Przed deszczem
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
1 września 1994 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
113 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Miłczo Manczewski |
Główne role |
Katrin Cartlidge |
Muzyka |
Zlatko Origjanski |
Zdjęcia |
Manuel Teran |
Kostiumy |
Caroline Harris |
Montaż |
Nicolas Gaster |
Produkcja |
Vardar Film |
Dystrybucja |
3DD Entertainment |
Budżet |
763 847 USD |
Przed deszczem (mac. Пред дождот; w polskiej telewizji wyświetlany także pod tytułem Zanim spadnie deszcz) – macedońsko-francusko-brytyjski film fabularny z 1994 roku w reżyserii Miłczo Manczewskiego, będący jego pełnometrażowym debiutem.
Obraz zdobył główną nagrodę Złotego Lwa na 51. MFF w Wenecji, ex aequo z tajwańskim dramatem Niech żyje miłość w reżyserii Tsai Ming-lianga. Był także nominowany do Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny.
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Film składa się z trzech powiązanych ze sobą historii zatytułowanych: "Słowa", "Osoby" oraz "Obrazy".
Opowieść pierwsza rozgrywa się w prawosławnym klasztorze męskim, w którym szuka schronienia młoda Albanka Zamira, uciekająca przed macedońską zbrojną grupą szukającą zemsty. Schronienie znajduje w celi jednego z mnichów - Cyryla - dzięki czemu nie zostaje odnaleziona przez przeszukujących klasztor macedoński oddział. Obecność Zamiry odkrywają wieczorem przełożeni klasztoru, co powoduje, że Cyryl musi opuścić zakon i wraz z Zamirą uciekają z zajętego nadal przez bojówkarzy klasztoru. Rodzące się uczucie dwojga młodych ludzi przerywają krewni Albanki, nie zgadzający się na jej związek z obcym. Postrzelona przez swojego brata dziewczyna umiera na rękach Cyryla.
Opowieść „Osoby” rozgrywa się w Londynie. Macedoński fotograf, powracający z wojny w Bośni, poznaje Annę. Namiętność, która rodzi się pomiędzy nimi, przerywają tragiczne w skutkach porachunki pomiędzy bałkańskimi emigrantami w jednej z kawiarni.
Opowieść trzecia - "Obrazy" - rozgrywa się w Macedonii. Do pustego i zrujnowanego domu powraca z Londynu Aleksander Kirkow. Powrót ma charakter podróży sentymentalnej, gdyż Aleksander na emigracji osiągnął wysoką pozycję zawodową (jest fotoreporterem, laureatem Nagrodą Pulitzera), a także stabilizację w życiu osobistym. Odnawia kontakty ze znajomymi z lat dziecięcych zabaw, ze szkoły, z rodziną ze strony stryja. Rodzice Aleksandra nie żyją, jego bratem jest mnich Cyryl. W tym czasie skrywane w czasach Jugosławii animozje narodowościowe przybierają formę krwawych wendett (wsie pilnowane są przez uzbrojone bojówki). Aleksander próbuje odświeżyć też młodzieńczą znajomość z Albanką Haną Chalili. Córka Hany - Zamira - w samoobronie śmiertelnie rani jednego z prawosławnych mieszkańców wsi, przez co zostaje uwięziona i oczekuje na zemstę. Aleksander, poproszony przez Hanę o pomoc, uwalnia Zamirę, ale zostaje przypadkiem trafiony przez swojego kuzyna strzelającego do dziewczyny.
Powyższe trzy nowele stanowią odrębne, samodzielne opowieści, które można powiązać ze sobą narracją i występującycmi osobami, ale powiązanie to nie jest dosłowne, nie ma między nimi pełnej łączności narracyjnej. Ostatnia scena trzeciej opowieści - tragiczna śmierć Aleksandra Kirkowa - to też początek pierwszej historii. Takim narracyjnym rondem jest też filozoficzna sentencja "Czas nie umiera, a koło nigdy nie jest okrągłe", która pojawia się na początku i na końcu filmu.
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Katrin Cartlidge jako Anne
- Rade Šerbedžija jako Aleksander
- Grégoire Colin jako Kirił
- Łabina Mitewska jako Zamira Halili
- Silwija Stojanowska jako Hana Halili
- Abdurrahman Shala jako Zekir
- Jay Villiers jako Nick
- Phyllida Law jako matka Anny
- Josif Josifowski jako ojciec Marko
- Kirił Ristoski jako ojciec Damjan
- Ljupczo Bresliski jako Mitre
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Nagroda Argentyńskiego Stowarzyszenia Krytyków Filmowych
- Srebrny Kondor dla najlepszego filmu zagranicznego
- Nagroda David di Donatello
- Specjalny Dawid dla Miłczo Manczewskiego
- Nagroda Guldbagge
- Dla najlepszego filmu zagranicznego
- Festiwal Filmowy w Sztokholmie
- Za najlepszy debiut reżyserski
- Międzynarodowy Festiwal Filmowy w São Paulo
- Nagroda publiczności
- 51. MFF w Wenecji
- 11. Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy[1]
- Nagroda Publiczności
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Warszawski Festiwal Filmowy [online], wff.pl [dostęp 2019-10-21] (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Przed deszczem w bazie IMDb (ang.)
- Strona poświęcona filmowi. macedonianfilmfestival.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-19)].
- Brytyjskie filmy z 1994 roku
- Filmy kręcone w Bitoli
- Filmy kręcone w Londynie
- Filmy kręcone w Ochrydzie
- Filmy kręcone w Skopju
- Filmy nagrodzone weneckim Złotym Lwem
- Filmy nominowane do Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny
- Filmy w reżyserii Miłczo Manczewskiego
- Filmy wyróżnione Nagrodą Publiczności Warszawskiego Festiwalu Filmowego
- Filmy wytwórni Gramercy Pictures
- Francuskie filmy z 1994 roku
- Motywy albańskie w filmie
- Pełnometrażowe debiuty reżyserów
- Północnomacedońskie dramaty filmowe
- Północnomacedońskie filmy z 1994 roku
- Północnomacedońskie filmy zgłoszone do rywalizacji o Oscara w kategorii filmu nieanglojęzycznego