Żywkowo (województwo warmińsko-mazurskie)
| Artykuł |
54°22′15.02″N 20°35′33.14″E |
|---|---|
| - błąd |
0 m |
| WD |
54°22'0.1"N, 20°34'59.9"E |
| - błąd |
14 m |
| Odległość |
798 m |
| wieś | |
 Kapliczka greckokatolicka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2008) |
30 |
| Strefa numeracyjna |
89 |
| Kod pocztowy |
11-220[1] |
| Tablice rejestracyjne |
NBA |
| SIMC |
0474643 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Górowo Iławeckie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bartoszyckiego  | |
 54°22′15,02″N 20°35′33,14″E/54,370839 20,592539
| |
Żywkowo (niem. Schewecken) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Górowo Iławeckie[2][3], na terenie Natangii, przy granicy z Rosją.
W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.
Jest to najpopularniejsza z polskich tzw. „bocianich wsi”. Odnotowuje się, że Żywkowo zamieszkuje ok. 160 bocianów białych w 42 gniazdach. Najwięcej bocianich gniazd (24) ma w swoim gospodarstwie Polskie Towarzystwo Ochrony Ptaków.
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0474650 | Grądzik | kolonia |
.jpg)
.jpg)
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnie na tym terenie zlokalizowana była wieś Seweke, zniszczona podczas wojen polsko-krzyżackich. Ponowne wzmianki pochodzą z 1785 roku. Około roku 1821 liczba mieszkańców wynosiła 44 osoby, do roku 1928 wzrosła do 54. Po II wojnie światowej miejsce wysiedlonych niemieckich mieszkańców zajęli ukraińscy przesiedleńcy z akcji „Wisła” i do dziś wieś zamieszkują ich potomkowie.
W 1983 r. we wsi było 14 budynków mieszkalnych ze 118 mieszkańcami. Wieś miała elektryczne oświetlenie ulic, funkcjonowało 21 indywidualnych gospodarstw rolnych, uprawiających łącznie 213 ha ziemi i hodujących 139 sztuk bydła (w tym 87 krów), 85 świń, 18 koni i 13 owiec. W tym czasie we wsi była świetlica i punkt biblioteczny.
Przy wsparciu wspólnoty greckokatolickiej i władz lokalnych w 2000 roku została ufundowana kapliczka greckokatolicka. Wzniesiono ją w centralnym miejscu wsi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1630 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic. Wyd. drugie zmienione. Wyd. Pojezierze, Olsztyn 1987, 480 str., ISBN 83-7002-239-1.