Maksym III Manasses: Różnice pomiędzy wersjami

Maksym III Manasses
	Manuel Christonymos
	Patriarcha Konstantynopola
Data śmierci	3 kwietnia 1482
	Patriarcha Konstantynopola
Okres sprawowania	1476–1481
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Patriarchat Konstantynopolitański
Wybór patriarchy	1476

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 10:31, 18 kwi 2019

Maksym III Manasses, gr. Μάξιμος Γ΄ (zm. 3 kwietnia 1482) – ekumeniczny patriarcha Konstantynopola w latach 1476–1481.

Życiorys

Urodził się jako Manuel Christonymos (Μανουήλ Χριστώνυμος) na Peloponezie. Pod patronatem Demetriusza Kyritzesa przez ponad dwadzieścia lat wywierał wpływ na życie Kościoła Konstantynopolitańskiego. Wiosną 1476 sam został wybrany patriarchą Konstantynopola. Zajął miejsce Symeona I z Trapezuntu, który był na krótko na tym urzędzie w zamian za łapówkę 2000 sztuk złota, którą podarowano sułtanowi z inicjatywy Jerzego Amirutzesa. Jego panowanie zakończyło okres kłopotów dla Kościoła prawosławnego. Maksym zmarł w dniu 3 kwietnia 1482. Jest czczony jako święty w Kościele prawosławnym. Jego święto jest 17 listopada.

Bibliografia

Anthony Bryer, Świat prawosławnych Rzymian (1393–1492) [w:] Bizancjum 1024–1492, t. 2, red. Jonathan Shepard, przeł. Jolanta Kozłowska, Robert Piotrowski, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog 2015, s. 325–347.
Venance Grumel, Traité d'études byzantines, t. 1: La chronologie, Paris: Presses universitaires de France 1958, s. 437.
Steven Runciman, Wielki Kościół w niewoli. Studium historyczne patriarchatu konstantynopolitańskiego od czasów bezpośrednio poprzedzających jego podbój przez Turków aż do wybuchu greckiej wojny o niepodległość, przeł. Jan Stanisław Łoś, Warszawa: Pax 1973.

@@ Linia 45: / Linia 45: @@
 == Życiorys ==
-Urodził się jako Manuel Christonymos (Μανουήλ Χριστώνυμος) na [[Peloponez]]ie. Pod patronatem Demetriusza Kyritzesa przez ponad dwadzieścia lat wywierał wpływ na życie [[Patriarchat Konstantynopolitański|Kościoła Konstantynopolitańskiego]]. Wiosną 1476 sam został wybrany patriarchą Konstantynopola. Zajął miejsce [[Symeon I z Trapezuntu|Symeona I z Trapezuntu]], który był na krótko na tym urzędzie w zamian za łapówkę 2000 sztuk złota, którą podarowano sułtanowi z inicjatywy [[Jerzy Amirutzes|Jerzego Amirutzesa]]. Jego panowanie zakończyło okres kłopotów dla Kościoła prawosławnego. Maksym zmarł w dniu 3 kwietnia 1482. Jest czczony jako [[święty]] w [[Cerkiew prawosławna|Kościele prawosławnym]]. Jego święto jest 17 listopada.
+Urodził się jako Manuel Christonymos (Μανουήλ Χριστώνυμος) na [[Peloponez]]ie. Pod patronatem Demetriusza Kyritzesa przez ponad dwadzieścia lat wywierał wpływ na życie [[Patriarchat Konstantynopolitański|Kościoła Konstantynopolitańskiego]]. Wiosną 1476 sam został wybrany patriarchą Konstantynopola. Zajął miejsce [[Symeon I z Trapezuntu|Symeona I z Trapezuntu]], który był na krótko na tym urzędzie w zamian za łapówkę 2000 sztuk złota, którą podarowano sułtanowi z inicjatywy [[Jerzy Amirutzes|Jerzego Amirutzesa]]. Jego panowanie zakończyło okres kłopotów dla Kościoła prawosławnego. Maksym zmarł w dniu 3 kwietnia 1482. Jest czczony jako [[święty]] w [[Cerkiew prawosławna|Kościele prawosławnym]]. Jego [[Wspomnienie liturgiczne|święto]] jest 17 listopada.
 == Bibliografia ==
 * [[Anthony Bryer]], ''Świat prawosławnych Rzymian (1393–1492)'' [w:] ''Bizancjum 1024–1492'', t. 2, red. [[Jonathan Shepard]], przeł. Jolanta Kozłowska, Robert Piotrowski, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog 2015, s. 325–347.
 * [[Venance Grumel]], ''Traité d'études byzantines'', t. 1: ''La chronologie'', Paris: Presses universitaires de France 1958, s. 437.
-* [[Steven Runciman]], ''Wielki Kościół w niewoli. Studium historyczne patriarchatu konstantynopolitańskiego od czasów bezpośrednio poprzedzających jego podbój przez Turków aż do wybuchu greckiej wojny o niepodległość'', przeł. [[Jan Stanisław Łoś]], Warszawa: Pax 1973.
+* [[Steven Runciman]], ''Wielki Kościół w niewoli. Studium historyczne patriarchatu konstantynopolitańskiego od czasów bezpośrednio poprzedzających jego podbój przez Turków aż do wybuchu greckiej wojny o niepodległość'', przeł. [[Stanisław Łoś|Jan Stanisław Łoś]], Warszawa: Pax 1973.
 {{Prawosławny patriarcha Konstantynopola}}

