Starty w sezonie 1996/1997 zaczął dopiero w styczniu zajmując między innymi 16. i 26. miejsce w szwajcarskimEngelbergu, w dniach 11 i 12 stycznia 1997 roku. Punktował jeszcze trzykrotnie, ale najlepszy wynik osiągnął pierwszego dnia w Engelbergu. W połowie lutego zdobył złoty medal w konkursie drużynowym podczas Mistrzostw Świata Juniorów w Canmore. Już kilka dni później wystartował na Mistrzostwach Świata w Trondheim, gdzie indywidualnie plasował się poza najlepszą trzydziestką, a w konkursie drużynowym był szósty. W klasyfikacji generalnej zajął 60. pozycję. W kolejnym sezonie zaprezentował się jeszcze słabiej, punktując cztery razy, najlepszy wynik osiągając 8 grudnia 1997 roku w Villach oraz 1 stycznia 1998 roku w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zajmował 22. miejsce. Na Mistrzostwach Świata w Lotach w Oberstdorfie uplasował się na 32. pozycji. Wystartował także na Igrzyskach Olimpijskich w Nagano, gdzie był dziesiąty w drużynie, a w lepszym z indywidualnych startów zajął. 28. miejsce na dużej skoczni. Po powrocie do zawodów pucharowych nie zdobywał już punktów i sezon zakończył na 63. miejscu.
Po słabym początku sezonu 1998/1999, w dalszej części cyklu prezentował się lepiej. Wtedy też po raz pierwszy znalazł się w czołowej dziesiątce zawodów - 17 stycznia 1999 roku w Zakopanem zajął dziewiąte miejsce. Wynik ten powtórzył 9 marca w norweskimTrondheim i 11 marca w szwedzkimFalun. Najlepszy wynik osiągnął jednak 7 lutego w czeskimHarrachovie, gdzie był siódmy. Pozwoliło mu to zająć 25. miejsce w klasyfikacji generalnej. Pod koniec lutego wystąpił na Mistrzostwach Świata w Ramsau, indywidualnie plasując się drugiej dziesiątce, a wspólnie z kolegami z reprezentacji zajął piąte miejsce w konkursie drużynowym.
Przyzwoicie prezentował się także w pierwszej części sezonu 1999/2000. Zajął między innymi ósme i siódme miejsce we włoskimVal di Fiemme, w dniach 4 i 5 grudnia 1999 roku. Od tego momentu uzyskiwał coraz słabsze wyniki, ostatnie punkty zdobywając pod koniec stycznia. W klasyfikacji generalnej uplasował się jedną pozycję wyżej niż przed rokiem. W sezonie 2000/2001 startował rzadko. Siedmiokrotnie zdobył punkty, najlepiej wypadając 20 stycznia 2001 roku w amerykańskim Park City, gdzie zajął 10. miejsce. W efekcie zakończył sezon na 39. pozycji.
Wystartował we wszystkich konkursach sezonu 2001/2002, tylko raz nie zdobywając punktów - 12 stycznia 2002 roku w niemieckim Willingen zajął 37. miejsce. W klasyfikacji końcowej 50. Turnieju Czterech Skoczni uplasował się na 11. pozycji po tym, jak zajął osiemnaste miejsce w Oberstdorfie, siedemnaste w Ga-Pa, 24. miejsce w Innsbrucku i ósme w Bischofshofen. Dobre wyniki uzyskał także podczas konkursów w Japonii: 24 stycznia w Hakubie był siódmy, a dwa dni później w Sapporo zajął czwarte miejsce. Na Igrzyskach w Salt Lake City w 2002 roku razem z Damjanem Frasem, Robertem Kranjcem i Primožem Peterką wywalczył brązowy medal w konkursie drużynowym. W obu startach indywidualnych zajął trzynaste miejsce. Sezon zakończył na czternastej pozycji w klasyfikacji generalnej.
W 2003 roku wystąpił na Mistrzostwach Świata w Val di Fiemme, indywidualnie zajmując 29. miejsce na dużej skoczni i szóste w konkursie drużynowym. W sezonie 2002/2003 sześciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, najlepszy wynik osiągając 14 grudnia 2002 roku w Titisee-Neustadt, gdzie był piąty. W klasyfikacji generalnej zajął 19. miejsce. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2003/2004, kiedy to zajął 10. miejsce w klasyfikacji końcowej. Wtedy też po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zwyciężając 4 stycznia w Innsbrucku. Dwa dni później w Bischofshofen zajął drugie miejsce, ustępując tylko Sigurdowi Pettersenowi z Norwegii. W pozostałych konkursach 52. Turnieju Czterech Skoczni zajął jedenaste miejsce w Oberstdorfie i piąte w Garmisch-Partenkirchen. Dało mu to trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej turnieju, za Pettersenem i Martinem Höllwarthem z Austrii. Nigdy później nie stanął na podium zawodów Pucharu Świata. Zajął ósme miejsca w obu konkursach w Libercu oraz dziesiąte w pierwszym konkursie w Zakopanem 17 stycznia. Na Mistrzostwach Świata w Lotach w Planicy zajął 46. pozycję.
W sezonie 2004/2005 spisywał się słabiej, często kończył rywalizację już na pierwszej serii zawodów. Ani razu nie znalazł się w czołowej dziesiątce, a od początku lutego nie startował w zawodach. W 2005 roku odniósł kontuzję, przez co nie startował w sezonie 2005/2006. Do rywalizacji powrócił 3 lutego 2007 roku, zajmując 24. miejsce w Titisee-Neustadt. Następnego dnia zajął jednak dopiero 47. miejsce. Został powołany do kadry słoweńskiej na Mistrzostwa Świata w Sapporo w 2007 roku, gdzie indywidualnie zajmował odległe miejsca, a w konkursie drużynowym Słoweńcy z Žontą w składzie zajęli 10. miejsce. W klasyfikacji końcowej sezonu 2006/2007 zajął 77. miejsce.
W 2007 roku zakończył karierę, z zawodu jest policjantem. Skakał na nartach firmy Rossignol, miał buty Raess i wiązania Win Air.