Puchar Świata w skokach narciarskich 1998/1999 – Zakopane

Dodaj linki
Artykuł na Medal
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Puchar Świata w skokach narciarskich 1998/1999
Zakopane 1999
Engelberg Sapporo
Data

15 – 17 stycznia 1999

Gospodarz

Zakopane

Organizator

FIS

Liczba konkurencji

2

Liczba zawodników

68

Zwycięzcy
Konkurs indywidualny
(16.01.1999)

Austria Stefan Horngacher

Konkurs indywidualny
(17.01.1999)

Finlandia Janne Ahonen

Strona internetowa
Mapa konturowa Europy, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Zakopane”
Położenie na mapie Europy
 Główne artykuły: Puchar Świata w skokach narciarskich 1998/1999 i Puchar Świata w skokach narciarskich w Zakopanem.

Puchar Świata w skokach narciarskich Zakopane 1999 – zawody w skokach narciarskich przeprowadzone w ramach Pucharu Świata w skokach narciarskich 1998/1999 między 15 a 17 stycznia 1999 na Wielkiej Krokwi w Zakopanem.

Rozegrane zostały dwa konkursy indywidualne na dużej skoczni. Po raz piąty zawodnicy rywalizowali w Zakopanem o punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

W pierwszym konkursie na Wielkiej Krokwi zwyciężył Stefan Horngacher. W drugim najlepszym zawodnikiem okazał się Janne Ahonen.

Na drugich miejscach sklasyfikowani zostali Janne Ahonen (pierwszy konkurs) i Kazuyoshi Funaki (drugi konkurs). Trzecią pozycję zajęli Tommy Ingebrigtsen (pierwszy konkurs) i Stefan Horngacher (drugi konkurs).

Po raz trzeci w historii, po 1996 i 1998 roku, w ramach Pucharu Świata w skokach narciarskich w Zakopanem rozegrano dwa konkursy indywidualne na dużej skoczni. W 1980 roku zorganizowano po jednym konkursie na normalnej i dużej skoczni, natomiast w 1990 jeden konkurs na dużej skoczni.

Do zawodów zostało zgłoszonych 68 zawodników z 14 narodowych reprezentacji[1][2]. Najstarszym uczestnikiem był reprezentant Japonii, Masahiko Harada (30 lat i 251 dni), a najmłodszym Polak, Bartłomiej Nikiel (15 lat i 191 dni)[a].

Przed zawodami[edytuj | edytuj kod]

Martin Schmitt, wicelider klasyfikacji generalnej Pucharu Świata przed konkursami w Zakopanem
Noriaki Kasai, czwarty zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata przed konkursami w Zakopanem

Przed konkursami Pucharu Świata w skokach narciarskich w Zakopanem, rozegrano 14 indywidualnych zawodów w ramach cyklu[3]. Liderem klasyfikacji generalnej Pucharu Świata był Janne Ahonen. Reprezentant Finlandii zgromadził 1043 punkty i o 165 oczek wyprzedzał drugiego Martina Schmitta. Trzecią pozycję zajmował Kazuyoshi Funaki z wynikiem 761 punktów. W klasyfikacji Pucharu Narodów prowadzili Japończycy przed Niemcami i Austrią[4].

W rozegranych przed konkursami w Zakopanem zawodach Pucharu Świata wygrywali: sześciokrotnie – Martin Schmitt, czterokrotnie – Janne Ahonen, dwukrotnie – Andreas Widhölzl i jednokrotnie – Kazuyoshi Funaki i Noriaki Kasai[3].

W dniach 30 grudnia 1998–6 stycznia 1999 rozegrano 47. Turniej Czterech Skoczni. Jego triumfatorem został Janne Ahonen. Reprezentant Finlandii odniósł końcowy triumf, nie będąc najlepszym w żadnym z czterech turniejowych konkursów[5]. Zawody w Oberstdorfie i Garmisch-Partenkirchen zakończyły się zwycięstwem Martina Schmitta. Reprezentant Niemiec w kolejnych zawodach zajął jednak niższe pozycje (13. w Innsbrucku[6] i 14. w Bischofshofen[7]) i ostatecznie został sklasyfikowany na 4. miejscu w końcowej klasyfikacji 47. Turnieju Czterech Skoczni. Druga i trzecia lokata w turnieju przypadła Japończykom – Noriakiemu Kasaiemu i Hideharu Miyahirze[5].

W ostatnich konkursach przed Pucharem Świata w Zakopanem, tj. w Engelbergu (9–10 stycznia) triumfowali Janne Ahonen i Kazuyoshi Funaki. W pierwszym konkursie reprezentant Finlandii okazał się lepszy od Japończyka i sklasyfikowanych ex aequo na trzecim miejscu Martina Schmitta i Noriakiego Kasaiego[8]. W drugich zawodach zwyciężył mistrz olimpijski na dużej skoczni z Nagano przed Andreasem Widhölzlem i Kasaim[9].

Jedynym sklasyfikowanym reprezentantem Polski w Pucharze Świata był Wojciech Skupień. Skoczek z Zakopanego, do momentu rozpoczęcia zawodów w Zakopanem, zdobył 10 punktów do klasyfikacji generalnej i zajmował 49. pozycję. W Pucharze Narodów reprezentacja Polski zajmowała trzynastą lokatę[4]. Słabe wyniki zawodników doprowadziły do dymisji Pavla Mikeski z funkcji trenera reprezentacji Polski w skokach narciarskich[10]. Pełniącym obowiązki trenera został Piotr Fijas, dotychczasowy asystent Mikeski[11].

Klasyfikacja Pucharu Świata przed konkursami w Zakopanem[edytuj | edytuj kod]

Organizacja zawodów[edytuj | edytuj kod]

Wielka Krokiew w Zakopanem

Za organizację Pucharu Świata w skokach narciarskich w Zakopanem odpowiedzialny był Polski i Tatrzański Związek Narciarski. Za międzynarodowy przekaz i transmisję telewizyjną z zawodów odpowiedzialna była Telewizja Polska. Łączny koszt organizacji konkursów wyniósł 500.000 złotych[12].

Problemem dla organizatorów konkursów Pucharu Świata w Zakopanem była panująca tydzień przed zawodami odwilż. Spowodowała ona topnienie śniegu na przygotowanej już do pucharowej rywalizacji Wielkiej Krokwi. W celu ponownego oddania skoczni do użytku, organizatorzy sprowadzali śnieg z wyższych partii gór. W ostatnich dniach przed zawodami w Zakopanem nastąpiło ochłodzenie powietrza, co umożliwiło organizatorom wykorzystanie armatek śnieżnych do przygotowania obiektu[13].

Przed rozpoczęciem zawodów Pucharu Świata w Zakopanem, prezes Polskiego Związku Narciarskiego Paweł Włodarczyk obiecał premię w wysokości 10.000 złotych dla reprezentanta Polski, który znajdzie się w pierwszej dziesiątce jednego z dwóch konkursów na Wielkiej Krokwi[14].

Program zawodów[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy oficjalny trening skoków został zaplanowany na 15 stycznia 1999, a ostatnimi zawodami był rozegrany dwa dni później drugi pucharowy konkurs. Łącznie zaplanowano dwa konkursy indywidualne, a także dwie serie kwalifikacyjne, dwa oficjalne treningi oraz serię próbną[13].

Poniższa tabela przedstawia szczegółowy wykaz serii skoków zaplanowanych w ramach Pucharu Świata Zakopane 1999.

Data Godzina[b] Wydarzenie
15 stycznia 1999 11:00 oficjalny trening na skoczni K-116 (2 serie)
13:00 seria kwalifikacyjna przed zawodami indywidualnymi na skoczni K-116
16 stycznia 1999 12:00 seria próbna przed zawodami indywidualnymi na skoczni K-116
13:00 początek pierwszej serii konkursowej zawodów indywidualnych na skoczni K-116,
druga seria konkursowa zawodów indywidualnych
17 stycznia 1999 11:00 seria kwalifikacyjna przed zawodami indywidualnymi na skoczni K-116
13:00 początek pierwszej serii konkursowej zawodów indywidualnych na skoczni K-116,
druga seria konkursowa zawodów indywidualnych

Skocznia[edytuj | edytuj kod]

Konkursy Pucharu Świata w skokach narciarskich w Zakopanem w 1999 roku rozegrano na Wielkiej Krokwi, skoczni narciarskiej nazwanej imieniem narciarza Stanisława Marusarza, usytuowanej na północnym stoku góry Krokiew w Tatrach Zachodnich. Na obiekcie rozegrano dwa konkursy indywidualne[13]. Na Wielkiej Krokwi czterokrotnie rywalizowano w zawodach Pucharu Świata – w 1980, 1990, 1996 i 1998 roku.

Nazwa skoczni Miejscowość Punkt K Punkt jury Rekord skoczni[c]
Wielka Krokiew Polska Zakopane K-116 128 m[15] 130,0 m[16][d] Słowenia Primož Peterka 27.01.1996

Jury[edytuj | edytuj kod]

Z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej dyrektorem zawodów był Walter Hofer, a jego asystentem – Miran Tepeš. Ponadto kierownikiem zawodów z ramienia organizatorów Pucharu Świata w Zakopanem był Polak Lech Nadarkiewicz. Delegatem technicznym podczas wszystkich zawodów był Austriak Paul Ganzenhuber, a asystował mu Norweg Bertil Palsrud[1][2][15][17].

