Raoul Salan

Raoul Salan
Raoul Albin Louis Salan
Soleil
	generał armii
Data i miejsce urodzenia	10 czerwca 1899 ; Roquecourbe
Data i miejsce śmierci	3 lipca 1984 ; Paryż
	Przebieg służby
Lata służby	1917–1960 (wojsko regularne) i 1961–1962 (konspiracja)
Siły zbrojne	Francuskie Siły Zbrojne (III Republika Francuska); Armia Rozejmowa; Francuska Armia Wyzwolenia; Francuskie Siły Zbrojne (IV i V Republika); Organizacja Tajnej Armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; II wojna światowa,; I wojna indochińska,; wojna w Algierii
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Raoul Albin Louis Salan (ur. 10 czerwca 1899 w Roquecourbe, Tarn, zm. 3 lipca 1984 w Paryżu) – francuski generał, przeciwnik przyznania Algierii niepodległości. Współtwórca i główny dowódca organizacji terrorystycznej OAS.

Życiorys

Syn lekarza, ukończył wojskową uczelnię w Saint-Cyr. Walczył na I wojnie światowej, został odznaczony Croix de Guerre. W okresie międzywojennym pracował w Ministerstwie ds. Kolonii. W czasie II wojny światowej poparł kolaboracyjny rząd marszałka Pètaina. W 1945 skierowano go do Indochin, gdzie w 1952 roku objął dowodzenie siłami francuskimi. Stanął na czele stowarzyszenia „Kombatantów Wojny Indochińskiej”, stawiającego sobie za cel niedopuszczenie do wycofania wojsk Francji z Indochin. Po kryzysie sueskim w 1956 został naczelnym dowódcą sił francuskich w Algierii. W 1958 przewodził spiskowi wojskowemu mającemu na celu obalenie rządów IV Republiki i przekazanie władzy w ręce gen. de Gaulle’a. Gdy ten, będąc już prezydentem, zgodził się na niepodległość Algierii, Salan uznał, że de Gaulle zdradził Francję. Wtedy to właśnie razem z gen. Maurice Challe’em, Edmondem Jouhaudem oraz Andrè Zellerem założył OAS i został jej przywódcą. Był odpowiedzialny za wiele zamachów, m.in. na prezydenta de Gaulle’a. Został aresztowany 20 kwietnia 1962 roku i skazany na dożywotnie więzienie. W 1968 na mocy amnestii został zwolniony, razem z pozostałymi współzałożycielami OAS, a w 1982 prezydent François Mitterrand przywrócił mu wszystkie odznaczenia, stopień wojskowy i emeryturę. Dwa lata później zmarł.

Odznaczenia

Order Franciski^[1]
Krzyż Wielki Legii Honorowej – 28 sierpnia 1952^[2]
Wielki Oficer Legii Honorowej – 27 października 1948
Komandor Legii Honorowej – 10 lutego 1945
Oficer Legii Honorowej – 21 sierpnia 1940
Kawaler Legii Honorowej – 5 kwietnia 1922
Medal Wojskowy – 13 lipca 1958
Krzyż Wojenny 1914-1918 z 1. palmą
Krzyż Wojenny 1939-1945 z 8. palmami
Krzyż Wojenny TOE z 7. palmami
Krzyż Waleczności Wojskowej z 1. palmą
Krzyż Kombatanta-Ochotnika 1914–1918
Krzyż Kombatanta

i inne

Przypisy

↑ L’Ordre de la Francisque (État français) [online], sf.donntu.org [dostęp 2019-06-20] .
↑ [https://web.archive.org/web/20190606174431/https://www.salan.asso.fr/iso_album/bulletin_40_final.pdf Principales réalisations des Amis de Raoul Salan ].

Bibliografia

Sensacje XX wieku po II wojnie światowej, Bogusław Wołoszański, s. 324.

[1] L’Ordre de la Francisque (État français) [online], sf.donntu.org [dostęp 2019-06-20] .

[2] [https://web.archive.org/web/20190606174431/https://www.salan.asso.fr/iso_album/bulletin_40_final.pdf Principales réalisations des Amis de Raoul Salan ].

[1]

[2]

