54°39′48″N 17°12′49″E/54,663333 17,213611Smołdzino (powiat słupski)
| ||||
| ||||
-ambona.jpg) Ambona wczesnobarokowa z XVII wieku, Smołdzino | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  pomorskie
| |||
| Powiat | słupski | |||
| Gmina | Smołdzino | |||
| Liczba ludności (2011) | 947[1] | |||
| Strefa numeracyjna | 59 | |||
| Kod pocztowy | 76-214 | |||
| Tablice rejestracyjne | GSL | |||
| SIMC | 0751166 | |||
Położenie na mapie gminy Smołdzino  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | ||||
Położenie na mapie powiatu słupskiego  | ||||
| 54°39′48″N 17°12′49″E/54,663333 17,213611
| ||||
Smołdzino (kaszb. Smôłdzëno, niem. Schmolsin[2]) – duża wieś w północnej Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Smołdzino na Wybrzeżu Słowińskim. Miejscowość jest siedzibą gminy Smołdzino.
W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne Smołdzino[3].
W 2011 miejscowość liczyła 947 mieszkańców[1].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wieś jest siedzibą sołectwa, które obejmuje powierzchnię 1116,92 ha, a wg danych z 2006 r. zamieszkiwało je 971 osób[4].
Smołdzino leży nad rzeką Łupawą, u podnóża wzgórza Rowokół, w sąsiedztwie Bałtyku, kilku przymorskich jezior (Gardno, Łebsko, Dołgie Wielkie, Dołgie Małe), w pobliżu Słowińskiego Parku Narodowego.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa słupskiego.
Historia Smołdzina[edytuj | edytuj kod]
Wieś słowińska o dużych tradycjach. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z dokumentu księcia gdańskiego Mściwoja II 1281, w latach 1329–1341 wieś stanowiła własność Krzyżaków, w 1622 roku dobra smołdzińskie przypadły w wianie księżnej Annie de Croy, fundatorce kościoła z 1632 roku. W Smołdzinie pracował pastor Michał Mostnik (Pontanus), który niesłusznie uchodził za piewcę polskości i znawcę języka kaszubskiego[5]. W 1830 roku wygłoszono ostatnie kazania w języku kaszubskim. W 1935 roku u ujścia rzeki Łupawy do jeziora Gardno zbudowano elektrownię wodną. Od 1969 mieści się w Smołdzinie dyrekcja Słowińskiego Parku Narodowego.
Atrakcje turystyczne[edytuj | edytuj kod]
- Kościół wzniesiony w 1632 r., wczesnobarokowy ołtarz, na skrzydłach owalne portrety Anny de Croy i jej 12-letniego syna Bogusława Ernesta, barokowa amboną z początków XVII wieku, na stropie 49 obrazów z XVII w[6].
- Zabytkowy park pałacowy[7],
- Muzeum Przyrodnicze Słowińskiego Parku Narodowego,
- Wieża widokowa na wzgórzu Rowokół,
- Przystań żeglarska w Gardnie Wielkiej, nad jeziorem Gardno,
- Elektrownia Wodna „Smołdzino”
Odniesienia w literaturze[edytuj | edytuj kod]
Przedwojenne Smołdzino pojawia się w książce niemieckiej dziennikarki i pisarki Corduli Bölling-Moritz Glück aus grünem Glas[8], będącej wspomnieniami z jej dzieciństwa (dziadek autorki był administratorem urzędu leśnego z siedzibą w nieistniejącym dziś pałacu[9]).
Smołdzino jako miejsce akcji występuje również w powieści grozy Krzysztofa Wrońskiego Czarny bóg[10]. Opisane wydarzenia mają miejsce w roku 1947, tuż przed opuszczeniem Smołdzina przez ostatnich niemieckich mieszkańców. W książce występują charakterystyczne punkty miejscowości, takie jak wzgórze Rowokół, kościół Świętej Trójcy, nieistniejący dziś pałac czy dawna plebania (obecnie siedziba dyrekcji Słowińskiego Parku Narodowego).
Religia[edytuj | edytuj kod]
- Parafia Greckokatolicka św. Mikołaja w Smołdzinie
- Parafia Trójcy Świętej w Smołdzinie
- Świadkowie Jehowy: zbór Smołdzino (Sala Królestwa: Słupsk)[11]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- inne miejscowości o nazwie Smołdzino – strona ujednoznaczniająca.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r., „Narodowy Spis Powszechny 2011”, Główny urząd statystyczny [dostęp 2015-09-04].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ M.P. z 1984 r. nr 15, poz. 108
- ↑ Strategia Rozwoju Społeczno-Gospodarczego Gminy Smołdzino na Lata 2007-2015, Urząd Gminy Smołdzino, 2006, s. 7.
- ↑ Zygmunt Szultka, Studia nad rodowodem i językiem Kaszubów, Gdańsk 1992, s. 115.
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 247-248, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
- ↑ Kolejny pomorski pałac przestanie istnieć, gazetakaszubska.pl, 28 stycznia 2012.
- ↑ Cordula Moritz, Glück aus grünem Glas: Liebeserklärung an ein verlorenes Land, Diederichs, 1963 [dostęp 2015-07-06] (niem.).
- ↑ Jarosław Dąbrowski, Ewangelickie cmentarze w powiecie słupskim, cmentarze_slupsk.republika.pl [dostęp 2015-07-06].
- ↑ Wydawnictwo Novae Res, Wydawnictwo Novae Res [dostęp 2015-07-06].
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2020-07-22].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||||||||||||