Noty za styl w każdej serii kwalifikacyjnej i konkursowej wystawiało po pięciu sędziów. Skład sędziowski poszczególnych konkursów wraz z zajmowanymi przez arbitrów stanowiskami na wieży przedstawiono w poniższej tabeli.

Sędzia Kraj Stanowisko na wieży sędziowskiej
kwalifikacje do pierwszego
konkursu indywidualnego
(15/16.01.1999)[1] 		pierwszy konkurs
indywidualny
(16.01.1999)[15] 		kwalifikacje do drugiego
konkursu indywidualnego
(17.01.1999)[2] 		drugi konkurs
indywidualny
(17.01.1999)[17]
Janež Frelih Słowenia A A B B
Andreas Langer Niemcy B B A A
Nils Livland Norwegia D D C C
Jerzy Pilch Polska E E D D
Stanislav Slavik Czechy C C E E

Przebieg zawodów[edytuj | edytuj kod]

Serie treningowe i kwalifikacje do pierwszego konkursu indywidualnego (15.01.1999)[edytuj | edytuj kod]

Tommy Ingebrigtsen, zdobywca 3. miejsca w pierwszym konkursie w Zakopanem

Pierwsza seria treningowa przed konkursami Pucharu Świata w Zakopanem została przerwana przez jury zawodów z powodu zbyt silnie wiejącego wiatru. Pozostałych serii nie rozegrano[18]. Zaplanowaną na piątek serię kwalifikacyjną do sobotniego konkursu indywidualnego przełożono na dzień zawodów[18].

Seria treningowa i kwalifikacje do pierwszego konkursu indywidualnego (16.01.1999)[edytuj | edytuj kod]

Andreas Widhölzl, czwarty zawodnik obu konkursów w Zakopanem

Zgodnie z przepisami FIS, przed kwalifikacjami lub konkursem musi zostać rozegrana przynajmniej jedna seria treningowa. Z racji, iż dzień wcześniej nie odbyła się żadna planowana runda, organizatorzy podjęli decyzję o rozegraniu treningu przed kwalifikacjami. Najdłuższy skok w serii treningowej oddał Robert Mateja, który wylądował na 110 metrze[19].

Kwalifikacje zakończyły się wygraną Janne Ahonena. Lider Pucharu Świata oddał skok na odległość 119,5 m. O trzy i pół metra bliżej lądował Kazuyoshi Funaki, który dzięki wysokim notom sędziowskim przegrał z Finem różnicą 0,8 punktu. Trzeci był Niemiec Dieter Thoma, który w swojej próbie uzyskał 118 m. Najlepszym zawodnikiem z grona walczących o występ w pierwszej serii konkursowej był Hiroya Saitō. Reprezentant Japonii zajął 7. miejsce po skoku na 111 metr[1].

Do konkursu zakwalifikowało się sześciu z czternastu reprezentantów Polski. Do pierwszej serii zawodów awansowali: Adam Małysz (15. miejsce; 108 m), Robert Mateja (16.; 108,5 m), Wojciech Skupień (30.; 100,5 m), Łukasz Kruczek (40.; 97,5 m), Andrzej Młynarczyk (45.; 93,5 m) i Marek Gwóźdź (48.; 93,5 m)[1].

Bardzo krótkie skoki w serii kwalifikacyjnej oddali Andreas Goldberger (69 m) i Sven Hannawald (61,5 m), którzy zajęli odpowiednio 64. i 67. lokatę. Swój awans do zawodów zawdzięczali jedynie miejscom w czołowej piętnastce klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[1].

W kwalifikacjach wystartowało 68 zawodników z 14 państw[1].

Pierwszy konkurs indywidualny (16.01.1999)[edytuj | edytuj kod]

Stefan Horngacher, triumfator pierwszego konkursu w Zakopanem
Noriaki Kasai, piąty zawodnik pierwszego konkursu w Zakopanem

Pierwszy konkurs indywidualny, w ramach zawodów Pucharu Świata w skokach narciarskich Zakopane 1999, rozpoczął się od skoku reprezentanta Polski, Andrzeja Młynarczyka, który uzyskał odległość 94,5 metra. Dawało mu to pierwszą pozycję do skoku siódmego zawodnika, Roberta Matei, który lądował 13,5 metra dalej od rodaka i tym samym został nowym liderem konkursu. Z numerem dziesiątym wystartował Adam Małysz, który dzięki odległości 103 m znalazł się tuż za prowadzącym Mateją. Reprezentanta Polski nie zdołali wyprzedzić kolejni zawodnicy, w tym między innymi Takanobu Okabe czy Primož Peterka, którzy lądowali na 96,5 i 97 metrze. W trakcie pierwszej serii wiał tylny wiatr, który przeszkadzał w uzyskaniu dobrej odległości[20].

Mateja pozostawał na pierwszej pozycji aż do skoku 32. zawodnika konkursu, Tommy’ego Ingebrigtsena, który uzyskał 115 metrów i został nowym liderem konkursu. Norweg uzyskał 12,6 punktu przewagi nad dotychczasowym liderem. Skok na odległość 96 m oddał Kristian Brenden. Dla zwycięzcy konkursu Pucharu Świata w Zakopanem sprzed roku ta odległość okazała się zbyt krótka, by awansować do drugiej serii. Startujący z numerem 38. Emmanuel Chedal wylądował na 111,5 metrze i znalazł się tuż za liderującym Ingebrigtsenem. Ostatnią dziesiątkę pierwszej serii rozpoczął Andreas Goldberger, który lądował na 103 metrze. Startujący bezpośrednio po nim Hideharu Miyahira i Masahiko Harada uzyskali odległości 110 i 107,5 metrów i znaleźli się w czołówce zawodów. Prowadzącego Ingebrigtsena zdołał pokonać Stefan Horngacher, który dzięki próbie na odległość 118,5 metra został nowym liderem konkursu. Reprezentanta Austrii nie zdołali wyprzedzić Morten Ågheim – 106,5 metra, Sven Hannawald – 106,5 metra, Andreas Widhölzl – 115 metrów, Noriaki Kasai – 107 metrów, Kazuyoshi Funaki – 109,5 metra, a liderujący w Pucharze Świata Janne Ahonen uzyskał 108,5 metra.

Po pierwszej serii pierwsze miejsce zajmował Stefan Horngacher, a na kolejnych pozycjach sklasyfikowani zostali Andreas Widhölzl, Tommy Ingebrigtsen, Nicolas Dessum i Hideharu Miyahira. Najwyżej sklasyfikowanym reprezentantem Polski był dziewiąty Robert Mateja[21].

Jako pierwszy skok w drugiej serii oddał Lasse Ottesen, który uzyskał 107 metrów. Zmiana lidera nastąpiła po skoku dwudziestego szóstego po pierwszej serii Henninga Stensruda, który również lądował na 107 metrze. Norweg był liderem konkursu do skoku Petera Žonty, który uplasował się na 23. miejscu po skoku na 100,5 metra w pierwszej serii. Słoweniec poprawił się w serii finałowej o 7,5 metra i objął prowadzenie o 5,7 punktu nad Stensrudem. Odległość 106,5 metra uzyskał Alexander Herr i plasował się na drugim miejscu.

Kolejna zmiana na prowadzeniu w zawodach nastąpiła po skoku Martina Höllwartha. Reprezentant Austrii uzyskał 107 metrów i wyprzedził Žontę o 1,7 punktu. Startujący po nim Kazuyoshi Funaki wylądował na odległość 115,5 m i dzięki wysokim notom sędziowskim został nowym liderem. Nad drugim Höllwarthem uzyskał przewagę 18,6 punktu. Funakiego na pozycji lidera zmienił piętnasty po pierwszej serii Christian Meyer. Odległość uzyskana przez Norwega to 118,5 metra. Trzy metry bliżej lądował Andreas Goldberger, który zajął po swoim skoku trzecią lokatę, za Meyerem i Funakim. Jedenasty po pierwszej serii Noriaki Kasai w finale uzyskał odległość 117,5 metra i został nowym liderem konkursu. Otwierający ostatnią dziesiątkę zawodników, Masahiko Harada uzyskał rezultat o 10,5 metra gorszy i sklasyfikowany został na piątej pozycji. Jako następny zaprezentował się Robert Mateja, który oddał najkrótszy skok całej serii (88,5 m) i spadł na dwudzieste miejsce.