Do 1204	Konstantyn III Lichudes (1059–1063) Jan VIII Ksifilinos (1064–1075) Kosma I Jerozolimski (1075–1081) Eustracjusz Garidas (1081–1084) Mikołaj III Gramatyk (1084–1111) Jan IX Agapet (1111–1134) Leon Styppes (1134–1143) Michał II Kurkuas (1143–1146) Kosma II Attykos (1146–1147) Mikołaj IV Muzalon (1147–1151) Teodot II (1151–1153) Neofit I (1153) Konstantyn IV Chliaren (1154–1156) Łukasz Chryzoberges (1156–1169) Michał III z Anchialos (1170–1177) Charyton Eugeniota (1177–1178) Teodozjusz I Boradiota (1179–1183) Bazyli II Kamater (1183–1186) Nicetas II Muntanes (1186–1189) Dozyteusz (1189) Leoncjusz Teotokita (1189) Dozyteusz (1189–1191) Jerzy II Ksyfilin (1191–1198) Jan X Kamater (1198–1206)
W Nicei 1204–1261	Michał IV Autorejan (1206–1212) Teodor II Irenik (1213–1216) Maksymus II (1216) Manuel I Charitopul (1217–1222) German II (1222–1240) Metody II (1240) Manuel II (1244–1255) Arseniusz Autorejan (1255–1259) Nicefor II (1260–1261)
1261–1453	Arseniusz Autorejan (1261–1267) German III (1267) Józef I Galezjota (1267–1275) Jan XI Bekkos (1275–1282) Józef I Galezjota (1282–1283) Grzegorz II Cypryjczyk (1283–1289) Atanazy I (1289–1293) Jan XII (1294–1303) Atanazy I (1303–1309) Nifon I (1310–1314) Jan XIII Glykys (1315–1320) Gerazym I (1320–1321) Izajasz (1323–1334) Jan XIV Kalekas (1334–1347) Izydor (1347–1350) Kalikst I (1350–1354) Filoteusz Kokkin (1354–1355) Kalikst I (1355–1363) Filoteusz Kokkin (1364–1376) Makary (1376–1379) Nil Kerameus (1379–1388) Antoni IV (1389–1390) Makary (1390–1391) Antoni IV (1391–1397) Kalikst II Ksantopul (1397) Mateusz I (1397–1410) Eutymiusz II (1410–1416) Józef II (1416–1439) Metrofan II (1440–1443) Grzegorz III Mammas (1443–1450) Atanazy II (1450–1453)
Po 1453	Gennadiusz II Scholar (1453–1456, 1458, 1462–1463, 1464) Izydor II Ksantopulos (1456–1457) Sofroniusz I Syropulos (1463–1464) Joazaf (1464, 1464–1466) Marek II Ksylokarawes (1466) Symeon I z Trapezuntu (1466, 1471–1474, 1481–1486) Dionizy I (1466–1471, 1489–1491) Rafał I (1475–1476) Maksym III Manasses (1476–1481) Nefon II (1486–1488, 1497–1498, 1502) Maksym IV (1491–1497) Joachim I (1498–1502, 1504) Pachomiusz I (1503–1504, 1504–1513) Teolept I (1513–1522) Jeremiasz I (1522–1546) Joannik I (1524–1525) Dionizy II (1546–1555) Joazaf II (1555–1556) Metrofan III (1565–1572, 1579–1580) Jeremiasz II Tranos (1572–1579, 1580–1584, 1587–1595) Pachomiusz II (1584–1585) Teolept II (1585–1586) Mateusz II (1596, 1598–1602, 