Stanisław Horwatt (major)
 major kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 maja 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 września 1939 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
3 Pułk Ułanów Śląskich |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka, |
| Odznaczenia | |
   
| |
Stanisław Horwatt (ur. 18 maja 1895 w Chabnem, zm. 17 września 1939 w Lublinie) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 18 maja 1895 w rodzinnym majątku Chabne, w ówczesnym powiecie radomyskim guberni kijowskiej, w rodzinie Stanisława Mariana Konstantego[1].
W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 3 Pułku Ułanów. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w macierzystym pułku jako oficer zawodowy. W latach 1923–1924 był przydzielony z macierzystego pułku na stanowisko oficera ordynansowego generała Józefa Rybaka początkowo jako I zastępcy szefa Sztabu Generalnego[2], a następnie dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu nad Bugiem[3]. Z dniem 2 listopada 1927, po złożeniu egzaminu wstępnego z „dobrym postępem” i odbyciu stażu liniowego, został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu 1927/29 z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów kawalerii[4][5]. 2 kwietnia 1929 został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 18. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[6]. W sierpniu 1929, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony służbowo do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[7][8]. Z dniem 7 grudnia 1932 został przeniesiony do XVII Brygady Kawalerii w Hrubieszowie na stanowisko szefa sztabu[9]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do 8 Pułku Strzelców Konnych w Chełmnie[10]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 29. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[11][12]. Od grudnia 1938 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisku szefa Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień[13][14].
W czasie kampanii wrześniowej przybył do Lublina razem z płk. dypl. Piotrem Bartakiem i 12 września objął dowództwo Ochotniczego Batalionu Obrony Lublina[15]. 16 września w Rurach Jezuickich został ciężko ranny w czasie walki z oddziałem wydzielonym niemieckiej 4 Dywizji Piechoty[16]. Zmarł następnego dnia w szpitalu PCK Bobolanum i został pochowany na cmentarzu komunalnym przy ul. Białej w Lublinie[17].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3874[18]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie[19], po raz pierwszy w zamian za dyplom byłego Frontu Litewsko-Białoruskiego „za Waleczność”)[20]
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[21][12]
- Srebrny Krzyż Zasługi[19]
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)[22]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-05-21]..
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 7, 605, 687.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 61, 547, 609.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 312.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 333, 356.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 107.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 288.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 153, 453.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 421.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 161.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 344.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 131.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 134, 138, 139, 319, 340.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 516.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 92, 95.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 96.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 96, 397.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 412.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 153.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 10 czerwca 1922, s. 412.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 333.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.
- Majorowie kawalerii II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Pochowani w Lublinie
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1895
- Zmarli w 1939