Samuel Thomas von Sömmering

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samuel Thomas von Sömmering
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1755
Toruń

Data i miejsce śmierci

1830
Frankfurt nad Menem

Zawód, zajęcie

lekarz, anatom, fizyk

Multimedia w Wikimedia Commons

Samuel Thomas von Sömmering (również Soemmering, ur. 28 stycznia 1755 w Toruniu, zm. 1830 we Frankfurcie nad Menem) – niemiecki anatom, lekarz, fizyk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 stycznia 1755 roku w Toruniu[1]. Był synem miejscowego lekarza i córki toruńskiego pastora[2]. Uczył się w Gimnazjum Akademickim[2]. Ukończył studia w Getyndze. Był profesorem anatomii i fizjologii na uniwersytetach w: Moguncji (1784–1795[3][4]), Frankfurcie nad Menem (1795–1804), Monachium (1804–1820)[4]. W 1820 roku osiadł na stale we Frankfurcie nad Menem, gdzie 2 marca 1830 roku zmarł[1][3].

Utrzymywał bliskie kontakty z Toruniem[3]. Przyjaźnił się z Georgem Forsterem[5]. W 1827 roku zapisał Toruniowi część swoich zbiorów[2].

W 1868 roku w Toruniu przy Rynku Staromiejskim odsłonięto tablicę upamiętniającą Samuela Thomasa von Sömmeringa. Oryginalna tablica została zniszczona prawdopodobnie po I wojnie światowej. 28 czerwca 2003 roku, z okazji 25. rocznicy zawarcia umowy partnerskiej między Toruniem a Getyngą, odsłonięto jej replikę[6].

Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]

Zasłynął dzięki pracom o anatomii człowieka. Odkrył m.in. plamkę żółtą w siatkówce[2]. W 1795 roku zauważył związek między paleniem fajki a zachorowaniem na raka wargi[4]. W 1796 roku opublikował traktat Ueber das Orgas der Seele (pol. O organie duszy). Zasugerował, że dusza mieści się w płynie mózgowo-rdzeniowym zawartym w neuronach[7]. Stworzył pierwsze graficzne przedstawienie budowy żeńskiego szkieletu[8].

Interesował się również paleontologią, fizyką, astronomią i mechaniką[2], antropologią[4]. Zajmował się m.in. badaniami szczątków krokodyla oraz skamieniałego „ptaka” (znanego obecnie jako pterodaktyl)[9]. Wynalazł telegraf galwaniczny[2]. W 1811 roku stworzył pierwszy system telegraficzny w Bawarii[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Steve Naragon: Samuel Thomas von Soemmerring (1755-1830). users.manchester.edu. [dostęp 2023-05-27]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Ziółkiewicz 2009 ↓, s. 98.
  3. ↑ a b c Salmonowicz 1988 ↓, s. 237.
  4. ↑ a b c d Mould 2013 ↓, s. 506.
  5. ↑ Siemion 1995 ↓, s. 75.
  6. ↑ Ziółkiewicz 2009 ↓, s. 97.
  7. ↑ Żukiel i in. 2011 ↓, s. 26.
  8. ↑ a b Mould 2013 ↓, s. 507.
  9. ↑ Mould 2013 ↓, s. 506-507.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Richard F. Mould. Wybrane wydarzenia w historii medycyny, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień związanych z rakiem Część 3 Od Leopolda Auenbruggera (1722–1809) do Rudolpha Virchowa (1821–1902). „Nowotwory. Journal of Oncology”. 63.6, 2013. 
  • Stanisław Salmonowicz. Samuel Thomas von Soemmerrings Leben und Verkehr mit seinem Zeitgenossen, Rudolph Wagner, Stuttgart-New York 1986:[recenzja]. „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”. 33, 1988. 
  • Ignacy Z. Siemion. Chemiczne i alchemiczne próby Jerzego Forstera. „Analecta: studia i materiały z dziejów nauki”. 4.1, 1995. 
  • Antoni Ziółkiewicz: Toruńskie pomniki. Pomniki, tablice, kamienie. Toruń: Wydawnictwo Urbański, 2009. ISBN 978-83-88219-32-0.
  • Ryszard Żukiel, Stanisław Nowak, Roman Jankowski, Stanisław Chlebek. Umiejscowienie duszy - od klasycznych poglądów do mózgowych sieci neuronalnych wysokiej hierarchii. Część II. Od powstania chrześcijaństwa do XX wieku.. „Neuroskop”. 13, 2011. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Samuel_Thomas_von_Sömmering&oldid=73428293”