Gubernatorzy Paryża	Louis I d’Anjou (1356–1357) Jean de Berry (1411) Waléran III de Ligny (1411–1413) Jean II de Ligny (1418–1420) Jean de La Baume (1422–142.) Jean de Villiers (1429–14..) Philippe de Ternant (14..–14..) Jacques de Villiers (1461) Charles d’Artois (1465) Charles de Melun (1465–1467) Charles I d’Amboise (1467–1470) Charles de Gaucourt (14..–1472) Antoine de Chabannes (1472–147.) Guillaume de Poitiers (1478–14..) Louis d’Orléans (1483–1485) Antoine de Chabannes (1485–1488) Gilbert de Montpensier (14..–1494) Charles II d’Amboise (1493–1496) Antoine de La Rochefoucauld (15..–15..) Paul de Thermes (1559–1562) Charles de Cossé (1562–1563) François de Montmorency (15..–1572) René de Villequier (1580) François d’O (158.–1589) Charles-Emmanuel de Savoie (1589–1590) Jean Francois de Faudoas (1590–1594) Charles II de Cossé (1594) François d’O (1594) Charles du Plessis (1616) Hercule de Rohan (1643–16..) François de L’Hospital (1648–1657) Duc de Bournonville (1657–1662) Antoine d’Aumont (1662–1669) Gabriel de Rochechouart (1669–1675) Charles III de Créquy (1676–1687) Léon Potier (1687–1704) Duc de Tresmes (1704–1739) Bernard Potier (1739–1757) Charles Louis d’Albert (1757–1771) Jean de Cossé-Brissac (1771–1780) Louis de Cossé-Brissac (1780–1791)
Dowódcy generalni sił zbrojnych w Paryżu	Louis d’Affry (1791–1792) Jacques-François de Menou (1792–1794) Jean Thierry (1794–1795) Jacques-François de Menou (1795) Paul de Barras (1795) Napoléon Bonaparte (1795–1796) Jacques Maurice Hatry (1796–1797) Pierre Augereau (1797) Louis Lemoine (1797) Jean-François Moulin (1797–1798) Joseph Gilot (1798–1799) Barthélemy Catherine Joubert (1799) Jean-Antoine Marbot (1799) François Joseph Lefebvre (1799–1800) Édouard Mortier (1800–1803) Jean Andoche Junot (1803–1804)
Gubernatorzy wojskowi Paryża	Joachim Murat (1804–1805) Louis Bonaparte (1805–1806) Joachim Murat (1806) Jean Andoche Junot (1806–1807) Pierre-Augustin Hulin (1807–1814) Louis de Rochechouart (1814) Louis Sébastien Grundler (1814–1815) Nicolas Joseph Maison (1815) Pierre-Augustin Hulin (1815) André Masséna (1815) Nicolas Joseph Maison (1815) Hyacinthe Despinoy (1815–1816) Catherine-Dominique de Pérignon (1816–1818) Nicolas Joseph Maison (1819–1821) Auguste de Marmont (1821–1830) Pierre Claude Pajol (1830–1842) Tiburce Sébastiani (1842–1848) Nicolas Changarnier (1848–1851) Achille Baraguey d’Hilliers (1851) Bernard Pierre Magnan (1851–1865) François Certain de Canrobert (1865–1870) Achille Baraguey d’Hilliers (1870) Louis Jules Trochu (1870–1871) Joseph Vinoy (1871) Paul de Ladmirault (1871–1878) Édouard Aymard (1878–1880) Justin Clinchant (1880–1881) Alphonse Théodore Lecointe (1882–1884) Félix Gustave Saussier (1884–1898) Émile Zurlinden (1898–1899) Joseph Brugère (1899–1900) Georges-Auguste Florentin (1900–1901) Paul-Vincent Faure-Biguet (1901–1903) Jean Dessirier (1903–1906) Jean Baptiste Dalstein (1906–1910) Michel Maunoury (1910–1912) Victor-Constant Michel (1912–1914) Joseph Gallieni (1914–1915) Michel Maunoury (1915–1916) Auguste Dubail (1916–1918) Adolphe Guillaumat (1918) Charles Emile Moinier (1918–1919) Pierre Berdoulat (1919–1923) Henri Gouraud (1923–1937) Gaston Billotte (1937–1939) Pierre Héring (1939–1940) Henri Dentz (1940)
Okupacja niemiecka	Ernst Schaumburg (1940–1943) Hans von Boineburg-Lengsfeld (1943–1944) Dietrich von Choltitz (1944)
Gubernatorzy wojskowi Paryża	Philippe Leclerc (1944) Marie Pierre Kœnig (1944–1945) Paul Legentilhomme (1945–1947) René Chouteau (1947–1953) Henri Zeller (1953–1957) Louis-Constant Morlière (1957–1958) Pierre Garbay (1958–1959) Raoul Salan (1959–1960) Maurice Gazin (1960) André Demetz (1960–1962) Louis Dodelier (1962–1965) Philippe de Camas (1965–1968) André Meltz (1968–1971) Bernard Usureau (1971–1974) Philippe Clave (1974–1975) Jean Favreau (1975–1977) Jacques de Barry (1977–1980) Jeannou Lacaze (1980–1981) Roger Périer (1981–1982) Alban Barthez (1982–1984) Michel Fennebresque (1984–1987) Hervé Navereau (1987–1991) Daniel Valéry (1991–1992) Michel Guignon (1992–1996) Michel Billot (1996–2000) Pierre Costedoat (2000–2002) Marcel Valentin (2002–2005) Xavier de Zuchowicz (2005–2007) Bruno Dary (2007–2012) Hervé Charpentier (2012–2015) Bruno Le Ray (2015–2020) Christophe Abad (od 2020)