Łużyczanie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 19:00, 4 sie 2014

Łużyczanie (łac. Lusitzi^[1]) – plemię słowiańskie, które zamieszkiwało teren Dolnych Łużyc w dorzeczu Sprewy i Nysy Łużyckiej. Jednym z najstarszych grodów, wokół których skupiały się plemiona Łużyczan było Lubnjow. Łużyczanie należeli do plemion Serbów łużyckich i są oni przodkami dzisiejszych Dolnych Łużyczan (w odróżnieniu od Łużyczan Górnych, których przodkami są Milczanie). Pierwszej wzmianki o Łużyczanach dokonał Geograf Bawarski w połowie IX wieku wyliczając dwadzieścia osad grodowych^[2].

W drugiej połowie IX wieku Łużyczanie uznali zwierzchnictwo Wielkich Moraw, któremu to państwu podlegali aż do jego upadku w roku 907. W latach 870-890 rozpoczęto budowę grodów obronnych w związku z narastającym zagrożeniem ze strony państwa wschodniofrankijskiego. Rozbudowa tych grodów nasiliła się po 920, gdy król wschodniofrankoński Henryk I Ptasznik rozpoczął podbój siedzib zachodnich sąsiadów Łużyczan – Glomitów. Po ich podporządkowaniu w 932 dokonał pierwszej poważnej wyprawy na ziemie Łużyczan. Ataki Sasów nasiliły się w połowie X wieku i w końcu w roku 963 Łużyczanie zostali podporządkowani królestwu niemieckiemu przez Gerona, margrabiego Marchii Wschodniej.

W wyniku wojen polsko-niemieckich w latach 1002-1018 Łużyce przejściowo znalazły się w granicach Polski. Niemcy podbili ziemie Łużyczan ponownie po roku 1031; po tej dacie utrwalili swe rządy i w ciągu kolejnych wieków dokonali germanizacji większości ludności łużyckiej.

Zobacz też: Słowianie, Słowianie połabscy, Serbołużyczanie, Łużyce Dolne

↑ Geograf Bawarski
↑ Zdeněk Váňa: Świat dawnych Słowian. Antoni Kroh (tłum.). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1985, s. 85. ISBN 83-06-01126-0.

Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.

BŁĄD PRZYPISÓW

Linki zewnętrzne

Słowianie połabscy

[1] Geograf Bawarski

[2] Zdeněk Váňa: Świat dawnych Słowian. Antoni Kroh (tłum.). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1985, s. 85. ISBN 83-06-01126-0.

[1]

