Mistrzostwa Świata w Snookerze 2003

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa świata
2002 2003 2004
Ilustracja
Liczba uczestników

32

Miejsce

Anglia Crucible Theatre, Sheffield

Zwycięzca

Walia Mark Williams

II miejsce

Irlandia Ken Doherty

Najwyższy break

147 Anglia Ronnie O’Sullivan

Rozegrane mecze

31

Embassy World Snooker Championship 2003 (Mistrzostwa świata w snookerze) odbyły się w dniach 19 kwietnia5 maja 2003 roku w Crucible Theatre w Sheffield.

Mistrzostwa wygrał Walijczyk Mark J. Williams, pokonując w finale Irlandczyka Kena Doherty'ego 18−16.

Wydarzenia związane z turniejem[edytuj | edytuj kod]

  • W meczu pierwszej rundy Ronnie O’Sullivan wbił breaka maksymalnego. Stał się tym samym pierwszym zawodnikiem, który wbił dwa "maksy" podczas Mistrzostw świata (poprzednio w 1997 roku). Mimo tego przegrał z reprezentantem Hongkongu Marco Fu 6-10.
  • W meczu drugiej rundy Mark Williams przegrywając 0-2 z Quintenem Hannem wygrał 13 kolejnych frame'ów wygrywając całe spotkanie 13-2.
  • W meczu półfinałowym, rozegranym pomiędzy Kenem Doherty i Paulem Hunterem dokonał jednego z wielkich powrotów do meczu. Przegrywając po trzeciej sesji 9-15, w czwartej sesji meczu wygrał całe spotkanie 17-16.
  • Ken Doherty w meczu pierwszej rundy rozegrał maksymalną liczbę 19 frame'ów, w drugiej rundzie (również maksymalną możliwą) 25 frame'ów, w ćwierćfinale 21 partii, w półfinale 33 (liczbę maksymalną) frame'y, oraz w finale 34 partie. W Mistrzostwach świata w snookerze 2003 rozegrał w sumie 132 partie, zaledwie o 5 mniej niż jest to możliwe (137 frame'ów).
  • W meczu ćwierćfinałowym rozegranym przeciwko Johnowi Higginsowi, Ken Doherty wygrał kolejno 10 pierwszych frame'ów. Następnie Higgins zdołał odrobić część strat wygrywając kolejno 7 partii. Ostatecznie spotkanie to zakończyło się zwycięstwem Irlandczyka, Kena Doherty'ego 13-8.

Drabinka turniejowa[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza runda Druga runda Ćwierćfinał Półfinał
Lepszy w 19 frame'ach Lepszy w 25 frame'ach Lepszy w 25 frame'ach Lepszy w 33 frame'ach
                           
           
 Anglia Peter Ebdon  10
 Irlandia Północna Gerard Greene  3  
 Anglia Peter Ebdon  13
   Malta Tony Drago  5  
 Malta Tony Drago  10
 Irlandia Północna Joe Swail  8  
 Anglia Peter Ebdon  12
   Anglia Paul Hunter  13  
 Anglia Paul Hunter  10
 Anglia Ali Carter  5  
 Anglia Paul Hunter  13
   Walia Matthew Stevens  6  
 Walia Matthew Stevens  10
 Szkocja Chris Small  3  
 Anglia Paul Hunter  16
   Irlandia Ken Doherty  17
 Irlandia Ken Doherty  10
 Anglia Shaun Murphy  9  
 Irlandia Ken Doherty  13
   Szkocja Graeme Dott  12  
 Szkocja Graeme Dott  10
 Anglia Robert Milkins  4  
 Irlandia Ken Doherty  13
   Szkocja John Higgins  8  
 Anglia Sean Storey  10
 Anglia Joe Perry  4  
 Anglia Sean Storey  7
   Szkocja John Higgins  13  
 Szkocja John Higgins  10
 Anglia Ian McCulloch  7  
           
 Walia Mark Williams  10
 Anglia Stuart Pettman  2  
 Walia Mark Williams  13
   Australia Quinten Hann  2  
 Australia Quinten Hann  10
 Anglia John Parrott  5  
 Walia Mark Williams  13
   Szkocja Stephen Hendry  7  
 Szkocja Drew Henry  10
 Anglia Mark King  5  
 Szkocja Drew Henry  11
   Szkocja Stephen Hendry  13  
 Szkocja Stephen Hendry  10
 Anglia Gary Wilkinson  7  
 Walia Mark Williams  17
   Anglia Stephen Lee  8
 Anglia Stephen Lee  10
 Anglia Steve Davis  6  
 Anglia Stephen Lee  13
   Anglia Jimmy White  11  
 Anglia Jimmy White  10
 Tajlandia James Wattana  6  
 Anglia Stephen Lee  13
   Hongkong Marco Fu  7  
 Szkocja Alan McManus  10
 Anglia Nigel Bond  7  
 Szkocja Alan McManus  7
   Hongkong Marco Fu  13  
 Hongkong Marco Fu  10
 Anglia Ronnie O’Sullivan  6  
Finał
(Lepszy w 35 frame'ach)
Crucible Theatre, Sheffield. 4-5 maja. Sędzia: Jan Verhaas
Ken Doherty
 Irlandia
16–18 Mark Williams
 Walia
37–60, 55–82, 97–0, 29–73, 30–86, 12–82, 30–77, 56–75, 85–24, 4–118, 1–76, 0–101, 79–0, 70–68, 0–75, 60–51, 73–10, 62–31, 128–6, 61–17, 82–49, 70–39, 41–68, 115–0, 19–62, 98–23, 0–87, 78–45, 0–121, 0–77, 68–17, 120–16, 28–96, 5–120 6 breaków stupunktowych 37–60, 55–82, 97–0, 29–73, 30–86, 12–82, 30–77, 56–75, 85–24, 4–118, 1–76, 0–101, 79–0, 70–68, 0–75, 60–51, 73–10, 62–31, 128–6, 61–17, 82–49, 70–39, 41–68, 115–0, 19–62, 98–23, 0–87, 78–45, 0–121, 0–77, 68–17, 120–16, 28–96, 5–120
Mark Williams został mistrzem świata 2003 w snookerze.


Breaki stupunktowe fazy zasadniczej turnieju[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]