Smołdzino (powiat słupski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Smołdzino
wieś
Ilustracja
Ambona wczesnobarokowa z XVII wieku, Smołdzino
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

słupski

Gmina

Smołdzino

Liczba ludności (2011)

947[1]

Strefa numeracyjna

59

Kod pocztowy

76-214

Tablice rejestracyjne

GSL

SIMC

0751166

Położenie na mapie gminy Smołdzino
Mapa konturowa gminy Smołdzino, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Smołdzino”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Smołdzino”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Smołdzino”
Położenie na mapie powiatu słupskiego
Mapa konturowa powiatu słupskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Smołdzino”
Ziemia54°39′48″N 17°12′49″E/54,663333 17,213611
Multimedia w Wikimedia Commons

Smołdzino (kaszb. Smôłdzëno, niem. Schmolsin[2]) – wieś w północnej Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Smołdzino na Wybrzeżu Słowińskim. Miejscowość jest siedzibą gminy Smołdzino.

W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne Smołdzino[3]. Wieś pełni między innymi funkcję turystyczną, ze względu na bliskość Morza Bałtyckiego i atrakcji turystycznych.

W 2011 miejscowość liczyła 947 mieszkańców[1].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Wieś jest siedzibą sołectwa, które obejmuje powierzchnię 1116,92 ha, a wg danych z 2006 r. zamieszkiwało je 971 osób[4].

Smołdzino leży nad rzeką Łupawą, u podnóża wzgórza Rowokół, w sąsiedztwie Bałtyku, kilku przymorskich jezior (Gardno, Łebsko, Dołgie Wielkie, Dołgie Małe), w pobliżu Słowińskiego Parku Narodowego.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa słupskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Jest to wieś słowińska o dużych tradycjach. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z dokumentu księcia gdańskiego Mściwoja II 1281; w latach 1329–1341 wieś stanowiła własność Krzyżaków. W 1622 roku dobra smołdzińskie przypadły w wianie księżnej Annie de Croy, fundatorce kościoła z 1632 roku. W Smołdzinie pracował pastor Michał Mostnik (Pontanus), który niesłusznie uchodził za piewcę polskości i znawcę języka kaszubskiego[5]. W 1830 roku wygłoszono ostatnie kazania w języku kaszubskim. W 1935 roku u ujścia rzeki Łupawy do jeziora Gardno zbudowano elektrownię wodną. Od 1969 w Smołdzinie mieści się dyrekcja Słowińskiego Parku Narodowego.

Na terenie miejscowości znajduje się pomnik upamiętniający poległych w 1945 r. żołnierzy Armii Czerwonej[6].

Atrakcje turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Odniesienia w literaturze[edytuj | edytuj kod]

Przedwojenne Smołdzino pojawia się w książce niemieckiej dziennikarki i pisarki Corduli Bölling-Moritz Glück aus grünem Glas[9], będącej wspomnieniami z jej dzieciństwa (dziadek autorki był administratorem urzędu leśnego z siedzibą w nieistniejącym dziś pałacu[10]).

Smołdzino jako miejsce akcji występuje również w powieści grozy Krzysztofa Wrońskiego Czarny bóg[11]. Opisane wydarzenia mają miejsce w roku 1947, tuż przed opuszczeniem Smołdzina przez ostatnich niemieckich mieszkańców. W książce występują charakterystyczne punkty miejscowości, takie jak wzgórze Rowokół, kościół Świętej Trójcy, nieistniejący dziś pałac czy dawna plebania (obecnie siedziba dyrekcji Słowińskiego Parku Narodowego).

Religia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

  • inne miejscowości o nazwie Smołdzino – strona ujednoznaczniająca.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r., „Narodowy Spis Powszechny 2011”, Główny urząd statystyczny [dostęp 2015-09-04].
  2. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  3. ↑ M.P. z 1984 r. nr 15, poz. 108
  4. ↑ Strategia Rozwoju Społeczno-Gospodarczego Gminy Smołdzino na Lata 2007-2015, Urząd Gminy Smołdzino, 2006, s. 7.
  5. ↑ Zygmunt Szultka, Studia nad rodowodem i językiem Kaszubów, Gdańsk 1992, s. 115.
  6. ↑ Czarnecka 2015 ↓, s. 471.
  7. ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 247-248, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
  8. ↑ Kolejny pomorski pałac przestanie istnieć, gazetakaszubska.pl, 28 stycznia 2012.
  9. ↑ Cordula Moritz, Glück aus grünem Glas: Liebeserklärung an ein verlorenes Land, Diederichs, 1963 [dostęp 2015-07-06] (niem.).
  10. ↑ Jarosław Dąbrowski, Ewangelickie cmentarze w powiecie słupskim, cmentarze_slupsk.republika.pl [dostęp 2015-07-06] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-06].
  11. ↑ Wydawnictwo Novae Res, Wydawnictwo Novae Res [dostęp 2015-07-06].
  12. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2020-07-22].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dominika Czarnecka: „Pomniki wdzięczności” Armii Czerwonej w Polsce Ludowej i w III Rzeczypospolitej. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2015. ISBN 978-83-7629-777-4. OCLC 1062341968.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Gmina Smołdzino
Wsie
Osady
Części wsi

Herb gminy Smołdzino

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Smołdzino_(powiat_słupski)&oldid=67082100”