Olaf III Pokojowy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Przekształcanie na Szablon:Władca infobox |
m poprawa linków, usunięcie nadmiarowych linków do dat |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
|dewiza = |
|dewiza = |
||
|1. tytuł = [[Władcy Norwegii|król Norwegii]] |
|1. tytuł = [[Władcy Norwegii|król Norwegii]] |
||
|1. od = |
|1. od = 1067 |
||
|1. do = |
|1. do = 22 września 1093 |
||
|1. koronacja = |
|1. koronacja = |
||
|1. poprzednik = |
|1. poprzednik = |
||
|1. następca = |
|1. następca = |
||
|dynastia = [[Ynglingowie]] |
|dynastia = [[Ynglingowie]] |
||
|data urodzenia = ok. |
|data urodzenia = ok. 1050 |
||
|miejsce urodzenia = |
|miejsce urodzenia = |
||
|data śmierci = |
|data śmierci = 22 września 1093 |
||
|miejsce śmierci = |
|miejsce śmierci = |
||
|przyczyna śmierci = |
|przyczyna śmierci = |
||
Linia 36: | Linia 36: | ||
|wikicytaty = |
|wikicytaty = |
||
}} |
}} |
||
'''Olaf III Pokojowy''', zwany również '''Spokojnym''' lub '''Cichym''', ([[język norweski|norw.]] ''Olav Haraldsson, Olav Kyrre'') (ur. ok. |
'''Olaf III Pokojowy''', zwany również '''Spokojnym''' lub '''Cichym''', ([[język norweski|norw.]] ''Olav Haraldsson, Olav Kyrre'') (ur. ok. 1050, zm. 22 września 1093) – [[władcy Norwegii|król Norwegii]] w latach 1067-1093 (do 1069 wspólnie z [[Magnus II Haraldsson|Magnusem II]]), pochodzący z dynastii [[Ynglingowie|Yngling]]. |
||
Urodzony ok. 1050 r., pozamałżeński syn króla [[Norwegia|Norwegii]] [[Harald III |
Urodzony ok. 1050 r., pozamałżeński syn króla [[Norwegia|Norwegii]] [[Harald III Srogi|Haralda III Hardrady]], jego matką była jedna z nałożnic króla Haralda, Thora Thorbergsdotter. Jego rodzonym bratem był król Magnus II Haraldsson, współpanujący w latach 1066-1069. |
||
Olaf wspólnie ze swym ojcem, królem Haraldem III i bratem Magnusem wziął udział w wyprawie na Anglię w |
Olaf wspólnie ze swym ojcem, królem Haraldem III i bratem Magnusem wziął udział w wyprawie na Anglię w 1066 r., która miała się zakończyć podbiciem Anglii przez Haralda III, który zgłosił pretensje do [[władcy Anglii|tronu angielskiego]] po śmierci króla [[Edward Wyznawca|Edwarda Wyznawcy]] z dynastii anglosaskiej. Jednak w [[bitwa pod Stamford Bridge|bitwie pod Stamford Bridge]] (25 września 1066) norwescy [[wikingowie]] ponieśli klęskę w walce [[Harold II|Haroldem II]], podczas bitwy zginął ojciec Olafa. Po bitwie obie strony zawarły pokój, gdyż Anglii groziła kolejna inwazja, tym razem ze strony [[Wilhelm Zdobywca|Wilhelma]] [[książęta Normandii|księcia Normandii]]. Bracia Olaf i Magnus odpłynęli do Norwegii zabierając ze sobą resztki wojska, jakie uratowały się z pogromu pod Stamford Bridge. |
||
Po powrocie do Norwegii Olaf i Magnus zostali wybrani królami, przy czym starszy z braci Magnus zarządzał zachodnią częścią kraju, a Olaf wschodnią. Wspólne rządy w królestwie trwały do czasu śmierci Magnusa II w |
Po powrocie do Norwegii Olaf i Magnus zostali wybrani królami, przy czym starszy z braci Magnus zarządzał zachodnią częścią kraju, a Olaf wschodnią. Wspólne rządy w królestwie trwały do czasu śmierci Magnusa II w 1069 r. Klęska Norwegów w 1066 r. w Anglii, gdzie zginęło ponad 4.000 wikingów, złamała ich [[potencjał militarny]] i zatrzymała trwającą od końca VIII w. ekspansję na wyspy brytyjskie. W tej sytuacji Olaf podpisał układ pokojowy nowym [[władcy Anglii|królem Anglii]] Wilhelmem Zdobywcą, a także z [[władcy Danii|królem Danii]] [[Swen II Estrydsen|Swenem II]], którego córkę [[Ingrida Duńska|Ingridę]] pojął za żonę. |
||
Olaf dbał o rozwój swego kraju, dzięki jego staraniom około |
Olaf dbał o rozwój swego kraju, dzięki jego staraniom około 1070 r. ponownie [[lokacja (historia)|lokowane]] zostało miasto [[Bergen]], które po czasie stało się jednym z głównych grodów w kraju. Król założył biskupstwa w Bergen i Nidaros (dzisiejsze [[Trondheim]]), gdzie również ufundował nowe kościoły. Ponadto dzięki królowi w kraju powstały pierwsze [[gildia (historia)|gildie kupieckie]]. Za panowania Olafa prawdopodobnie po raz pierwszy zostały spisane obowiązujące w królestwie prawa, a co ciekawe, król Olaf był pierwszym władcą Norwegii, który umiał czytać i pisać. |
