Konojad: Różnice pomiędzy wersjami
52°09′42″N 16°32′18″E/52,161667 16,538333| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
→Historia: #ŚwiątecznaAkcjaEdycyjna2023 - 16 grudnia Zagubiony wędrowiec - popr. linku do ujednoznacznienia |
||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
W okresie [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkiego Księstwa Poznańskiego]] (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Konojad należała do wsi większych w ówczesnym pruskim [[Powiat Kosten|powiecie Kosten]] [[Rejencja poznańska (1815–1920)|rejencji poznańskiej]]{{r|Bobrowicz}}. Konojad należał do okręgu czempińskiego tego powiatu i stanowił odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas (1846) Kurtrz{{r|Bobrowicz}}. Według spisu urzędowego z 1837 roku Konojad liczył 377 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 40 dymów (domostw)<ref name="Bobrowicz" />. |
W okresie [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkiego Księstwa Poznańskiego]] (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Konojad należała do wsi większych w ówczesnym pruskim [[Powiat Kosten|powiecie Kosten]] [[Rejencja poznańska (1815–1920)|rejencji poznańskiej]]{{r|Bobrowicz}}. Konojad należał do okręgu czempińskiego tego powiatu i stanowił odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas (1846) Kurtrz{{r|Bobrowicz}}. Według spisu urzędowego z 1837 roku Konojad liczył 377 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 40 dymów (domostw)<ref name="Bobrowicz" />. |
||
W 1854 r. za poradą [[Dezydery Chłapowski|Dezyderego Chłapowskiego]] tutejszy majątek zakupił [[Jan Kanty Działyński]] za posag swej żony, [[Izabella Działyńska| |
W 1854 r. za poradą [[Dezydery Chłapowski|Dezyderego Chłapowskiego]] tutejszy majątek zakupił [[Jan Kanty Działyński]] za posag swej żony, [[Izabella Działyńska|Izabelli z Czartoryskich]]; później do 1939 r. była to własność [[Czartoryscy herbu własnego|Czartoryskich]] z [[Gołuchów (województwo wielkopolskie)|Gołuchowa]]. |
||
W Konojadzie powstało najstarsze w tej części Wielkopolski kółko rolnicze, które 1867 roku założył ks. Tomicki. |
W Konojadzie powstało najstarsze w tej części Wielkopolski kółko rolnicze, które 1867 roku założył ks. Tomicki. |
||
Pod koniec XIX wieku Konojad liczył 57 dymów i 437 mieszkańców-katolików<ref name="SgKP" />. Właścicielem majątku była wtedy hrabina |
Pod koniec XIX wieku Konojad liczył 57 dymów i 437 mieszkańców-katolików<ref name="SgKP" />. Właścicielem majątku była wtedy hrabina Izabella Działyńska z Czartoryskich<ref name="SgKP" />. Dobra liczyły 2007 mórg, 8 domostw i 53 mieszkańców<ref name="SgKP" />. |
||
W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady [[Konojad (gromada)|Konojad]], po jej zniesieniu w gromadzie [[Wolkowo (gromada)|Wolkowo]]. [[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miejscowość położona była w [[Województwo poznańskie (1975–1998)|województwie poznańskim]]<ref name="WZKKościan1997" />. |
W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady [[Konojad (gromada)|Konojad]], po jej zniesieniu w gromadzie [[Wolkowo (gromada)|Wolkowo]]. [[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miejscowość położona była w [[Województwo poznańskie (1975–1998)|województwie poznańskim]]<ref name="WZKKościan1997" />. |
||
Wersja z 23:10, 24 gru 2023
| Artykuł |
52°9′42″N 16°32′18″E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
52°10'N, 16°33'E, 52°9'47.77"N, 16°32'6.04"E |
| - błąd |
2297 m |
| Odległość |
1026 m |
| wieś | |
.jpg) Kościół św Andrzeja Apostoła w Konojadzie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
498[1] |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
64-060[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PGO |
| SIMC |
0584277 |
Położenie na mapie gminy Kamieniec  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu grodziskiego  | |
| 52°09′42″N 16°32′18″E/52,161667 16,538333
| |
Konojad – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Kamieniec[3].
