Przejdź do zawartości

Złaków Borowy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Aw58 (dyskusja | edycje)
dodany link do art. "wesele księżackie"
Linia 30: Linia 30:
Miejscowość jako wieś leżącą w gminie Bąków w parafii [[Złaków Kościelny]] opisał XIX wieczny [[Słownik geograficzny Królestwa Polskiego]]. W 1827 znajdowało się w niej 88 domów, w których mieszkało 514 mieszkańców. W 1895 roku w miejscowości znajdowała się szkoła początkowa oraz 103 domy z 711 mieszkańcami. Wieś należała w całości do [[Włościanie|włościan]] i liczyła w sumie 2345 [[Morga|morg]] w tym 1326 morg ziemi uprawnej, 326 łąk, 514 pastwisk, a także 126 morg nieużytków<ref name=SgKP />.
Miejscowość jako wieś leżącą w gminie Bąków w parafii [[Złaków Kościelny]] opisał XIX wieczny [[Słownik geograficzny Królestwa Polskiego]]. W 1827 znajdowało się w niej 88 domów, w których mieszkało 514 mieszkańców. W 1895 roku w miejscowości znajdowała się szkoła początkowa oraz 103 domy z 711 mieszkańcami. Wieś należała w całości do [[Włościanie|włościan]] i liczyła w sumie 2345 [[Morga|morg]] w tym 1326 morg ziemi uprawnej, 326 łąk, 514 pastwisk, a także 126 morg nieużytków<ref name=SgKP />.


W 1938 inżynier Tadeusz Jankowski nagrał we wsi pierwszy w historii [[Kinematografia polska|kinematografii polskiej]] kolorowy film pt. ''Wesele księżackie w Złakowie Borowym''{{odn|Nowak-Zaorska|1969|s = 291}}.
W 1938 inżynier Tadeusz Jankowski nagrał we wsi pierwszy w historii [[Kinematografia polska|kinematografii polskiej]] kolorowy film pt. [[Wesele księżackie|''Wesele księżackie w Złakowie Borowym''{{odn|Nowak-Zaorska|1969|s = 291}}]][./Złaków_Borowy#cite_note-CITEREFNowak-Zaorska1969291-7 <span class="mw-reflink-text"><nowiki>[7]</nowiki></span>].


[[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miejscowość administracyjnie należała do [[województwo skierniewickie|województwa skierniewickiego]].
[[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miejscowość administracyjnie należała do [[województwo skierniewickie|województwa skierniewickiego]].

Wersja z 13:01, 30 paź 2023

Artykuł

52°13′30″N 19°48′3″E

- błąd

38 m

WD

52°13'47"N, 19°47'54"E

- błąd

38 m

Odległość

583 m

Złaków Borowy
wieś
{{{alt zdjęcia}}}
Drewniana chałupa w Złakowie Borowym, fotografia z lat 70. XX w.
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

łowicki

Gmina

Zduny

Liczba ludności (2011)

556[1]

Strefa numeracyjna

46

Kod pocztowy

99-440[2]

Tablice rejestracyjne

ELC

SIMC

0740257

Położenie na mapie gminy Zduny
Mapa konturowa gminy Zduny, u góry znajduje się punkt z opisem „Złaków Borowy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Złaków Borowy”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Złaków Borowy”
Położenie na mapie powiatu łowickiego
Mapa konturowa powiatu łowickiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Złaków Borowy”
Ziemia52°13′30″N 19°48′03″E/52,225000 19,800833

Złaków Borowywieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Zduny.

Historia

Pierwsza wzmianka w 1357[3]. Wieś duchowna Złakowo Borowe położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gąbińskim ziemi gostynińskiej województwa rawskiego[4]. Miejscowość była wsią klucza łowickiego arcybiskupów gnieźnieńskich[5]. Odnotowana została w dokumentach podatkowych. Na początku XVI wieku wieś płaciła kanonikom łowickim dziesięcinę oraz meszne plebanowi ze Złakowa Kościelnego w wysokości 1,5 grosza od łanu, który pobierał także dziesięcinę od łanów sołtysich. W 1579 mieszkańcy miejscowości płacili od 25 łanów kmiecych, 2 łanów wójtowskich, a we wsi był także jeden rzeźnik oraz dwóch komorników[6].

Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze rosyjskim wchodząc w skład księstwa łowickiego. W czasach Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego była to wieś rządowa, dzierżawiona przez Jana Nepomucena Piędzickiego, następnie przez jego syna Alojzego Piędzickiego. W roku 1838 chłopów ze wsi uwłaszczono wraz z całym Księstwem Łowickim.

Miejscowość jako wieś leżącą w gminie Bąków w parafii Złaków Kościelny opisał XIX wieczny Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. W 1827 znajdowało się w niej 88 domów, w których mieszkało 514 mieszkańców. W 1895 roku w miejscowości znajdowała się szkoła początkowa oraz 103 domy z 711 mieszkańcami. Wieś należała w całości do włościan i liczyła w sumie 2345 morg w tym 1326 morg ziemi uprawnej, 326 łąk, 514 pastwisk, a także 126 morg nieużytków[6].

W 1938 inżynier Tadeusz Jankowski nagrał we wsi pierwszy w historii kinematografii polskiej kolorowy film pt. Wesele księżackie w Złakowie Borowym'"`UNIQ--nowiki-0000001A-QINU`"'7'"`UNIQ--nowiki-0000001B-QINU`"'[./Złaków_Borowy#cite_note-CITEREFNowak-Zaorska1969291-7 [7]].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Zabytki

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[8] na listę zabytków wpisane są obiekty:

  • zespół zabudowy wsi, 1 poł. XIX/XX, nr rej. 620 z 25.08.1967

Zobacz też

Przypisy

  1. Złaków Borowy. [w:] Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r. [on-line]. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-07-02].
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1636 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, PWN, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12677-9 s. 1026
  4. Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
  5. Jerzy Topolski, Rozwój latyfundium arcybiskupstwa gnieźnieńskiego od XVI do XVIII w., Poznań 1955, s. 38.
  6. a b Złaków Borowy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 625.
  7. Nowak-Zaorska 1969 ↓, s. 291.
  8. NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-17].

Bibliografia

  • Irena Nowak-Zaorska: Polski film oświatowy w okresie międzywojennym. Wrocław: 1969.