Stega Mała

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stega Mała
osada
Ilustracja
Stega Mała, pozostałości założenia dworsko-folwarcznego
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

bartoszycki

Gmina

Górowo Iławeckie

Wysokość

135 m n.p.m.

Liczba ludności (2011)

172[2]

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

11-220[3]

Tablice rejestracyjne

NBA

SIMC

0474459

Położenie na mapie gminy wiejskiej Górowo Iławeckie
Mapa konturowa gminy wiejskiej Górowo Iławeckie, po lewej znajduje się punkt z opisem „Stega Mała”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Stega Mała”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Stega Mała”
Położenie na mapie powiatu bartoszyckiego
Mapa konturowa powiatu bartoszyckiego, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Stega Mała”
Ziemia54°18′40″N 20°18′40″E/54,311111 20,311111[1]

Stega Mała (do 1945 r. niem. Klein Steegen) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Górowo Iławeckie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1889 r. był to majątek ziemski, do którego należały folwarki: Włodkowo, Okopek i Ludwisin. Łącznie dobra ziemskie obejmowały 1792 ha. W tym czasie należały do rodziny von Steegen.

W 1983 r. był tu PGR, 9 domów z 39 mieszkaniami i 156 mieszkańcami. We wsi było boisko sportowe, świetlica, klub, punkt biblioteczny i przedszkole.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 131019
  2. Program ochrony środowiska dla gminy Górowo Iławeckie na lata 2012-2015, s. 10. [dostęp 2013-05-30].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1223 [zarchiwizowane 2022-10-26].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic. Wyd. drugie zmienione. Wyd. Pojezierze, Olsztyn 1987, 480 str., ISBN 83-7002-239-1