Park Narodowy Komoé
| |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia | |
| Powierzchnia |
11672 km² |
Położenie na mapie Wybrzeża Kości Słoniowej  | |
 9°08′N 3°45′W/9,133333 -3,750000
| |
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ |
przyrodniczy |
| Spełniane kryterium |
IX, X |
| Numer ref. | |
| Region[b] |
Afryka |
| Historia wpisania na listę | |
| Wpisanie na listę |
1983 |
| Obiekt zagrożony |
2003-2017 |
Park Narodowy Komoé (fr. Parc National de la Comoé) – park narodowy w północno-wschodnim Wybrzeżu Kości Słoniowej, utworzony w 1968 roku, jego nazwa pochodzi od przepływającej przez jego terytorium rzeki Komoé. Powierzchnia parku wynosi niecałe 11 672 km², co czyni go największym parkiem narodowym w Afryce Zachodniej. Park został w 1983 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W 2003 roku otrzymał status dziedzictwa zagrożonego ze względu na wzmożone kłusownictwo w następstwie wojny domowej w kraju. Status ten został zdjęty w 2017 roku[1].
Populacje sztandarowych gatunków zwierząt, dla których został utworzony park – jak bawolec krowi Alcelaphus buselaphus, kob żółty Kobus kob kob, kob śniady Kobus ellipsiprymnus, grym Sylvicapra grimmia, dujker karłowaty Cephalophus maxwellii, guziec Phacochoerus africanus, dujker siwopręgi Cephalophus rufilatus, bawół afrykański Syncerus caffer, antylopa końska Hippotragus equinus, buszbok Tragelaphus scriptus – zmniejszają się[2].
Teren parku jest w przeważającej części równinny, lokalnie występują niewielkie pofałdowania z najwyższym szczytem Boutourou o wysokości 625 m n.p.m. Typowym biotopem jest tu sawanna z drzewami akacji. Spotyka się tu słonie, bawoły, hipopotamy, guźce, lamparty, hieny i lwy, antylopy i małpy, a także wiele gatunków ptaków. Równiny zalewowe nad rzeką Komoé mają charakter sezonowo odsłanianych terenów trawiastych, stanowią żerowiska hipopotamów i krokodyli[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ The World Heritage site of Comoé National Park in Côte d’Ivoire no longer in danger
- ↑ Dudek A. 2009. Czy obszary chronione są naprawdę chronione? Stan środowiska w afrykańskich parkach narodowych i rezerwatach na początku XXI wieku. W: Kopiński D., Żukowski A. (red.) Afryka na progu XXI wieku Tom II Polityka. Kwestie społeczne i gospodarcze. Wyd. Polskie Towarzystwo Afrykanistyczne, str. 167-176.
- ↑ Mepham R. 1991. IUCN Directory of African Wetlands. Pinter Pub. Ltd.