Ósmy po pierwszej serii Janne Ahonen wylądował na 121 metrze i objął prowadzenie w zawodach. 11,5 metra bliżej od Ahonena poszybował Sven Hannawald, który tym samym zajął czwartą lokatę. Jeszcze słabiej od rodaka spisał się Dieter Thoma, który uzyskał 109 metrów i spadł na siódme miejsce ze stratą 21,1 punktu do Ahonena. Będący na piątej pozycji po pierwszym skoku, Hideharu Miyahira tym razem uzyskał 103 metry i zamykał czołową dziesiątkę rywalizacji. Dwa i pół metra bliżej od Miyahiry lądował Nicolas Dessum, który również stracił miejsce w czołowej dziesiątce konkursu. Trzeci po pierwszej serii Tommy Ingebrigtsen doleciał do 113,5 metra, w efekcie czego zajął drugie miejsce. Do prowadzącego Ahonena zabrakło Norwegowi 1,8 punktu. Na 110 metrze wylądował wicelider konkursu po pierwszej serii, Andreas Widhölzl. Reprezentant Austrii po swojej próbie zajął trzecią lokatę.

Zwycięzca pierwszej serii konkursowej, Stefan Horngacher skoczył 119,5 metra, co wystarczyło Austriakowi na odniesienie drugiego w karierze zwycięstwa w zawodach Pucharu Świata w skokach narciarskich. Swoją poprzednią wygraną Horngacher odniósł 24 lutego 1991 roku na mamuciej skoczni Kulm w Tauplitz/Bad Mitterndorf. Kolejne miejsca na podium przypadły odpowiednio Janne Ahonenowi i Tommy’emu Ingebrigtsenowi. Najlepszym reprezentantem Polski okazał się sklasyfikowany na dwudziestym siódmym miejscu Adam Małysz[22].

W konkursie wystartowało 50 zawodników z 11 państw[15].

Kwalifikacje do drugiego konkursu indywidualnego (17.01.1999)[edytuj | edytuj kod]

Hideharu Miyahira, piąty zawodnik drugiego konkursu w Zakopanem

Runda kwalifikacyjna do drugiego konkursu indywidualnego w Zakopanem zakończyła się triumfem Kazuyoshiego Funakiego. Ósmy zawodnik pierwszego konkursu tym razem uzyskał odległość 118,5 metra. Na drugim miejscu sklasyfikowany został Robert Mateja. Reprezentant Polski wylądował na 118 metrze i był najlepszym zawodnikiem z grona polskich skoczków walczących o udział w konkursie głównym. Trzecią pozycję zajął Stefan Horngacher. Zwycięzca sobotnich zawodów oddał o pół metra dłuższy skok od Matei, ale z powodu niższych not sędziowskich za styl, przegrał z Polakiem różnicą 3,8 punktu[2].

Do drugiego konkursu Pucharu Świata w Zakopanem awansowało sześciu z czternastu reprezentantów Polski. Szansę startu w zawodach na Wielkiej Krokwi oprócz Roberta Matei, otrzymali: Łukasz Kruczek (11. miejsce; 107 m), Adam Małysz (19.; 103,5 m), Wojciech Skupień (32.; 101,5 m), Andrzej Młynarczyk (36.; 98,5 m) i Krystian Długopolski (41.; 94,5 m)[2].

Bardzo krótki skok w serii kwalifikacyjnej oddał Andreas Widhölzl (72 m), który zajął 66. lokatę. Swój awans do zawodów zapewnił sobie jedynie dzięki miejscu w czołowej piętnastce klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[2].

W kwalifikacjach wystartowało 68 zawodników z 14 państw[2].

Drugi konkurs indywidualny (17.01.1999)[edytuj | edytuj kod]

Robert Mateja, lider po pierwszej serii drugiego konkursu w Zakopanem
Janne Ahonen, triumfator drugiego konkursu w Zakopanem

Drugi konkurs indywidualny na Wielkiej Krokwi rozgrywany był przy słonecznej pogodzie[20]. Zawody otworzył Krystian Długopolski, który skoczył 90,5 metra. Startujący po nim Andrzej Młynarczyk wylądował 2 metry dalej. Reprezentantów Polski pokonał 3. zawodnik konkursu, Martin Mesík, który uzyskał odległość 94 metrów. Rezultat reprezentanta Słowacji poprawił o 2,5 metra Rolando Kaligaro, który został liderem zawodów. Słoweniec był na prowadzeniu do skoku piątego w kolejności Łukasza Kruczka, który wylądował na 105,5 metrze. O metr dłuższą odległość uzyskał 6. zawodnik Marius Småriset i dzięki temu wyprzedził reprezentanta Polski. Startujący jako ósmy w kolejności Robert Mateja został nowym liderem konkursu, uzyskując 126 metrów. Reprezentantowi Polski w oddaniu próby pomógł czołowy wiatr, który następnie zmienił swój kierunek i utrudnił pozostałym zawodnikom oddawanie dalekich skoków[20].

Jako dwudziesty pierwszy na rozbiegu skoczni pojawił się Peter Žonta. Słoweniec wylądował na 113,5 metrze i sklasyfikowany został na drugim miejscu ze stratą 21,5 punktu do Matei. Z numerem 28. wystartował skoczek norweski, Christian Meyer, który uzyskał odległość 112 metrów i znalazł się na trzecim miejscu. Startujący jako trzydziesty zawodnik serii, Ronny Hornschuh uzyskał odległość 114,5 metra i przegrywał jedynie z liderującym Mateją. Reprezentanta Polski nie zdołał pokonać również Reinhard Schwarzenberger. Reprezentant Austrii skoczył 116 metrów i o 17 punktów przegrywał z prowadzącym w konkursie. Jego rodak Martin Höllwarth wylądował trzy metry bliżej i znalazł się na 4. miejscu. Skaczący z numerem 37. Dieter Thoma uzyskał w swojej próbie 117 metrów i przegrywał tylko z Mateją różnicą 15,5 punktu. Polaka nie zdołał wyprzedzić następny skoczek, Hideharu Miyahira (116,5 m). Dziewięć i pół metra bliżej od Miyahiry lądował Andreas Goldberger. Skaczący po Austriaku Masahiko Harada oddał skok na 111 metr. Skoku na odległość 113 metrów nie zdołał ustać Morten Ågheim. Reprezentant Norwegii tym samym stracił szansę awansu do finałowej serii.

Prowadzącego Roberta Matei nie zdołali wyprzedzić kolejni zawodnicy – Sven Hannawald (118 m), Stefan Horngacher (121 m), Andreas Widhölzl (110,5 m) i Noriaki Kasai (110 m). Startujący jako przedostatni zawodnik serii, Kazuyoshi Funaki poszybował na odległość 119 metrów. Reprezentant Japonii otrzymał za swój skok od wszystkich sędziów najwyższą notę 20 punktów. Funaki został sklasyfikowany na drugim miejscu ze stratą 5,1 punktu do Matei. Lider Pucharu Świata Janne Ahonen uzyskał w swojej próbie odległość 119 metrów i uplasował się na trzeciej pozycji ze stratą 6,6 punktu do lidera. Na półmetku zawodów prowadził zatem Robert Mateja, przed Kazuyoshim Funakim i Janne Ahonenem[23].

Drugą serię rozpoczął zajmujący 30. lokatę po pierwszej serii Lasse Ottesen. Norweg uzyskał 108 metrów, co pozwoliło mu na prowadzenie w konkursie do skoku 24. po pierwszej rundzie Henninga Stensruda. Rodak Ottesena skoczył pół metra dalej i wyprzedził go o 4,8 punktu. Zmianę lidera przyniósł skok w wykonaniu Nicolasa Dessuma. Skok na odległość 118 metrów pozwolił Francuzowi prowadzić w konkursie do momentu próby Tommy’ego Ingebrigtsena. Reprezentant Norwegii wylądował na 117,5 metrze i okazał się lepszy od Dessuma o 4 punkty. Ingebrigtsen utracił prowadzenie po skoku kolejnego zawodnika, Andreasa Widhölzla, który uzyskał odległość 124 metrów. Piętnasty po pierwszej serii, Masahiko Harada wylądował na 111 metrze i sklasyfikowany został na piątym miejscu. Skaczący po nim Wolfgang Loitzl uzyskał w drugiej próbie odległość 112,5 metra i o 12,3 punktu przegrał z Widhölzlem. Dwunasty po pierwszej serii Peter Žonta uzyskał 112 metrów i znalazł się tuż za Loitzlem.

Ostatnią dziesiątkę zawodników w drugiej serii rozpoczął Martin Höllwarth, który po skoku na odległość 109,5 metra sklasyfikowany został na ósmej pozycji. Półtora metra bliżej skoczył Ronny Hornschuh, który przegrał z Widhölzlem różnicą 21,1 punktu. Ósmy skoczek pierwszej serii, Reinhard Schwarzenberger uzyskał odległość 99 metrów i stracił miejsce w czołowej dziesiątce konkursu. Swoją finałową próbę zepsuł również Dieter Thoma, który po próbie na 108,5 metra spadł na dwunastą pozycję. Na drugą lokatę awansował natomiast Hideharu Miyahira, który w drugiej serii oddał wysoko oceniony skok na 110 metr. Półtora metra bliżej lądował Sven Hannawald, który po swoim skoku zajmował piątą pozycję, za Widhölzlem, Miyahirą, Ingebrigtsenem i Loitzlem. Czwarty po pierwszej serii Stefan Horngacher uzyskał w finałowej rundzie 116,5 metra i objął prowadzenie w konkursie, wyprzedzając Widhölzla o 1,9 punktu.

