stowarzyszeniem i prowadzi ratownictwo wodne na podstawie zgody Ministra Spraw Wewnętrznych[17], jest też wpisana do obowiązkowego dla takich służb rejestru jednostek współpracujących z Państwowym Ratownictwem Medycznym[18].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 grudnia 2021 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2022-02-24].
  2. a b c d Agnieszka Kurpińska, Ratują od ćwierć wieku, „Tygodnik Kędzierzyńsko-Kozielski”, 25 czerwca 2003, ISSN 1508-0625 [dostęp 2022-02-24].
  3. Okartowo, [w:] Tomasz Sowiński, Tajemnice Warmii i Mazur, 2008, ISBN 978-83-927282-0-7.
  4. Ewidencja parku w Wężewie, gmina Orzysz, woj. suwalskie, Rzeczoznawcy "Stowarzyszenia Naukowo Technicznego Inżynierów i Techników Ogrodnictwa", 1986, s. 5 [dostęp 2024-02-19].
  5. Okartowo - Stacja Mazurskiego Ratownictwa Wodnego. Atrakcje turystyczne Okartowa. Ciekawe miejsca Okartowa [online], www.polskaniezwykla.pl [dostęp 2022-02-24].
  6. Grupa Wirtualna Polska, Na Śniardwach na krze dryfują wędkarze [online], www.money.pl [dostęp 2022-02-23] (pol.).
  7. a b Kędzierzyn-Koźle: Współpraca z Orzyszem? [online], Serwis Samorządowy PAP [dostęp 2022-02-23] (pol.).
  8. Aktualności - Prawdopodobnie to był pierwszy statek ratowniczy na Mazurach [online], mazury24.eu [dostęp 2022-02-24] (pol.).
  9. Jarosław Reszka, Cześć giniemy, Warszawa: Wydawnictwo Polskiej Agencji Prasowej, 2001, ISBN 83-911242-3-1.
  10. Biały szkwał na Mazurach: 11 lat od tragedii, w której zginęło 12 osób [online], zagle.se.pl [dostęp 2022-02-23].
  11. Wykaz osób prawnych lub jednostek organizacyjnych, którym przyznano medal „Za Zasługi dla Miasta” - Honorowi Obywatele i Zasłużeni dla Miasta Kędzierzyn-Koźle - Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miasta Kędzierzyn-Koźle [online], bip.kedzierzynkozle.pl [dostęp 2022-02-23].
  12. X Gala Wilka Piskiego . Nagrody zostały rozdane [online], gazetaolsztynska.pl [dostęp 2022-02-23] (pol.).
  13. Odszedł na wieczną wachtę [online], WOPR, 9 kwietnia 2015 [dostęp 2022-02-23] (pol.).
  14. Odszedł na wieczną wachtę [online], WOPR, 27 grudnia 2020 [dostęp 2022-02-23] (pol.).
  15. Uchwała w sprawie wyróżnienia Odznaką Honorową za Zasługi dla Województwa Warmińsko-Mazurskiego [online], bip.warmia.mazury.pl [dostęp 2023-06-13].
  16. Oskar Ratownictwa dla Mazurskiej Służby Ratowniczej Okartowo [online], piszanin.pl, 23 marca 2024 [dostęp 2024-03-25].
  17. Podmioty uprawnione do wykonywania zadań ratownictwa górskiego i wodnego [online], Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji (pol.).
  18. Rejestr Jednostek Współpracujących z systemem Państwowe Ratownictwo Medyczne [online], Państwowe Ratownictwo Medyczne (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]