Twierdzenie spektralne: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Nie rozpatrujemy szerszej klasy operatorów normalnych, z pozostałymi uwagami też się zgadzam; Dzięki
Linia 3: Linia 3:
== Operatory samosprzężone ==
== Operatory samosprzężone ==
=== Przypadek rzeczywisty ===
=== Przypadek rzeczywisty ===
Niech <math> V </math> będzie [[przestrzeń ortogonalna|prezestrzenią ortogonalną]] nad [[ciało (matematyka)|ciałem]] [[liczby rzeczywiste|liczb rzeczywistych]] z dodatnio określonym [[Funkcjonał dwuliniowy|funkcjonałem dwuliniowym]]<ref name = "przHilb"> Zauważmy, że przestrzeń o której mowa to szczególny przypadek [[Przestrzeń Hilberta|przestrzeni Hilberta]].</ref>. Jeśli <math> A : V \to V </math> jest [[Przekształcenie liniowe|endomorfizmem]] [[Sprzężenie hermitowskie|samosprzężonym]], to istnieje [[Baza (przestrzeń liniowa)|baza]] [[baza ortogonalna|ortogonalna]] przestrzeni <math> V </math> złożona z [[Wektor własny|wektorów własnych]] endomorfizmu <math> A .</math>
Niech <math> V </math> będzie [[przestrzeń ortogonalna|przestrzenią ortogonalną]] nad [[ciało (matematyka)|ciałem]] [[liczby rzeczywiste|liczb rzeczywistych]] z dodatnio określonym [[Funkcjonał dwuliniowy|funkcjonałem dwuliniowym]]<ref name = "przHilb"> Zauważmy, że przestrzeń o której mowa to szczególny przypadek [[Przestrzeń Hilberta|przestrzeni Hilberta]].</ref>. Jeśli <math> A : V \to V </math> jest [[Przekształcenie liniowe|endomorfizmem]] [[Sprzężenie hermitowskie|samosprzężonym]], to istnieje [[Baza (przestrzeń liniowa)|baza]] [[baza ortogonalna|ortogonalna]] przestrzeni <math> V </math> złożona z [[Wektor własny|wektorów własnych]] endomorfizmu <math> A .</math>


=== Przypadek zespolony ===
=== Przypadek zespolony ===

Wersja z 21:04, 31 maj 2009

Twierdzenie spektralne – wspólna nazwa twierdzeń algebry liniowej i analizy funkcjonalnej, charakteryzujących pewne szczególne operatory liniowe, określone na przestrzeniach Hilberta.

Operatory samosprzężone

Przypadek rzeczywisty

Niech będzie przestrzenią ortogonalną nad ciałem liczb rzeczywistych z dodatnio określonym funkcjonałem dwuliniowym[1]. Jeśli jest endomorfizmem samosprzężonym, to istnieje baza ortogonalna przestrzeni złożona z wektorów własnych endomorfizmu

Przypadek zespolony

Niech będzie przestrzenią liniową skończonego wymiaru nad ciałem liczb zespolonych z formą hermitowską dodatnio określoną[1]. Jeśli jest operatorem samosprzężonym, to istnieje baza ortogonalna przestrzeni złożona z wektorów własnych operatora

Wniosek

Przy założeniach powyższych twierdzeń:

Istnieje baza ortonormalna przestrzeni złożona z wektorów własnych operatora . Wystarczy wektory bazy ortogonalnej unormować (tzn. każdy wektor podzielić przez jego normę).

Operatory normalne

Niech będzie przestrzenią Hilberta oraz niech będzie operatorem normalnym[2]. Wówczas istnieje dokładnie jedna miara spektralna określona na σ-ciele podzbiorów borelowskich widma operatora taka, że:

Uwagi

  • Miara spektralna z powyższego twierdzenia jest nazywana rozkładem spektralnym operatora lub przedstawieniem spektralnym operatora
  • Dla wygody, często rozważa się miarę spektralną jako zdefiniowaną dla wszystkich podzbiorów borelowskich zbioru Aby to uzyskać zdefiniujmy dodatkowo:
jeżeli

Zobacz też

  1. a b Zauważmy, że przestrzeń o której mowa to szczególny przypadek przestrzeni Hilberta.
  2. W szczególności, normalne są operatory samosprzężone.

Źródła