Otto Weddigen

Otto Weddigen
	kapitan marynarki
Data i miejsce urodzenia	15 września 1882 ; Herford
Data i miejsce śmierci	18 marca 1915 ; Pentland Firth
	Przebieg służby
Lata służby	1901–1915
Siły zbrojne	Kaiserliche Marine
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa:; zatopienie brytyjskich krążowników przez U-9
	Odznaczenia

Otto Eduard Weddigen (ur. 15 września 1882 w Herford, zm. 18 marca 1915 w zatoce Pentland Firth) – niemiecki oficer marynarki, dowódca U-Bootów z okresu I wojny światowej wsławiony zatopieniem w jednym ataku trzech brytyjskich krążowników pancernych w 1914.

Życiorys

Rozpoczął karierę wojskową w Kaiserliche Marine w 1901. W 1910 został dowódcą U-9 – jednego z pierwszych niemieckich okrętów podwodnych.

Osobny artykuł: Zatopienie brytyjskich krążowników przez U-9.

22 września 1914 podczas patrolowania w południowej części Morza Północnego U-9 wykrył trzy brytyjskie okręty – krążowniki pancerne: HMS „Aboukir”, HMS „Hogue” i HMS „Cressy”. Weddigen rozkazał wystrzelić w ich kierunku wszystkie (6) posiadane torpedy. Wszystkie trzy krążowniki zatonęły i zginęło 1443 członków załóg storpedowanych jednostek. Wśród ofiar znalazł się również dowódca HMS „Cressy” komandor Robert Johnson^[1].

Za swój wyczyn Weddigen został odznaczony Krzyżem Żelaznym I klasy. Po kolejnym sukcesie – zatopieniu krążownika pancernopokładowego HMS „Hawke” 15 października 1914 – otrzymał najwyższe odznaczenie wojskowe Królestwa Prus – Pour le Mérite (24 października 1914).

Był jednym z sześciu nie-Bawarczyków, którzy otrzymali najwyższe bawarskie odznaczenie – Krzyż Rycerski Orderu Maksymiliana Józefa (11 października 1914); otrzymał również najwyższe ordery Saksonii i Wirtembergii.

16 lutego 1915 objął dowództwo U-29. Od 11 do 14 marca 1915 zatopił 4 statki przeciwnika (łącznie 12 934 BRT i uszkodził dwie dalsze (łącznie 4317 BRT). Dobra passa została przerwana 18 marca 1915, kiedy U-29 płynący na głębokości peryskopowej został wykryty, a potem staranowany przez pancernik HMS „Dreadnought” w szkockiej zatoce Pentland Firth. Zginęła cała jego załoga, w tym również Otto Weddigen^[2].

Przypisy

↑ AndrzejA. Perepeczko AndrzejA., Wojenne szczęście U-9, „Nowa Technika Wojskowa” (nr 5/2000) .
↑ AntonyA. Preston AntonyA., Najsłynniejsze okręty podwodne, Franciszek CezaryF.C. Murawski (tłum.), Warszawa: Wyd. Amber, 2000, s. 27, ISBN 83-7245-514-7, OCLC 830210671 .

Bibliografia

Otto Weddigen w serwisie uboat.net [dostęp: 7 marca 2010]

[1] AndrzejA. Perepeczko AndrzejA., Wojenne szczęście U-9, „Nowa Technika Wojskowa” (nr 5/2000) .

[2] AntonyA. Preston AntonyA., Najsłynniejsze okręty podwodne, Franciszek CezaryF.C. Murawski (tłum.), Warszawa: Wyd. Amber, 2000, s. 27, ISBN 83-7245-514-7, OCLC 830210671 .

[1]

[2]