[2]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-'''Łużyczanie''' ([[Łacina|łac.]] – ''Lusitzi''<ref>[[Geograf Bawarski]]</ref>) – [[Plemiona słowiańskie|plemię słowiańskie]], które zamieszkiwało teren [[Łużyce Dolne|Dolnych Łużyc]] w dorzeczu [[Sprewa|Sprewy]] i [[Nysa Łużycka|Nysy Łużyckiej]]. Jednym z najstarszych grodów, wokół których skupiały się plemiona Łużyczan było [[Lübbenau/Spreewald|Lubnjow]]. Łużyczanie należeli do plemion [[Serbołużyczanie|Serbów łużyckich]] i są oni przodkami dzisiejszych [[Dolnołużyczanie|Dolnych Łużyczan]] (w odróżnieniu od [[Górnołużyczanie|Łużyczan Górnych]], których przodkami są [[Milczanie]]). Pierwszej wzmianki o Łużyczanach dokonał [[Geograf Bawarski]] w połowie [[IX wiek]]u wyliczając dwadzieścia osad grodowych<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Váňa|imię = Zdeněk|tytuł = Świat dawnych Słowian| inni = Antoni Kroh (tłum.)| wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy| miejsce = Warszawa| rok = 1985| isbn = 83-06-01126-0| strony = 85}}</ref>.
+'''Łużyczanie''' ([[Łacina|łac.]] ''Lusitzi''<ref>[[Geograf Bawarski]]</ref>) – [[Plemiona słowiańskie|plemię słowiańskie]], które zamieszkiwało teren [[Łużyce Dolne|Dolnych Łużyc]] w dorzeczu [[Sprewa|Sprewy]] i [[Nysa Łużycka|Nysy Łużyckiej]]. Jednym z najstarszych grodów, wokół których skupiały się plemiona Łużyczan było [[Lübbenau/Spreewald|Lubnjow]]. Łużyczanie należeli do plemion [[Serbołużyczanie|Serbów łużyckich]] i są oni przodkami dzisiejszych [[Dolnołużyczanie|Dolnych Łużyczan]] (w odróżnieniu od Łużyczan Górnych, których przodkami są [[Milczanie]]). Pierwszej wzmianki o Łużyczanach dokonał [[Geograf Bawarski]] w połowie [[IX wiek]]u wyliczając dwadzieścia osad grodowych<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Váňa|imię = Zdeněk|tytuł = Świat dawnych Słowian| inni = Antoni Kroh (tłum.)| wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy| miejsce = Warszawa| rok = 1985| isbn = 83-06-01126-0| strony = 85}}</ref>.
-W drugiej połowie [[IX wiek]]u Łużyczanie uznali zwierzchnictwo [[Państwo wielkomorawskie|Wielkich Moraw]], któremu to państwu podlegali aż do jego upadku w roku [[907]]. W latach [[870]] – [[890]] rozpoczęto budowę grodów obronnych w związku z narastającym zagrożeniem ze strony [[Państwo wschodniofrankijskie|państwa wschodniofrankijskiego]]. Rozbudowa tych grodów nasiliła się po [[920]], gdy król wschodniofrankoński [[Henryk I Ptasznik]] rozpoczął podbój siedzib zachodnich sąsiadów Łużyczan – [[Głomacze|Głomaczy]]. Po ich podporządkowaniu w [[932]] dokonał pierwszej poważnej wyprawy na ziemie Łużyczan. Ataki [[Sasi|Sasów]] nasiliły się w połowie [[X wiek]]u i w końcu w roku [[963]] Łużyczanie zostali podporządkowani [[Królestwo Niemiec|królestwu niemieckiemu]] przez [[Gero (margrabia Marchii Wschodniej)|Gerona]], margrabiego [[Marchia Wschodnia|Marchii Wschodniej]].
+W drugiej połowie [[IX wiek]]u Łużyczanie uznali zwierzchnictwo [[Państwo wielkomorawskie|Wielkich Moraw]], któremu to państwu podlegali aż do jego upadku w roku [[907]]. W latach [[870]]-[[890]] rozpoczęto budowę grodów obronnych w związku z narastającym zagrożeniem ze strony [[Państwo wschodniofrankijskie|państwa wschodniofrankijskiego]]. Rozbudowa tych grodów nasiliła się po [[920]], gdy król wschodniofrankoński [[Henryk I Ptasznik]] rozpoczął podbój siedzib zachodnich sąsiadów Łużyczan – [[Glomici|Glomitów]]. Po ich podporządkowaniu w [[932]] dokonał pierwszej poważnej wyprawy na ziemie Łużyczan. Ataki [[Sasi|Sasów]] nasiliły się w połowie [[X wiek]]u i w końcu w roku [[963]] Łużyczanie zostali podporządkowani [[Królestwo Niemieckie|królestwu niemieckiemu]] przez [[Gero (margrabia Marchii Wschodniej)|Gerona]], margrabiego [[Marchia Wschodnia|Marchii Wschodniej]].
-W wyniku wojen polsko-niemieckich w latach [[1002]]–[[1018]] Łużyce przejściowo znalazły się w granicach Polski. Niemcy podbili ziemie Łużyczan ponownie po roku [[1031]] i po tej dacie utrwalili swe rządy i w ciągu kolejnych wieków dokonali [[Germanizacja|germanizacji]] większości ludności łużyckiej.
+W wyniku wojen polsko-niemieckich w latach [[1002]]-[[1018]] Łużyce przejściowo znalazły się w granicach Polski. Niemcy podbili ziemie Łużyczan ponownie po roku [[1031]]; po tej dacie utrwalili swe rządy i w ciągu kolejnych wieków dokonali [[Germanizacja|germanizacji]] większości ludności łużyckiej.
 Zobacz też: [[Słowianie]], [[Słowianie połabscy]], [[Serbołużyczanie]], [[Łużyce Dolne]]