||
Król Olaf III zmarł |
Król Olaf III zmarł 22 września 1093 r., został pochowany w Trondheim. |
||
Jedyną żoną króla była wspomniana wcześniej księżniczka duńska Ingrida, poślubiona w |
Jedyną żoną króla była wspomniana wcześniej księżniczka duńska Ingrida, poślubiona w 1070. Z tego małżeństwa król nie miał dzieci, jednak z pozamałżeńskiego związku król miał syna Magnusa, imię matki Magnusa nie jest znane. |
||
Po śmierci Olafa III władzę w Norwegii objęli wspólnie syn [[Magnus III Bosy|Magnus zwany Bosym]] oraz bratanek Olafa III, [[Haakon Magnusson|Haakon Toresfostre]]. |
Po śmierci Olafa III władzę w Norwegii objęli wspólnie syn [[Magnus III Bosy|Magnus zwany Bosym]] oraz bratanek Olafa III, [[Haakon Magnusson|Haakon Toresfostre]]. |
||
Wersja z 19:50, 10 sty 2017
król Norwegii | |
Okres |
od 1067 |
---|---|
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia |
ok. 1050 |
Data śmierci |
22 września 1093 |
Ojciec | |
Matka |
Thora Thorbergsdotter |
Rodzeństwo | |
Żona | |
Dzieci |
nieślubne: |
Olaf III Pokojowy, zwany również Spokojnym lub Cichym, (norw. Olav Haraldsson, Olav Kyrre) (ur. ok. 1050, zm. 22 września 1093) – król Norwegii w latach 1067-1093 (do 1069 wspólnie z Magnusem II), pochodzący z dynastii Yngling.
Urodzony ok. 1050 r., pozamałżeński syn króla Norwegii Haralda III Hardrady, jego matką była jedna z nałożnic króla Haralda, Thora Thorbergsdotter. Jego rodzonym bratem był król Magnus II Haraldsson, współpanujący w latach 1066-1069.
Olaf wspólnie ze swym ojcem, królem Haraldem III i bratem Magnusem wziął udział w wyprawie na Anglię w 1066 r., która miała się zakończyć podbiciem Anglii przez Haralda III, który zgłosił pretensje do tronu angielskiego po śmierci króla Edwarda Wyznawcy z dynastii anglosaskiej. Jednak w bitwie pod Stamford Bridge (25 września 1066) norwescy wikingowie ponieśli klęskę w walce Haroldem II, podczas bitwy zginął ojciec Olafa. Po bitwie obie strony zawarły pokój, gdyż Anglii groziła kolejna inwazja, tym razem ze strony Wilhelma księcia Normandii. Bracia Olaf i Magnus odpłynęli do Norwegii zabierając ze sobą resztki wojska, jakie uratowały się z pogromu pod Stamford Bridge.
Po powrocie do Norwegii Olaf i Magnus zostali wybrani królami, przy czym starszy z braci Magnus zarządzał zachodnią częścią kraju, a Olaf wschodnią. Wspólne rządy w królestwie trwały do czasu śmierci Magnusa II w 1069 r. Klęska Norwegów w 1066 r. w Anglii, gdzie zginęło ponad 4.000 wikingów, złamała ich potencjał militarny i zatrzymała trwającą od końca VIII w. ekspansję na wyspy brytyjskie. W tej sytuacji Olaf podpisał układ pokojowy nowym królem Anglii Wilhelmem Zdobywcą, a także z królem Danii Swenem II, którego córkę Ingridę pojął za żonę.
Olaf dbał o rozwój swego kraju, dzięki jego staraniom około 1070 r. ponownie lokowane zostało miasto Bergen, które po czasie stało się jednym z głównych grodów w kraju. Król założył biskupstwa w Bergen i Nidaros (dzisiejsze Trondheim), gdzie również ufundował nowe kościoły. Ponadto dzięki królowi w kraju powstały pierwsze gildie kupieckie. Za panowania Olafa prawdopodobnie po raz pierwszy zostały spisane obowiązujące w królestwie prawa, a co ciekawe, król Olaf był pierwszym władcą Norwegii, który umiał czytać i pisać.
Król Olaf III zmarł 22 września 1093 r., został pochowany w Trondheim. Jedyną żoną króla była wspomniana wcześniej księżniczka duńska Ingrida, poślubiona w 1070. Z tego małżeństwa król nie miał dzieci, jednak z pozamałżeńskiego związku król miał syna Magnusa, imię matki Magnusa nie jest znane. Po śmierci Olafa III władzę w Norwegii objęli wspólnie syn Magnus zwany Bosym oraz bratanek Olafa III, Haakon Toresfostre.