Schronisko na Starorobociańskiej Równi
49°13′00″N 19°49′19″E/49,216667 19,821944| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Data otwarcia |
1938 |
| Data zamknięcia |
7 grudnia 1946 |
| Właściciel |
Stanisław Karpiel |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°13′00″N 19°49′19″E/49,216667 19,821944
| |
Schronisko na Starorobociańskiej Równi – nieistniejące, prywatne schronisko turystyczne znajdujące się w Tatrach Zachodnich na Starorobociańskiej Równi w Dolinie Starorobociańskiej. Zostało wybudowane w 1938 r. przez Stanisława Karpiela zwanego Kulawym, który wykorzystał w tym celu drewniany szałas[1][2]. Obiekt składał się z dwóch izb – w jednej znajdowała się jadalnia, w drugiej miejsce do spania dla 10 osób. Schronisko pozostało otwarte także po wybuchu II wojny światowej[2].
W latach 1943–46 wykorzystywał je partyzancki oddział „Ognia” (Józefa Kurasia). 7 grudnia 1946 r. został on otoczony przez połączone oddziały UB i KBW. Zginęło podczas walki kilkunastu ludzi, część partyzantów „Ognia” rozproszyła się, zaś budynek spłonął[3].
Powyżej ścieżki biegnącej doliną widoczne są dziś jeszcze pozostałości po drewnianym budynku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Grzegorz Barczyk, Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Grzegorz Jakubowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 119, ISBN 83-01-13184-5, OCLC 830260962.
- ↑ a b Ryszard Bogdziewicz, Schroniska karpackie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874–1945, wyd. I, Lublin: Drukarnia i Wydawnictwo Akademickie WSSP im. Wincentego Pola, 2012, s. 93, ISBN 978-83-60594-24-7, OCLC 956614813 (pol.).
- ↑ Józef Nyka, Tatry polskie. Przewodnik, wyd. XVI, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2009, s. 126, ISBN 978-83-60078-07-5 (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Indeks budynków w Tatrach. mount.cad.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-08)].
- Tadeusz Ogórek, Wanda Mrówka, Tatry Polskie Zachodnie i Wysokie, WIT, 2011, ISBN 978-83-89580-43-6.