Smołdzino (powiat słupski)
|
|||
|
|||
-ambona.jpg) Ambona wczesno-barokowa z XVII wieku, Smołdzino |
|||
| Państwo |  Polska |
||
| Województwo | pomorskie | ||
| Powiat | słupski | ||
| Gmina | Smołdzino | ||
| Liczba ludności (2011) | 947[1] | ||
| Strefa numeracyjna | (+48) 59 | ||
| Kod pocztowy | 76–214 | ||
| Tablice rejestracyjne | GSL | ||
| SIMC | 0751166 | ||
|
Położenie na mapie gminy Smołdzino
 Smołdzino
|
|||
|
Położenie na mapie powiatu słupskiego
Smołdzino
|
|||
|
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Smołdzino
|
|||
|
Położenie na mapie Polski
Smołdzino
|
|||
 54°39′48″N 17°12′49″E/54,663333 17,213611 |
|||
Smołdzino (kaszb. Smôłdzëno, niem. Schmolsin) – duża wieś w północnej Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Smołdzino na Wybrzeżu Słowińskim. Miejscowość jest siedzibą gminy Smołdzino.
W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne Smołdzino[2].
W 2011 miejscowość liczyła 947 mieszkańców[1].
Spis treści
Położenie[edytuj]
Wieś jest siedzibą sołectwa, które obejmuje powierzchnię 1116,92 ha, a wg danych z 2006 r. zamieszkiwało je 971 osób[3].
Smołdzino leży nad rzeką Łupawą, u podnóża wzgórza Rowokół, w sąsiedztwie Bałtyku, kilku przymorskich jezior (Gardno, Łebsko, Dołgie Wielkie, Dołgie Małe), w pobliżu Słowińskiego Parku Narodowego.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa słupskiego.
Historia Smołdzina[edytuj]
Historyczne warianty nazewnicze Smołdzina[edytuj]
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1281 roku, w latach 1329–1341 wieś stanowiła własność Krzyżaków, w 1622 roku dobra smołdzińskie przypadły w wianie księżnej Annie de Croy, fundatorce kościoła z 1632 roku. W Smołdzinie pracował pastor Michał Mostnik (Pontanus), który niesłusznie uchodził za piewcę polskości i znawcę języka kaszubskiego[4]. W 1830 roku wygłoszono ostatnie kazania w języku kaszubskim.
W 1935 roku u ujścia rzeki Łupawy do jeziora Gardno zbudowano elektrownię wodną.
Atrakcje turystyczne[edytuj]
- Kościół wzniesiony w 1632 r., z wczesnobarokowym ołtarzem i amboną z początków XVII wieku,
- Zabytkowy park pałacowy[5],
- Muzeum Przyrodnicze Słowińskiego Parku Narodowego,
- Wieża widokowa na wzgórzu Rowokół,
- Przystań żeglarska w Gardnie Wielkiej, nad jeziorem Gardno,
- Elektrownia Wodna "Smołdzino"
Odniesienia w literaturze[edytuj]
Przedwojenne Smołdzino pojawia się w książce niemieckiej dziennikarki i pisarki Corduli Bölling-Moritz Glück aus grünem Glas[6], będącej wspomnieniami z jej dzieciństwa (dziadek autorki był administratorem urzędu leśnego z siedzibą w nieistniejącym dziś pałacu[7]).
Smołdzino jako miejsce akcji występuje również w powieści grozy Krzysztofa Wrońskiego Czarny bóg[8]. Opisane wydarzenia mają miejsce w roku 1947, tuż przed opuszczeniem Smołdzina przez ostatnich niemieckich mieszkańców. W książce występują charakterystyczne punkty miejscowości, takie jak wzgórze Rowokół, kościół Świętej Trójcy, nieistniejący dziś pałac czy dawna plebania (obecnie siedziba dyrekcji Słowińskiego Parku Narodowego).
Zobacz też[edytuj]
- inne miejscowości o nazwie Smołdzino
Przypisy
- ↑ a b c Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. W: Narodowy Spis Powszechny 2011 [on-line]. Główny urząd statystyczny. [dostęp 4 września 2015].
- ↑ M.P. z 1984 r. Nr 15, poz. 108
- ↑ Strategia Rozwoju Społeczno-Gospodarczego Gminy Smołdzino na Lata 2007-2015. Urząd Gminy Smołdzino, 2006, s. 7.
- ↑ Zygmunt Szultka; Studia nad rodowodem i językiem Kaszubów, Gdańsk 1992, str. 115
- ↑ Kolejny pomorski pałac przestanie istnieć. gazetakaszubska.pl, 28 stycznia 2012.
- ↑ Cordula Moritz: Glück aus grünem Glas: Liebeserklärung an ein verlorenes Land. Diederichs, 1963. [dostęp 2015-07-06]. (niem.)
- ↑ Jarosław Dąbrowski: Ewangelickie cmentarze w powiecie słupskim.. www.cmentarze_slupsk.republika.pl. [dostęp 2015-07-06].
- ↑ Wydawnictwo Novae Res. Wydawnictwo Novae Res. [dostęp 2015-07-06].
Linki zewnętrzne[edytuj]
|
||||||||||||||
