Stefan Łomnicki

Stefan Edward Łomnicki
	kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1898 ; Leszczków
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Legion Wschodni; 3 Pułk Piechoty Legionów Polskich; 6 Pułk Piechoty Legionów Polskich; 24 Pułk Piechoty; Brygada KOP „Wołyń”; 68 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; Bitwa o Lwów (1918–1919); wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stefan Edward Łomnicki (ur. 18 marca 1898 w Leszczkowie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 marca 1898 w Leszczkowie, w ówczesnym powiecie sokalskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Stanisława i Stefanii z Lewandowski^[1].

Od 1913 roku był członkiem „Sokoła”^[2]. W sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionu Wschodniego. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 3 pułku piechoty Legionów Polskich^[2]. 22 lutego 1915 roku został ranny. Przebywał w szpitalu, a następnie w Domu Rekonwalescentów w Kamieńsku^[2]. W lipcu 1915 roku został przydzielony do 6 pułku piechoty Legionów Polskich^[2]. Latem 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, został wcielony cesarskiej i królewskiej armii.

Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Ukończył szkołę oficerską. Walczył w obronie Lwowa oraz wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 24 pułku piechoty^[2].

W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1652. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Jako były oficer zawodowy został zatrzymany w służbie czynnej, w 24 pułku piechoty w Łucku^[3]. Ukończył Centralną Szkołę Strzelań w Toruniu. 15 maja 1930 roku został powołany do służby czynnej i przemianowany na oficera zawodowego w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919 roku i 38. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. W 1931 roku został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów piechoty. 26 marca 1931 roku otrzymał przeniesienie do Korpusu Ochrony Pogranicza^[5]. Służył w Brygadzie KOP „Wołyń”. 3 sierpnia 1931 roku został przeniesiony do 68 pułku piechoty we Wrześni^[2]^[6]. Z dniem 31 maja 1932 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[2]^[7]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuck. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr II. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[8]. W ramach osadnictwa wojskowego otrzymał działkę w osadzie wojskowej Chrask, w powiecie łuckim, na której gospodarował po zakończeniu służby wojskowej^[9].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie^[10] i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora^[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 680)^[1]
Krzyż Niepodległości - 12 maja 1931^[12]
Krzyż Walecznych czterokrotnie^[13]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[13]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[13]
Odznaka za Rany i Kontuzje z trzema gwiazdkami^[14]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Kolekcja VM ↓, s. 1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Kolekcja VM ↓, s. 4.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 183, 442.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 197.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 120.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 245.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 16 sierpnia 1932 roku, s. 361.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 330, 872.
↑ Kolekcja VM ↓, s. 1–4.
↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 181.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163
↑ ^a ^b ^c Kolekcja VM ↓, s. 3.
↑ Kolekcja VM ↓, s. 1 foto.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Stefan Łomnicki. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.73-6807 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-01].
Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2016-06-11].
Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2, s. 312.
Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 195, 503;
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Stefan Łomnicki, Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918, Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku [1].
Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.

[CITEREFKolekcja_VMs._1-1] Kolekcja VM ↓, s. 1.

[CITEREFKolekcja_VMs._4-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Kolekcja VM ↓, s. 4.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924183,_442-3] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 183, 442.

[4] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 197.

[5] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 120.

[6] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 245.

[7] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 16 sierpnia 1932 roku, s. 361.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934330,_872-8] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 330, 872.

[CITEREFKolekcja_VMs._1–4-9] Kolekcja VM ↓, s. 1–4.

[CITEREFBanaszekRomanSawicki2000181-10] Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 181.

[11] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[12] M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163

[CITEREFKolekcja_VMs._3-13] Kolekcja VM ↓, s. 3.

[CITEREFKolekcja_VMs._1_foto-14] Kolekcja VM ↓, s. 1 foto.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]