1603) Gabriel I (1596) Teofan I Karikes (1596–1597) Melecjusz I Pegas (1597–1598, 1601) Neofit II (1602–1603, 1607–1612) Rafał II (1603–1607) Tymoteusz II (1612–1620) Cyryl I Lukaris (1612, 1620–1623, 1623–1635, 1637–1638) Grzegorz IV z Amasei (1623) Antym II (1623) Cyryl II Kontares (1633, 1635–1636, 1638–1639) Atanazy III Patelaros (1634) Neofit III Nicejski (1636–1637) Parteniusz I (1639–1644) Parteniusz II (1644–1646, 1648–1651) Joannik II (1646–1648, 1651–1656) Cyryl III (1652, 1654) Paisjusz I (1652–1655) Parteniusz III (1656–1657) Gabriel II (1657) Parteniusz IV (1657–1662, 1665–1667, 1671, 1675–1676, 1684–1685) Dionizy III (1662–1665) Klemens (1667) Metody III (1668–1671) Dionizy IV Muzułmanin (1671–1673, 1676–1679, 1682–1684, 1686–1687, 1693–1694) Gerazym II (1673–1674) Atanazy IV (1679) Jakub (1679–1682, 1685–1688) Kallinik II (1688, 1689–1693, 1694–1702) Neofit IV (1688) Gabriel III (1702–1707) Neofit V (1707) Cyprian I (1707–1709, 1713–1714) Atanazy V (1709–1711) Cyryl IV (1711–1713) Kosma III (1714–1716) Jeremiasz III (1716–1726, 1732–1733) Paisjusz II (1726–1732, 1740–1743, 1744–1748) Serafim I (1733–1734) Neofit VI (1734–1740, 1743–1744) Cyryl V (1748–1751, 1752–1757) Kallinik III (1757) Serafim II (1757–1761) Joannik III (1761–1763) Samuel I Chaceres (1763–1768, 1773–1774) Melecjusz II (1768–1769) Teodozjusz I (1769–1773) Sofroniusz II (1774–1780) Gabriel IV (1780–1785) Prokopiusz I (1785–1789) Neofit VII (1789–1794, 1798–1801) Gerazym III (1794–1797) Grzegorz V (1797–1798, 1806–1808, 1818–1821) Kallinik IV (1801–1806, 1808–1809) Jeremiasz IV (1809–1813) Cyryl VI (1813–1818) Eugeniusz II (1821–1822) Antym III (1822–1824) Chryzant I (1824–1826) Agatangel (1826–1830) Konstancjusz I (1830–1834) Konstancjusz II (1834–1835) Grzegorz VI (1835–1840, 1867–1871) Antym IV (1840–1841, 1848–1852) Antym V (1841–1842) German IV (1842–1845, 1852–1853) Melecjusz III (1845) Antym VI (1845–1848, 1853–1855, 1871–1873) Cyryl VII (1855–1860) Joachim II (1860–1863, 1873–1878) Sofroniusz III (1863–1866) Joachim III (1878–1884, 1901–1912) Joachim IV (1884–1886) Dionizy V (1887–1891) Neofit VIII (1891–1894) Antym VII (1895–1897) Konstantyn V (1897–1901) German V (1913–1918) Melecjusz IV Metaksakis (1921–1923) Grzegorz VII (1923–1924) Konstantyn VI (1924–1925) Bazyli III (1925–1929) Focjusz II (1929–1935) Beniamin (1936–1946) Maksym V (1946–1948) Atenagoras I (1948–1972) Dymitr I (1972–1991) Bartłomiej I (od 1991)