Następnie na belce startowej zasiadł Janne Ahonen. Lider Pucharu Świata oddał najdłuższy skok zawodów na odległość 128,5 metra i został nowym liderem zawodów. Ahonen skorzystał z dobrych warunków atmosferycznych, ponieważ przed jego skokiem wiatr zmienił kierunek i zaczął wiać pod narty[19]. Drugi zawodnik po pierwszej serii, Kazuyoshi Funaki skoczył 7,5 metra bliżej od Ahonena i sklasyfikowany został na drugiej pozycji ze stratą 4,6 punktu do Fina. Kiedy na starcie pozostał ostatni ze skoczków, Robert Mateja, wiatr ponownie zaczął wiać z niekorzystnej dla skoczków, tylnej strony[19]. Reprezentant Polski zepsuł swoją finałową próbę. Jego skok na odległość 99 metrów był najsłabiej ocenioną próbą w drugiej serii. Wystarczyło to Matei na zajęcie 16. miejsca w konkursie.

Tym samym zwycięstwo odniósł Janne Ahonen. Dla zwycięzcy Turnieju Czterech Skoczni był to dziesiąty triumf w karierze, a piąty w sezonie, w zawodach Pucharu Świata. Tuż za Ahonenem sklasyfikowani zostali Kazuyoshi Funaki i Stefan Horngacher[24].

W konkursie wystartowało 50 zawodników z 11 państw[17].

Upadki[edytuj | edytuj kod]

W trakcie drugiego konkursu indywidualnego na Wielkiej Krokwi doszło do jednego upadku. Swojego skoku na 113 metrów nie ustał Morten Ågheim[17].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

W trakcie drugiego konkursu indywidualnego doszło do kradzieży w Hotelu Zakopane, w którym stacjonowały wszystkie reprezentacje narodowe w skokach narciarskich. Złodzieje włamali się do pokoju hotelowego Wolfganga Loitzla i Reinharda Schwarzenbergera. W efekcie zawodnikom skradziono dokumenty, telefony komórkowe i gotówkę w wysokości około tysiąca USD[19][25].

Klasyfikacja Pucharu Świata po konkursach w Zakopanem[edytuj | edytuj kod]

W Pucharze Świata po konkursach w Zakopanem nastąpiło kilka zmian w klasyfikacji czołowych zawodników. Na szóstą pozycję awansował Stefan Horngacher, wyprzedzając Svena Hannawalda i Mortena Ågheima. Z dziesiątej na dziewiątą lokatę przesunął się Hideharu Miyahira, wyprzedzając Masahiko Haradę. Kosztem Andreasa Goldbergera z dwunastego i trzynastego na jedenaste miejsce ex aequo awansowali Kazuya Yoshioka i Wolfgang Loitzl. W czołowej piętnastce klasyfikacji generalnej Pucharu Świata nastąpiła jedna tylko zmiana: piętnastego, przed konkursami w Zakopanem, Dietera Thomę zastąpił na tej pozycji Tommy Ingebrigtsen[26].

W klasyfikacji generalnej Pucharu Narodów na pierwszej pozycji pozostała Japonia. Austria awansowała na drugą lokatę kosztem Niemiec, które spadły na trzecie miejsce[26].

Pierwsze punkty do klasyfikacji Pucharu Świata w sezonie zdobyli trzej reprezentanci Polski. Na 45. miejscu sklasyfikowany został Robert Mateja, na 50. Adam Małysz, zaś na 59. Łukasz Kruczek. Wojciech Skupień spadł w klasyfikacji z 49. na 51. pozycję. W klasyfikacji Pucharu Narodów reprezentacja Polski awansowała na dwunastą pozycję[26].

Medaliści[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy konkurs indywidualny (16.01.1999)[edytuj | edytuj kod]

Medal Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Noty za styl
A • B • C • D • E 		Nota łączna Strata
Austria Stefan Horngacher 118,5 m
116,0 pkt 		119,5 m
117,3 pkt 		17,0 • 17,0 • 17,5 • 17,0 • 17,5
17,0 • 17,0 • 17,0 • 16,5 • 17,0 		233,3 pkt -
Finlandia Janne Ahonen 108,5 m
103,5 pkt 		121,0 m
124,0 pkt 		19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,5
18,0 • 19,0 • 18,5 • 18,5 • 18,0 		227,5 pkt 5,8 pkt
Norwegia Tommy Ingebrigtsen 115,0 m
113,7 pkt 		113,5 m
112,0 pkt 		18,0 • 19,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5
19,0 • 19,0 • 19,0 • 18,5 • 18,5 		225,7 pkt 7,6 pkt

Drugi konkurs indywidualny (17.01.1999)[edytuj | edytuj kod]

Medal Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Noty za styl
A • B • C • D • E 		Nota łączna Strata
Finlandia Janne Ahonen 119,0 m
123,9 pkt 		128,5 m
134,5 pkt 		20,0 • 19,5 • 19,0 • 19,5 • 19,5
17,5 • 17,0 • 16,5 • 17,5 • 17,5 		258,4 pkt -
Japonia Kazuyoshi Funaki 119,0 m
125,4 pkt 		121,5 m
128,4 pkt 		20,0 • 20,0 • 20,0 • 20,0 • 20,0
19,5 • 19,0 • 19,5 • 19,5 • 19,5 		253,8 pkt 4,6 pkt
Austria Stefan Horngacher 121,0 m
120,0 pkt 		116,5 m
112,9 pkt 		17,0 • 17,5 • 17,0 • 17,0 • 17,0
18,0 • 17,0 • 16,5 • 17,5 • 17,5 		232,9 pkt 25,5 pkt

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje do pierwszego konkursu indywidualnego (16.01.1999)[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Skoczek Kraj Skok Wynik punktowy Kwalifikacja
1. Ahonen, JanneJanne Ahonen Finlandia 119,5 119,3 pq
2. Funaki, KazuyoshiKazuyoshi Funaki Japonia 116,0 118,5 pq
3. Thoma, DieterDieter Thoma Niemcy 118,0 115,1 pq
4. Dessum, NicolasNicolas Dessum Francja 115,5 113,1 pq
5. Harada, MasahikoMasahiko Harada Japonia 114,0 112,9 pq
6. Yoshioka, KazuyaKazuya Yoshioka Japonia 111,5 107,9 pq
7. Saitō, HiroyaHiroya Saitō Japonia 111,0 106,5 Q
8. Widhölzl, AndreasAndreas Widhölzl Austria 114,0 106,4 pq
9. Sucháček, JakubJakub Sucháček Czechy 112,0 104,8 Q
10. Horngacher, StefanStefan Horngacher Austria 112,5 103,2 pq
11. Peterka, PrimožPrimož Peterka Słowenia 109,5 101,8 Q
12. Jäkle, HansjörgHansjörg Jäkle Niemcy 108,5 101,5 Q
13. Loitzl, WolfgangWolfgang Loitzl Austria 108,0 100,6 pq
13. Soininen, JaniJani Soininen Finlandia 108,0 100,6 Q
15. Małysz, AdamAdam Małysz Polska 108,0 100,1 Q
16. Mateja, RobertRobert Mateja Polska 108,5 99,5 Q
17. Okabe, TakanobuTakanobu Okabe Japonia 107,0 98,8 Q
18. Koch, MartinMartin Koch Austria 108,0 98,6 Q
19. Ingebrigtsen, TommyTommy Ingebrigtsen Norwegia 107,0 97,8 Q
20. Urh-Zupan, PrimožPrimož Urh-Zupan Słowenia 106,0 94,5 Q
21. Žonta, PeterPeter Žonta Słowenia 107,0 94,3 Q
22. Miyahira, HideharuHideharu Miyahira Japonia 105,0 91,2 pq
23. Ågheim, MortenMorten Ågheim Norwegia 103,0 91,1 pq
24. Brenden, KristianKristian Brenden Norwegia 105,5 90,6 Q
25. Doležal, MichalMichal Doležal Czechy 103,5 90,0 Q
26. Herr, AlexanderAlexander Herr Niemcy 103,0 89,6 Q
26. Ottesen, LasseLasse Ottesen Norwegia 103,0 89,6 Q
26. Höllwarth, MartinMartin Höllwarth Austria 103,0 89,6 Q
29. Siegmund, GerdGerd Siegmund Niemcy 100,5 85,1 Q
30. Skupień, WojciechWojciech Skupień Polska 100,5 84,6 Q
31. Kaligaro, RolandoRolando Kaligaro Słowenia 99,5 84,3 Q
32. Duffner, ChristofChristof Duffner Niemcy 100,5 84,1 Q
33. Laitinen, MikaMika Laitinen Finlandia 101,5 83,9 Q
34. Stensrud, HenningHenning Stensrud Norwegia 100,5 83,1 Q
35. Schwarzenberger, ReinhardReinhard Schwarzenberger Austria 99,5 82,3 Q
36. Chevalier-Girod, LucasLucas Chevalier-Girod Francja 100,0 82,2 Q
37. Meyer, ChristianChristian Meyer Norwegia 98,0 80,6 Q
38. Kozłow, IwanIwan Kozłow Ukraina 98,0 79,6 Q
39. Janda, JakubJakub Janda Czechy 97,0 79,3 Q
40. Kruczek, ŁukaszŁukasz Kruczek Polska 97,5 79,2 Q
41. Hornschuh, RonnyRonny Hornschuh Niemcy 96,0 75,0 Q
42. Väätäinen, JanneJanne Väätäinen Finlandia 94,0 72,9 Q
43. Kasai, NoriakiNoriaki Kasai Japonia 96,0 72,0 pq
44. Mesík, MartinMartin Mesík Słowacja 94,0 71,9 Q
45. Młynarczyk, AndrzejAndrzej Młynarczyk Polska 93,5 71,5 Q
46. Pšenko, MichalMichal Pšenko Słowacja 91,5 68,4 Q
47. Bielčík, MariánMarián Bielčík Słowacja 91,5 66,9 Q
48. Gwóźdź, MarekMarek Gwóźdź Polska 93,5 66,0 Q
49. Jåfs, KristofferKristoffer Jåfs Szwecja 92,0 64,3 nq
50. Oršula, DušanDušan Oršula Słowacja 90,5 63,6 nq
51. Mikitinec, JurijJurij Mikitinec Ukraina 89,5 61,8 nq
52. Jussilainen, RistoRisto Jussilainen Finlandia 87,0 57,8 nq
53. Fras, DamjanDamjan Fras Słowenia 86,5 52,9 nq
54. Nikiel, BartłomiejBartłomiej Nikiel Polska 83,0 51,1 nq
55. Białobrzeski, MirosławMirosław Białobrzeski Polska 82,5 45,2 nq
56. Długopolski, KrystianKrystian Długopolski Polska 83,0 44,6 nq
57. Kuchta, RafałRafał Kuchta Polska 82,0 43,8 nq
58. Krysta, JakubJakub Krysta Polska 81,0 42,5 nq
59. Babiarz, WojciechWojciech Babiarz Polska 80,5 40,6 nq
60. Bijekenow, KajratKajrat Bijekenow Kazachstan 80,0 39,2 nq
61. Rulew, JurijJurij Rulew Kazachstan 75,5 37,1 nq
62. Dziadziula, AlaksandrAlaksandr Dziadziula Białoruś 77,0 34,8 nq
63. Warwaruk, PiotrPiotr Warwaruk Ukraina 73,5 28,5 nq
64. Goldberger, AndreasAndreas Goldberger Austria 69,0 16,4 pq
65. Tajner, WojciechWojciech Tajner Polska 64,5 6,3 nq
66. Småriset, MariusMarius Småriset Norwegia 64,5 4,8 nq
67. Hannawald, SvenSven Hannawald Niemcy 61,5 2,9 pq
68. Mroczkowski, KrzysztofKrzysztof Mroczkowski Polska 59,0 0,0 nq

