Milan I Obrenowić
mal. Stevan Todorović, 1883 | |
książę Serbii | |
Okres |
od 10 czerwca 1868 |
---|---|
Poprzednik | |
król Serbii | |
Okres | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Ojciec | |
Matka | |
Rodzeństwo | |
Żona | |
Dzieci |
Aleksander, Sergiusz |
Konkubina | |
Dzieci |
Milan, serb. Милан (ur. 22 sierpnia 1854 w Mărășești, zm. 11 lutego 1901 w Wiedniu) – książę Serbii w 1868–1882, panujący jako Milan II, następnie król w 1882–1889; z dynastii Obrenowiciów.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Należał do dynastii Obrenowiciów. Był wnukiem brata Miłosza Obrenowicia i kuzynem swojego poprzednika Michała Obrenowicia. Urodził się na wygnaniu w Rumunii, jako syn księcia Milosza (1829–1861) i jego żony, mołdawskiej szlachcianki Marii Catargiu. 17 października 1875 poślubił 16-letnią Natalię Keszko, córkę Piotra Iwanowicza Keszki, mołdawskiego bojara i pułkownika w armii rosyjskiej, co owocowało podatnością królowej na wpływy rosyjskie. Para miała razem dwóch synów:
- Aleksandra (ur. 1876), przyszłego króla,
- Sergiusza (ur. i zm. 1878), zmarłego kilka dni po narodzinach.
Małżeństwo okazało się nieszczęśliwe, Milan zdradzał Natalię m.in. z Jeanette Jerome (żoną lorda Randolpha Churchilla i matką Winstona Churchilla). Od 1886 para oficjalnie była w separacji.
W 1878 uzyskał niepodległość Serbii od Turcji. W 1882 roku przyjął tytuł królewski. Abdykował w kwietniu 1889 roku na rzecz małoletniego syna[1]. Zmarł w 1901.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dulcie M. Ashdown Zabójcy królów, wyd. 2002, s. 240-241
- Władcy Serbii
- Władcy, którzy abdykowali
- Odznaczeni Orderem Świętego Andrzeja (Imperium Rosyjskie)
- Odznaczeni Orderem Avis (Portugalia)
- Odznaczeni Orderem Chrystusa (Portugalia)
- Odznaczeni Wstęgą Dwóch Orderów
- Urodzeni w 1854
- Zmarli w 1901
- Odznaczeni Orderem Waleczności (Bułgaria)
- Odznaczeni Orderem Kamehamehy I
- Odznaczeni Orderem Kalākauy