Na zachód i południe od wsi przepływa Mogilnica[4]. Na południe od Konojadu przebiega droga wojewódzka nr 308 oraz tory linii kolejowej Kościan - Grodzisk Wlkp.[4]
Pochodzenie nazwy
Nazwa wsi pochodzi najprawdopodobniej od jedzenia koniny. Według podania zanotowanego przez Oskara Kolberga, swoje konie mieli tu zjeść Szwedzi w czasie "potopu", gdy zabrakło im innego jedzenia. Jest to mało prawdopodobne, ponieważ nazwa Konojad występuje już wcześniej. Niedaleko na południe od Konojadu na znaleziono grób wojownika z pierwszego tysiąclecia naszej ery, przy którym znajdowały się ślady rytualnej uczty, w trakcie której spożywano koninę i stąd można wywodzić aktualną nazwę miejscowości.
Historia
Prawdopodobnie przed 1235 r. wieś została posiadłością biskupów poznańskich w kluczu poznańskim. Traktowana była zwyczajowo jako uposażenie biskupa sufragana[5].
Konojad był wzmiankowany w 1380 roku[6]. Należał do biskupów poznańskich do 1797 roku[4]. Po konfiskacie majątków kościelnych własność Lüttichauów, Reinhardtów i Kurtzów.
Wieś Konoiad położona była w 1581 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego[7].
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Konojad należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kosten rejencji poznańskiej[8]. Konojad należał do okręgu czempińskiego tego powiatu i stanowił odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas (1846) Kurtrz[8]. Według spisu urzędowego z 1837 roku Konojad liczył 377 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 40 dymów (domostw)[8].
W 1854 r. za poradą Dezyderego Chłapowskiego tutejszy majątek zakupił Jan Kanty Działyński za posag swej żony, Izabelli z Czartoryskich; później do 1939 r. była to własność Czartoryskich z Gołuchowa.
W Konojadzie powstało najstarsze w tej części Wielkopolski kółko rolnicze, które 1867 roku założył ks. Tomicki.
Pod koniec XIX wieku Konojad liczył 57 dymów i 437 mieszkańców-katolików[5]. Właścicielem majątku była wtedy hrabina Izabella Działyńska z Czartoryskich[5]. Dobra liczyły 2007 mórg, 8 domostw i 53 mieszkańców[5].
W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Konojad, po jej zniesieniu w gromadzie Wolkowo. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie poznańskim[4].
Budynki
Zabudowa wsi rozłożyła się zasadniczo wzdłuż trzech mniej więcej równoległych ulic. W centrum wznosi się zabytkowy kościół św. Andrzeja z roku 1854[9]. Pierwotny fundowany był w XIII wieku.
Na wschód od kościoła znajduje się teren parku krajobrazowego, gdzie do 1994 roku stał piętrowy dwór, który został rozebrany i na jego miejscu powstał budynek szkoły, do którego uczęszczają uczniowie z okolicznych miejscowości.
Turystyka
W odległości około 2 km na południe od Konojadu, przy drodze Kościan - Grodzisk znajduje się grupa kurhanów, którą przyjęło się nazywać "Wielkopolskimi piramidami".
W Konojadzie kończy się żółty znakowany szlak pieszy z Wilkowa Polskiego[4].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ woj. wielkopolskie >> pow. grodziski >> gmina Kamieniec. Wszystkie dane dla miejscowości Konojad. [w:] Bank Danych Lokalnych [on-line]. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-02-24].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 508 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 928, 13 lutego 2013. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-02-24].
- ↑ a b c d e Alicja Dziewulska, Jan Maj: Kościan: mapa topograficzna Polski. Wydanie turystyczne. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne, 1997. ISBN 83-7135-149-6.
- ↑ a b c d Konojad, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 346.
- ↑ Konojad, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 116.
- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, Wielkopolska t. I, Warszawa 1883, s. 72.
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 214.
- ↑ Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków na terenie województwa wielkopolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 40. [dostęp 2015-02-24].
Bibliografia
- E. Callier: Powiat Kościański w XVI stuleciu. Szkic geograficzny. Poznań: 1885.
- W. Kozłowski: Zwiedzamy Ziemię Kościańską - Okolice Kościana. Kościan: 1994.
| Sołectwa | |
|---|---|
| Pozostałe miejscowości |