Legenda:

pq – zawodnik miał zapewnioną kwalifikację dzięki pozycji w pierwszej „15” klasyfikacji Pucharu Świata
Q – zawodnik zakwalifikował się do konkursu głównego
nq – zawodnik odpadł w kwalifikacjach

Pierwszy konkurs indywidualny (16.01.1999)[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Zawodnik Państwo Skok 1 Skok 2 Punkty
1. Horngacher, StefanStefan Horngacher Austria 118,5 119,5 233,3
2. Ahonen, JanneJanne Ahonen Finlandia 108,5 121,0 227,5
3. Ingebrigtsen, TommyTommy Ingebrigtsen Norwegia 115,0 113,5 225,7
4. Widhölzl, AndreasAndreas Widhölzl Austria 115,0 110,0 219,4
5. Kasai, NoriakiNoriaki Kasai Japonia 107,0 117,5 216,5
6. Meyer, ChristianChristian Meyer Norwegia 103,0 118,5 213,6
7. Hannawald, SvenSven Hannawald Niemcy 109,5 109,5 208,1
8. Funaki, KazuyoshiKazuyoshi Funaki Japonia 101,5 115,5 208,0
9. Goldberger, AndreasAndreas Goldberger Austria 103,0 115,5 207,2
10. Thoma, DieterDieter Thoma Niemcy 111,0 109,0 206,4
11. Harada, MasahikoMasahiko Harada Japonia 107,5 107,0 200,0
12. Yoshioka, KazuyaKazuya Yoshioka Japonia 106,0 108,0 198,6
13. Miyahira, HideharuHideharu Miyahira Japonia 110,0 103,0 196,3
14. Dessum, NicolasNicolas Dessum Francja 111,5 100,5 193,0
15. Höllwarth, MartinMartin Höllwarth Austria 103,0 107,0 189,4
16. Žonta, PeterPeter Žonta Słowenia 100,5 108,0 187,7
17. Herr, AlexanderAlexander Herr Niemcy 101,0 106,5 183,9
18. Stensrud, HenningHenning Stensrud Norwegia 100,0 107,0 182,0
19. Schwarzenberger, ReinhardReinhard Schwarzenberger Austria 100,0 105,0 179,4
20. Saitō, HiroyaHiroya Saitō Japonia 100,0 103,0 178,8
21. Ågheim, MortenMorten Ågheim Norwegia 106,5 100,5 178,0
22. Ottesen, LasseLasse Ottesen Norwegia 97,5 107,0 177,0
23. Urh-Zupan, PrimožPrimož Urh-Zupan Słowenia 100,5 99,5 167,4
24. Laitinen, MikaMika Laitinen Finlandia 98,0 100,0 166,8
25. Jäkle, HansjörgHansjörg Jäkle Niemcy 98,5 100,0 164,7
26. Loitzl, WolfgangWolfgang Loitzl Austria 103,5 94,0 160,9
27. Małysz, AdamAdam Małysz Polska 103,0 91,5 160,0
28. Mateja, RobertRobert Mateja Polska 108,0 85,5 156,2
29. Koch, MartinMartin Koch Austria 101,5 91,0 155,4
30. Peterka, PrimožPrimož Peterka Słowenia 97,0 92,0 143,6
31. Okabe, TakanobuTakanobu Okabe Japonia 96,5 - 78,9
32. Młynarczyk, AndrzejAndrzej Młynarczyk Polska 94,5 - 75,3
33. Kaligaro, RolandoRolando Kaligaro Słowenia 95,0 - 75,2
34. Sucháček, JakubJakub Sucháček Czechy 95,5 - 75,1
35. Siegmund, GerdGerd Siegmund Niemcy 94,5 - 74,8
36. Skupień, WojciechWojciech Skupień Polska 95,0 - 74,7
37. Kruczek, ŁukaszŁukasz Kruczek Polska 94,5 - 73,8
38. Brenden, KristianKristian Brenden Norwegia 96,0 - 73,0
39. Duffner, ChristofChristof Duffner Niemcy 94,5 - 72,3
40. Väätäinen, JanneJanne Väätäinen Finlandia 90,0 - 64,7
40. Chevalier-Girod, LucasLucas Chevalier-Girod Francja 90,0 - 64,7
42. Kozłow, IwanIwan Kozłow Ukraina 89,5 - 63,8
43. Hornschuh, RonnyRonny Hornschuh Niemcy 89,5 - 63,3
44. Pšenko, MichalMichal Pšenko Słowacja 89,0 - 62,9
45. Soininen, JaniJani Soininen Finlandia 89,0 - 61,9
46. Mesík, MartinMartin Mesík Słowacja 89,0 - 61,4
47. Doležal, MichalMichal Doležal Czechy 88,5 - 61,0
48. Gwóźdź, MarekMarek Gwóźdź Polska 88,0 - 60,6
49. Bielčík, MariánMarián Bielčík Słowacja 87,5 - 59,7
49. Janda, JakubJakub Janda Czechy 87,5 - 59,7

