Okręg wołyński (1920–1921)

wołyński
	Okręg
Państwo	Polska
Siedziba	Łuck
	Szczegółowy podział administracyjny
Liczba powiatów	10
Liczba powiatów miejskich	0
	Położenie na mapie Polski;

Okręg wołyński – tymczasowa jednostka administracyjna drugiej instancji funkcjonująca na przełomie lat 1920–1921 na obszarze ziem objętych umową o preliminaryjnym pokoju i rozejmie (tzw. Kresy Wschodnie), podpisaną w Rydze 12 października 1920. Siedzibą władz okręgu był Łuck.

Okręg wołyński został utworzony 20 grudnia 1920 przez Rząd RP z większej części dotychczasowego okręg wołyńskiego administrowanego przez ZCZW (1919-20), ZCZWiFP (1920) i TZTPiE (1920). Na czele okręgu stanął naczelnik okręgu, będący przedstawicielem Rządu, odpowiedzialnym wykonawcą zleceń ministrów i zwierzchnikiem władz i urzędów^[1].

W skład okręgu wołyńskiego weszły powiaty:

z dotychczasowego okręgu wołyńskiego:
- dubieński
- horochowski (utworzony 12 grudnia 1920)
- kowelski
- krzemieniecki
- lubomelski (utworzony 12 grudnia 1920)
- łucki
- ostrogski (nie w całości)
- rówieński
- sarneński (utworzony 15 marca 1920)
- włodzimierski

19 lutego 1921 okręg wołyński przekształcono w województwo wołyńskie^[2].

Przypisy

[1] Dz.U. z 1920 r. nr 115, poz. 760

[2] Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93

[3] województwo autonomiczne

[1]

[2]

[A]

Województwa	białostockie (od 1919) kieleckie (od 1919) krakowskie (od 1920) lubelskie (od 1919) lwowskie (od 1920) łódzkie (od 1919) nowogródzkie (od 1921) poleskie (od 1921) pomorskie (od 1919) poznańskie (od 1919) stanisławowskie (od 1920) śląskie^[A] (od 1920) tarnopolskie (od 1920) Warszawa (od 1919) warszawskie (od 1919) wileńskie (od 1926) wołyńskie (od 1921)
Okręgi adm.	okręg nowogródzki (1920–21) okręg poleski (1920–21) okręg wołyński (1920–21) Śląsk Cieszyński (1920–22) Ziemia Wileńska (1922–26)
Województwa proponowane	województwo sandomierskie