Kwalifikacje do drugiego konkursu indywidualnego (17.01.1999)[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Skoczek Kraj Skok Wynik punktowy Kwalifikacja
1. Funaki, KazuyoshiKazuyoshi Funaki Japonia 118,5 124,5 pq
2. Mateja, RobertRobert Mateja Polska 118,0 118,6 Q
3. Horngacher, StefanStefan Horngacher Austria 118,5 115,0 pq
4. Hannawald, SvenSven Hannawald Niemcy 117,5 114,7 pq
5. Dessum, NicolasNicolas Dessum Francja 115,0 111,7 pq
6. Yoshioka, KazuyaKazuya Yoshioka Japonia 115,0 109,2 pq
7. Sucháček, JakubJakub Sucháček Czechy 113,0 107,6 Q
8. Fras, DamjanDamjan Fras Słowenia 114,0 105,4 Q
9. Ahonen, JanneJanne Ahonen Finlandia 112,0 105,3 pq
10. Žonta, PeterPeter Žonta Słowenia 112,0 102,8 Q
11. Kruczek, ŁukaszŁukasz Kruczek Polska 107,0 98,8 Q
12. Soininen, JaniJani Soininen Finlandia 106,5 97,4 Q
12. Ingebrigtsen, TommyTommy Ingebrigtsen Norwegia 109,0 97,4 Q
14. Harada, MasahikoMasahiko Harada Japonia 106,5 93,9 pq
15. Thoma, DieterDieter Thoma Niemcy 107,0 93,8 pq
16. Schwarzenberger, ReinhardReinhard Schwarzenberger Austria 106,5 93,4 Q
17. Höllwarth, MartinMartin Höllwarth Austria 104,5 93,3 Q
18. Goldberger, AndreasAndreas Goldberger Austria 105,0 92,7 pq
19. Małysz, AdamAdam Małysz Polska 103,5 92,5 Q
20. Chevalier-Girod, LucasLucas Chevalier-Girod Francja 104,5 91,8 Q
21. Loitzl, WolfgangWolfgang Loitzl Austria 103,0 91,6 pq
22. Kasai, NoriakiNoriaki Kasai Japonia 106,0 91,5 pq
23. Brenden, KristianKristian Brenden Norwegia 105,5 90,6 Q
24. Urh-Zupan, PrimožPrimož Urh-Zupan Słowenia 103,5 90,5 Q
25. Okabe, TakanobuTakanobu Okabe Japonia 102,0 88,8 Q
26. Ottesen, LasseLasse Ottesen Norwegia 102,0 84,8 Q
27. Stensrud, HenningHenning Stensrud Norwegia 100,5 84,6 Q
28. Jåfs, KristofferKristoffer Jåfs Szwecja 102,0 83,8 Q
29. Jäkle, HansjörgHansjörg Jäkle Niemcy 100,0 83,7 Q
30. Saitō, HiroyaHiroya Saitō Japonia 99,0 83,4 Q
31. Herr, AlexanderAlexander Herr Niemcy 99,0 81,9 Q
32. Skupień, WojciechWojciech Skupień Polska 101,5 81,4 Q
33. Duffner, ChristofChristof Duffner Niemcy 98,5 80,5 Q
34. Miyahira, HideharuHideharu Miyahira Japonia 99,0 80,4 pq
35. Ågheim, MortenMorten Ågheim Norwegia 99,0 78,9 pq
36. Młynarczyk, AndrzejAndrzej Młynarczyk Polska 98,5 78,0 Q
36. Laitinen, MikaMika Laitinen Finlandia 98,5 78,0 Q
38. Siegmund, GerdGerd Siegmund Niemcy 95,5 76,1 Q
39. Doležal, MichalMichal Doležal Czechy 95,0 75,2 Q
40. Koch, MartinMartin Koch Austria 96,5 74,9 Q
41. Długopolski, KrystianKrystian Długopolski Polska 94,5 73,8 Q
42. Meyer, ChristianChristian Meyer Norwegia 95,5 72,6 Q
43. Kaligaro, RolandoRolando Kaligaro Słowenia 92,5 71,7 Q
44. Småriset, MariusMarius Småriset Norwegia 94,0 71,4 Q
45. Janda, JakubJakub Janda Czechy 92,0 70,8 Q
46. Hornschuh, RonnyRonny Hornschuh Niemcy 92,5 69,2 Q
47. Mesík, MartinMartin Mesík Słowacja 93,0 67,6 Q
48. Jussilainen, RistoRisto Jussilainen Finlandia 91,0 67,5 Q
49. Väätäinen, JanneJanne Väätäinen Finlandia 91,5 65,4 Q
50. Peterka, PrimožPrimož Peterka Słowenia 90,5 65,1 nq
51. Pšenko, MichalMichal Pšenko Słowacja 89,0 63,9 nq
52. Kozłow, IwanIwan Kozłow Ukraina 89,5 63,3 nq
53. Oršula, DušanDušan Oršula Słowacja 90,0 60,7 nq
54. Bielčík, MariánMarián Bielčík Słowacja 86,0 55,5 nq
55. Mikitinec, JurijJurij Mikitinec Ukraina 84,0 52,4 nq
56. Tajner, WojciechWojciech Tajner Polska 85,0 52,2 nq
57. Białobrzeski, MirosławMirosław Białobrzeski Polska 82,0 48,3 nq
58. Krysta, JakubJakub Krysta Polska 81,5 43,4 nq
59. Dziadziula, AlaksandrAlaksandr Dziadziula Białoruś 81,0 43,0 nq
60. Gwóźdź, MarekMarek Gwóźdź Polska 79,5 38,8 nq
61. Babiarz, WojciechWojciech Babiarz Polska 78,5 37,5 nq
62. Kuchta, RafałRafał Kuchta Polska 77,5 36,7 nq
63. Nikiel, BartłomiejBartłomiej Nikiel Polska 75,0 33,7 nq
64. Warwaruk, PiotrPiotr Warwaruk Ukraina 74,5 29,3 nq
65. Bijekenow, KajratKajrat Bijekenow Kazachstan 73,5 27,0 nq
66. Widhölzl, AndreasAndreas Widhölzl Austria 72,0 23,3 pq
67. Rulew, JurijJurij Rulew Kazachstan 83,0 20,1 nq
68. Mroczkowski, KrzysztofKrzysztof Mroczkowski Polska 69,0 18,9 nq

Legenda:

pq – zawodnik miał zapewnioną kwalifikację dzięki pozycji w pierwszej „15” klasyfikacji Pucharu Świata
Q – zawodnik zakwalifikował się do konkursu głównego
nq – zawodnik odpadł w kwalifikacjach

Drugi konkurs indywidualny (17.01.1999)[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Zawodnik Państwo Skok 1 Skok 2 Punkty
1. Ahonen, JanneJanne Ahonen Finlandia 119,0 128,5 258,4
2. Funaki, KazuyoshiKazuyoshi Funaki Japonia 119,0 121,5 253,8
3. Horngacher, StefanStefan Horngacher Austria 121,0 116,5 232,9
4. Widhölzl, AndreasAndreas Widhölzl Austria 110,5 124,0 231,0
5. Miyahira, HideharuHideharu Miyahira Japonia 116,5 110,0 222,6
6. Ingebrigtsen, TommyTommy Ingebrigtsen Norwegia 110,5 117,5 220,8
7. Loitzl, WolfgangWolfgang Loitzl Austria 111,0 112,5 218,7
8. Hannawald, SvenSven Hannawald Niemcy 118,0 108,5 218,1
9. Žonta, PeterPeter Žonta Słowenia 113,5 112,0 217,3
10. Dessum, NicolasNicolas Dessum Francja 107,5 118,0 216,8
11. Kasai, NoriakiNoriaki Kasai Japonia 110,0 113,5 216,2
12. Harada, MasahikoMasahiko Harada Japonia 112,0 111,0 214,3
13. Höllwarth, MartinMartin Höllwarth Austria 113,0 109,5 213,9
14. Yoshioka, KazuyaKazuya Yoshioka Japonia 112,5 109,5 211,5
15. Hornschuh, RonnyRonny Hornschuh Niemcy 114,5 108,0 209,9
16. Mateja, RobertRobert Mateja Polska 126,0 99,0 209,4
17. Meyer, ChristianChristian Meyer Norwegia 112,0 106,0 205,8
18. Thoma, DieterDieter Thoma Niemcy 118,5 104,5 203,3
19. Soininen, JaniJani Soininen Finlandia 108,0 108,5 201,1
20. Stensrud, HenningHenning Stensrud Norwegia 109,0 108,5 197,9
21. Brenden, KristianKristian Brenden Norwegia 114,0 104,5 197,2
22. Schwarzenberger, ReinhardReinhard Schwarzenberger Austria 116,0 99,0 196,9
23. Małysz, AdamAdam Małysz Polska 108,0 104,5 195,9
24. Ottesen, LasseLasse Ottesen Norwegia 106,0 108,0 193,1
25. Kruczek, ŁukaszŁukasz Kruczek Polska 105,5 106,0 191,6
26. Småriset, MariusMarius Småriset Norwegia 106,5 106,0 190,4
27. Herr, AlexanderAlexander Herr Niemcy 110,0 99,5 188,5
28. Goldberger, AndreasAndreas Goldberger Austria 107,0 103,0 188,4
29. Siegmund, GerdGerd Siegmund Niemcy 106,5 101,5 183,8
30. Okabe, TakanobuTakanobu Okabe Japonia 106,5 97,0 178,2
31. Laitinen, MikaMika Laitinen Finlandia 105,0 – 94,2
32. Saitō, HiroyaHiroya Saitō Japonia 104,0 – 93,9
33. Janda, JakubJakub Janda Czechy 104,0 – 92,4
34. Doležal, MichalMichal Doležal Czechy 104,5 – 92,3
35. Jåfs, KristofferKristoffer Jåfs Szwecja 105,0 – 89,7
36. Jäkle, HansjörgHansjörg Jäkle Niemcy 102,0 – 87,8
37. Urh-Zupan, PrimožPrimož Urh-Zupan Słowenia 102,5 – 87,7
38. Duffner, ChristofChristof Duffner Niemcy 102,5 – 86,2
39. Väätäinen, JanneJanne Väätäinen Finlandia 100,5 – 86,1
40. Sucháček, JakubJakub Sucháček Czechy 101,5 – 85,4
41. Skupień, WojciechWojciech Skupień Polska 101,0 – 83,5
42. Kaligaro, RolandoRolando Kaligaro Słowenia 96,5 – 78,9
43. Ågheim, MortenMorten Ågheim Norwegia 113,0[e] – 78,6
44. Mesík, MartinMartin Mesík Słowacja 94,0 – 73,4
45. Chevalier-Girod, LucasLucas Chevalier-Girod Francja 95,5 – 71,6
46. Młynarczyk, AndrzejAndrzej Młynarczyk Polska 92,5 – 71,2
47. Fras, DamjanDamjan Fras Słowenia 94,5 – 70,3
48. Długopolski, KrystianKrystian Długopolski Polska 90,5 – 66,1
49. Koch, MartinMartin Koch Austria 90,5 – 65,6
50. Jussilainen, RistoRisto Jussilainen Finlandia 89,0 – 57,9

Składy reprezentacji[edytuj | edytuj kod]

Poniżej znajduje się zestawienie składów wszystkich reprezentacji, które uczestniczyły w konkursach Pucharu Świata w skokach narciarskich w Zakopanem w 1999 roku. Z pierwszej piętnastki klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, na starcie zabrakło jedynie Martina Schmitta, zajmującego przed zawodami w Polsce drugą pozycję[4]. Reprezentant Niemiec był początkowo zgłoszony do zawodów, ale ostatecznie nie przybył do Zakopanego z powodu przeziębienia[27].

Z uwagi na fakt, iż Polska była gospodarzem zawodów, miała ona prawo do wystawienia w kwalifikacjach dodatkowej liczby dziesięciu zawodników z tzw. kwoty krajowej, przysługującej na dwa konkursy organizowane u siebie. Tym samym do kwalifikacji do każdego z dwóch konkursów na Wielkiej Krokwi przystąpiło 14 reprezentantów Polski[1][2].

Zawodnik
Data urodzenia
Pozycja
w PŚ[4]
Miejsca w PŚ Zakopane 1998
Miejsca w PŚ Zakopane 1999
Źródło
I konkurs (17.01.1998)[28][29]
II konkurs (18.01.1998)[30][31]
I konkurs (16.01.1999)
II konkurs (17.01.1999)
Austria Austria (7)
Andreas Goldberger 29 listopada 1972
11
37
12
9
28
[32]
Stefan Horngacher 20 września 1969
8
44
9
1
3
[33]
Martin Höllwarth 13 kwietnia 1974
16
7
16
15
13
[34]
Martin Koch 22 stycznia 1982
–
–
29
49
[35]
Wolfgang Loitzl 13 stycznia 1980
13
35
24
26
7
[36]
Reinhard Schwarzenberger 7 stycznia 1977
22
9
25
19
22
[37]
Andreas Widhölzl 14 października 1976
5
4
28
4
4
[38]
Białoruś Białoruś (1)
Alaksandr Dziadziula 4 listopada 1982
–
–
q
q
[39]
Czechy Czechy (3)
Michal Doležal 11 marca 1978
38
42
36
47
34
[40]
Jakub Janda 27 kwietnia 1978
40
–
49
33
[41]
Jakub Sucháček 27 listopada 1978
23
–
34
40
[42]
Finlandia Finlandia (5)
Janne Ahonen 11 maja 1977
1
2
6
2
1
[43]
Risto Jussilainen 10 czerwca 1975
52
–
q
50
[44]
Mika Laitinen 5 marca 1973
24
–
24
31
[45]
Jani Soininen 12 listopada 1972
33
40
6
45
19
[46]
Janne Väätäinen 6 marca 1975
58
–
40
39
[47]
Francja Francja (2)
Lucas Chevalier-Girod 26 stycznia 1976
46
36
41
40
45
[48]
Nicolas Dessum 20 lutego 1977
14
–
14
10
[49]
Japonia Japonia (7)
Kazuyoshi Funaki 27 kwietnia 1975
3
39
2
8
2
[50]
Masahiko Harada 9 maja 1968
9
5
37
11
12
[51]
Noriaki Kasai 6 czerwca 1972
4
–
5
11
[52]
Hideharu Miyahira 21 grudnia 1973
10
–
13
5
[53]
Takanobu Okabe 26 października 1970
31
–
31
30
[54]
Hiroya Saitō 1 września 1970
19
21
4
20
32
[55]
Kazuya Yoshioka 9 września 1978
12
30
19
12
14
[56]
Kazachstan Kazachstan (2)
Kajrat Bijekenow 25 maja 1972
–
–
q
q
[57]
Jurij Rulew 8 grudnia 1978
–
–
q
q
[58]
Niemcy Niemcy (7)
Christof Duffner 16 grudnia 1971
27
15
21
39
38
[59]
Sven Hannawald 9 listopada 1974
6
3
3
7
8
[60]
Alexander Herr 4 października 1978
30
–
17
27
[61]
Ronny Hornschuh 2 lutego 1975
21
11
50
43
15
[62]
Hansjörg Jäkle 19 października 1971
25
18
8
25
36
[63]
Gerd Siegmund 7 lutego 1973
35
12
17
35
29
[64]
Dieter Thoma 19 października 1969
15
43
5
10
18
[65]
Norwegia Norwegia (7)
Morten Ågheim 20 lipca 1980
7
–
21
43
[66]
Kristian Brenden 12 czerwca 1976
17
1
10
38
21
[67]
Tommy Ingebrigtsen 8 sierpnia 1977
20
–
3
6
[68]
Christian Meyer 22 października 1977
27
–
6
17
[69]
Lasse Ottesen 8 kwietnia 1974
18
22
20
22
24
[70]
Marius Småriset 3 maja 1977
–
–
q
26
[71]
Henning Stensrud 20 sierpnia 1977
42
13
33
18
20
[72]
Polska Polska (14)
Wojciech Babiarz 4 lipca 1981
–
–
q
q
[73]
Mirosław Białobrzeski 1980
–
–
q
q
[74]
Krystian Długopolski 3 sierpnia 1980
–
q
q
q
48
[75]
Marek Gwóźdź 24 maja 1977
–
q
–
48
q
[76]
Łukasz Kruczek 1 listopada 1975
–
q
45
37
25
[77]
Jakub Krysta 1983
–
–
q
q
[74]
Rafał Kuchta 19 października 1980
–
–
q
q
[78]
Adam Małysz 3 grudnia 1977
–
23
29
27
23
[79]
Robert Mateja 5 października 1974
–
6
23
28
16
[80]
Andrzej Młynarczyk 1973
–
q
49
32
46
[81]
Krzysztof Mroczkowski 1978
–
–
q
q
[74]
Bartłomiej Nikiel 8 lipca 1983
–
–
q
q
[82][83]
Wojciech Skupień 9 marca 1976
49
28
26
36
41
[84]
Wojciech Tajner 24 czerwca 1980
–
–
q
q
[85]
Słowacja Słowacja (4)
Marián Bielčík 27 sierpnia 1973
–
q
q
49
q
[86]
Martin Mesík 17 października 1979
–
48
q
46
44
[87]
Dušan Oršula 23 sierpnia 1979
–
q
q
q
q
[88]
Michal Pšenko 8 lipca 1982
–
–
44
q
[89]
Słowenia Słowenia (5)
Damjan Fras 21 lutego 1973
45
–
q
47
[90]
Rolando Kaligaro 22 marca 1976
–
–
33
42
[91]
Primož Peterka 28 lutego 1979
26
17
1
30
q
[92]
Primož Urh-Zupan 22 stycznia 1983
–
–
23
37
[93]
Peter Žonta 9 stycznia 1979
38
50
34
16
9
[94]
Szwecja Szwecja (1)
Kristoffer Jåfs 30 lipca 1980
47
–
q
35
[95]
Ukraina Ukraina (3)
Iwan Kozłow 6 maja 1978
–
q
q
42
q
[96]
Jurij Mikitinec 12 listopada 1974
–
q
q
q
q
[97]
Piotr Warwaruk 1981
–
–
q
q

Legenda:

q – zawodnik nie zakwalifikował się do konkursu głównego;
- – zawodnik nie został zgłoszony do kwalifikacji.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wiek zawodnika w dniu rozpoczęcia zawodów, tj. 15 stycznia 1999.
  2. ↑ Godziny podane zgodnie z czasem lokalnym.
  3. ↑ W tabeli podano rekordy skoczni obowiązujące przed rozpoczęciem konkursów Pucharu Świata.
  4. ↑ Nieoficjalny rekord skoczni wynosił 130,5 m i należał do Aleksandra Bojdy. Rezultat ten uzyskał na Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży w 1996 roku.
  5. ↑ Skok zakończony upadkiem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h 98/99 FIS WORLD CUP SKI-JUMPING - 15th World Cup Competition - Qualification Round. skijump-db.net. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h 98/99 FIS WORLD CUP SKI-JUMPING - 16th World Cup Competition - Qualification Round. skijump-db.net. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  3. ↑ a b Skoki Narciarskie – Puchar Świata 1998/1999. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-12-03]. (pol.).
  4. ↑ a b c d Skoki Narciarskie – Puchar Świata 1998/1999: Klasyfikacja po konkursie: 10.01.1999, Engelberg K-120. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-12-03]. (pol.).
  5. ↑ a b Skoki Narciarskie – Turniej Czterech Skoczni 1998/1999. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-11-19]. (pol.).
  6. ↑ Skoki Narciarskie – Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1998/1999: 03.01.1999 - Innsbruck (Austria) K-110. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-12-03]. (pol.).
  7. ↑ Skoki Narciarskie – Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1998/1999: 06.01.1999 - Bischofshofen (Austria) K-120. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-12-03]. (pol.).
  8. ↑ Skoki Narciarskie – Engelberg, Puchar Świata 1998/1999: 09.01.1999 - Engelberg (Szwajcaria) K-120. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-12-03]. (pol.).
  9. ↑ Skoki Narciarskie – Engelberg, Puchar Świata 1998/1999: 10.01.1999 - Engelberg (Szwajcaria) K-120. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-12-03]. (pol.).
  10. ↑ PAP, Już bez Mikeski, Gazeta Wyborcza nr 7/1999, 9 stycznia 1999.
  11. ↑ Marek Jóźwik, Operacja Mikeska, Rzeczpospolita nr 8/1999, 11 stycznia 1999.
  12. ↑ Robert Błoński, Z Fijasem po drodze, Gazeta Wyborcza nr 15/1999, 19 stycznia 1999.
  13. ↑ a b c Robert Błoński, Rozgarniając bulki, Gazeta Wyborcza nr 9/1999, 12 stycznia 1999.
  14. ↑ Janusz Pindera, Premie motywacyjne, Rzeczpospolita nr 12/1999, 15 stycznia 1999.
  15. ↑ a b c d 98/99 FIS WORLD CUP SKI-JUMPING - 15th World Cup Competition. skijump-db.net. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  16. ↑ Wielka Krokiew, Zakopane. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-11-19]. (pol.).
  17. ↑ a b c d 98/99 FIS WORLD CUP SKI-JUMPING - 16th World Cup Competition. skijump-db.net. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  18. ↑ a b Marek Jóźwik, Rozmowny Milczek, Rzeczpospolita nr 13/1999, 16 stycznia 1999.
  19. ↑ a b c d Robert Błoński, Miał karty w ręku, Gazeta Wyborcza nr 14/1999, 18 stycznia 1999
  20. ↑ a b c Marek Jóźwik, Kasa to nie balon, Rzeczpospolita nr 14/1999, 18 stycznia 1999.
  21. ↑ Skoki Narciarskie – Zakopane, Puchar Świata 1998/1999: 16.01.1999 - Zakopane (Polska) K-116: wyniki po I serii. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-12-05]. (pol.)..
  22. ↑ Skoki Narciarskie – Zakopane, Puchar Świata 1998/1999: 16.01.1999 - Zakopane (Polska) K-116. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-12-05]. (pol.).
  23. ↑ Skoki Narciarskie – Zakopane, Puchar Świata 1998/1999: 17.01.1999 - Zakopane (Polska) K-116: wyniki po I serii. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-12-05]. (pol.).
  24. ↑ Skoki Narciarskie – Zakopane, Puchar Świata 1998/1999: 17.01.1999 - Zakopane (Polska) K-116. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-12-05]. (pol.).
  25. ↑ Adam Bucholz: Skoki Narciarskie: Historia konkursów Pucharu Świata na Wielkiej Krokwi. skijumping.pl, 10 stycznia 2013. [dostęp 2013-12-06]. (pol.).
  26. ↑ a b c Skoki Narciarskie – Puchar Świata 1998/1999: Klasyfikacja po konkursie: 17.01.1999, Zakopane K-116. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-12-05]. (pol.).
  27. ↑ Robert Błoński, Cudów nie oczekujcie, Gazeta Wyborcza nr 12/1999, 15 stycznia 1999.
  28. ↑ 97/98 FIS WORLD CUP SKI-JUMPING - 13th World Cup Competition - Qualification Round. skijump-db.net. [dostęp 2013-11-19]. (ang.).
  29. ↑ FIS-Ski: World Cup - Men's Large Hill 17.01.1998. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  30. ↑ 97/98 FIS WORLD CUP SKI-JUMPING - 14th World Cup Competition - Qualification Round. skijump-db.net. [dostęp 2013-11-19]. (ang.).
  31. ↑ FIS-Ski: World Cup – Men's Large Hill 18.01.1998. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  32. ↑ FIS-Ski – GOLDBERGER Andreas - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  33. ↑ FIS-Ski – HORNGACHER Stefan - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  34. ↑ FIS-Ski – HOELLWARTH Martin - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  35. ↑ FIS-Ski – KOCH Martin - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  36. ↑ FIS-Ski – LOITZL Wolfgang - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  37. ↑ FIS-Ski – SCHWARZENBERGER Reinhard - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  38. ↑ FIS-Ski – WIDHOELZL Andreas - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  39. ↑ FIS-Ski – DIADULIA Alexandr - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  40. ↑ FIS-Ski – DOLEZAL Michal - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  41. ↑ FIS-Ski – JANDA Jakub - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  42. ↑ FIS-Ski – SUCHACEK Jakub - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  43. ↑ FIS-Ski – AHONEN Janne - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  44. ↑ FIS-Ski – JUSSILAINEN Risto - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  45. ↑ FIS-Ski – LAITINEN Mika - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  46. ↑ FIS-Ski – SOININEN Jani - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  47. ↑ FIS-Ski – VAEAETAEINEN Janne - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  48. ↑ FIS-Ski – CHEVALIER-GIROD Lucas - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  49. ↑ FIS-Ski – DESSUM Nicolas - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  50. ↑ FIS-Ski – FUNAKI Kazuyoshi - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  51. ↑ FIS-Ski – HARADA Masahiko - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  52. ↑ FIS-Ski – KASAI Noriaki - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  53. ↑ FIS-Ski – MIYAHIRA Hideharu - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  54. ↑ FIS-Ski – OKABE Takanobu - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  55. ↑ FIS-Ski – SAITO Hiroya - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  56. ↑ FIS-Ski – YOSHIOKA Kazuya - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  57. ↑ FIS-Ski – BIEKENOV Kairat - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  58. ↑ FIS-Ski – RULEV Juri - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  59. ↑ FIS-Ski – DUFFNER Christof - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  60. ↑ FIS-Ski – HANNAWALD Sven - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  61. ↑ FIS-Ski – HERR Alexander - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  62. ↑ FIS-Ski – HORNSCHUH Ronny - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  63. ↑ FIS-Ski – JAEKLE Hansjoerg - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  64. ↑ FIS-Ski – SIEGMUND Gerd - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  65. ↑ FIS-Ski – THOMA Dieter - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  66. ↑ FIS-Ski – AAGHEIM Morten - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  67. ↑ FIS-Ski – BRENDEN Kristian - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  68. ↑ FIS-Ski – INGEBRIGTSEN Tommy - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  69. ↑ FIS-Ski – MEYER Christian - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  70. ↑ FIS-Ski – OTTESEN Lasse - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  71. ↑ FIS-Ski – SMARISET Marius - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  72. ↑ FIS-Ski – STENSRUD Henning - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  73. ↑ FIS-Ski – BABIARZ Wojciech - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  74. ↑ a b c Adam Kwieciński: Lista. skijumping.pl. [dostęp 2013-12-06]. (pol.).
  75. ↑ FIS-Ski – DLUGOPOLSKI Krystian - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  76. ↑ FIS-Ski – GWOZDZ Marek - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  77. ↑ FIS-Ski – KRUCZEK Lukasz - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  78. ↑ FIS-Ski – KUCHTA Rafal - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-12]. (ang.).
  79. ↑ FIS-Ski – MALYSZ Adam - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  80. ↑ FIS-Ski – MATEJA Robert - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  81. ↑ FIS-Ski – MLYNARCZYK Andrzej - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  82. ↑ FIS-Ski – NIKIEL Bartlomiej - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  83. ↑ FIS-Ski – NIKIEL Bartlomiej - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-12]. (ang.).
  84. ↑ FIS-Ski – SKUPIEN Wojciech - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  85. ↑ FIS-Ski – TAJNER Wojciech - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  86. ↑ FIS-Ski – BIELCIK Marian - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  87. ↑ FIS-Ski – MESIK Martin - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  88. ↑ FIS-Ski – ORSULA Dusan - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  89. ↑ FIS-Ski – PSENKO Michal - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  90. ↑ FIS-Ski – FRAS Damjan - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  91. ↑ FIS-Ski – KALIGARO Rolando - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  92. ↑ FIS-Ski – PETERKA Primoz - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  93. ↑ FIS-Ski – URH-ZUPAN Primoz - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  94. ↑ FIS-Ski – ZONTA Peter - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  95. ↑ FIS-Ski – JAAFS Kristoffer - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  96. ↑ FIS-Ski – KOZLOV Ivan - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  97. ↑ FIS-Ski – MIKITINEZ Joiri - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Puchar Świata w skokach narciarskich w Polsce
Szczyrk
(Skalite)
Wisła
(Malinka)
Zakopane
(Średnia i Wielka Krokiew)

Flaga Polski

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Puchar_Świata_w_skokach_narciarskich_1998/1999_–_Zakopane&oldid=72473418”