Toronto Raptors

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Toronto Raptors
Ilustracja
Przydomek

Dinozaury

Maskotka

Raptor

Barwy

czerwony, czarny, srebrny, złoty, biały
                        

Data założenia

1995

Liga

NBA
Konferencja Wschodnia
Dywizja Atlantycka

Państwo

 Kanada

Adres

Toronto, Ontario, Kanada

Hala sportowa

Scotiabank Arena
(19 800 miejsc)
Amalie Arena (tymczasowo)
(20 500 miejsc)

Właściciel

Maple Leaf Sports & Entertainment Ltd.

Prezes

Masai Ujiri

Menedżer generalny

Bobby Webster

Trener

Darko Rajaković

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Czwarty
strój
Strona internetowa

Toronto Raptors – kanadyjski klub koszykarski uczestniczący w rozgrywkach ligi NBA (Dywizja Atlantycka w Konferencji Wschodniej), mistrzowie z 2019. Domowe mecze rozgrywają w hali Scotiabank Arena położonej w Toronto, będąc jedyną organizacją ligi z siedzibą poza terytorium Stanów Zjednoczonych. W sezonie 2020/21 swoje spotkania domowe rozgrywali w Amalie Arena w mieście Tampa na terenie Stanów Zjednoczonych z powodu restrykcji spowodowanych pandemią koronawirusa w Kanadzie.

W pierwszych dwóch dekadach istnienia Raptors sześć razy w przeciągu 20 sezonów awansowali do fazy play-off. W tym czasie w drużynie występowali m.in. Vince Carter, Tracy McGrady czy Chris Bosh. W 2019, po 24 latach od założenia klubu, Raptors po raz pierwszy w historii znaleźli się w finałach NBA, w których pokonali Golden State Warriors 4–2. MVP Finałów został Kawhi Leonard, który po zakończeniu sezonu odszedł z klubu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

1995–1999: Trudne początki[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym generalnym menedżerem zespołu został Isiah Thomas. Szybko obsadził stanowiska kierownicze własnym personelem, wybierając na trenera Raptors wieloletniego asystenta Detroit Pistons, Brendana Malone. Skład Raptors został ustalony w rozszerzonym drafcie 1995. Raptors wybrali z 1. numerem rozszerzonego draftu trzykrotnego mistrza NBA, B.J. Armstronga z Chicago Bulls. Armstrong nie zgodził się jednak na grę dla Toronto, po czym został sprzedany do Golden State Warriors za pięciu innych zawodników. Dinozaurom przysługiwał również siódmy wybór w zwykłym drafcie 1995, tuż za innym zespołem, który dołączył w tym samym roku do ligi, Vancouver Grizzlies. Raptors wybrali Damona Stoudamire’a, co spotkało się ze sporym niezadowoleniem fanów, którzy liczyli na wybór Eda O’Bannona[1]. W pierwszym sezonie w historii Raptors uzyskali bilans 21-61, a Stoudamire ze średnią 19 punktów i 9 asyst na mecz został wybrany najlepszym debiutantem roku. Dinozaury sprawiły dużą niespodziankę, pokonując u siebie przyszłych mistrzów NBA, Bulls[2], którzy skończyli sezon z rekordowym bilansem 72-10 (rekord pobity 20 lat później przez Golden State Warriors). W kolejnym sezonie Raptors wygrali 30 spotkań i ponownie nie awansowali do fazy play-off. W drafcie 1997 Raptors wybrali z 9. numerem Tracy’ego McGrady’ego, a rok później z 4. numerem Antawna Jamisona, który natychmiast został wymieniony za wybranego z następnym numerem przez Golden State Warriors kuzyna McGrady’ego, Vince’a Cartera.

1999–2002: Era Vince’a Cartera[edytuj | edytuj kod]

Po pierwszych czterech słabych sezonach, Raptors po raz pierwszy awansowali do fazy play-off w sezonie 1999/00. Zespół dowodzony przez Cartera odpadł po porażce 0-3 z New York Knicks w pierwszej rundzie. Niemniej jednak, rozwój zespołu i zwycięstwo Cartera w Slam Dunk Contest 2000, uznawanym za jeden z najlepszych konkursów wsadów w historii NBA[3], przyciągnęło do Toronto fanów, z których wielu wcześniej nie interesowało się koszykówką. Ten sezon był także pierwszym pełnym rozgrywanym w Air Canada Centre po tym, jak przez poprzednie cztery lata rozgrywano większość spotkań w SkyDome, które przez swój rozmiar było jednak lepiej dopasowane do baseballu i futbolu kanadyjskiego. Po sezonie 99/00 McGrady opuścił klub, podpisując sześcioletni kontrakt z Orlando Magic. Zgodnie z przewidywaniami analityków, zespół łatwo zapewnił sobie miejsce w play-offach NBA w 2001 roku, notując rekordowe 47 zwycięstw. Raptors po raz pierwszy wygrali serię w fazie play-off, pokonując Knicks 3-2. W drugiej rundzie Raptors musieli uznać wyższość Philadelphii 76ers, która wygrała 4-3, a ostatni mecz serii zakończył się wynikiem 88-87 dla 76ers po tym, jak w ostatnich sekundach meczu Carter spudłował decydujący rzut. W sezonie 2001/02 pomimo kontuzji Cartera, Raptors awansowali do fazy play-off, gdzie przegrali w pierwszej rundzie z Detroit Pistons.

2002–2010: Odejście Cartera i era Chrisa Bosha[edytuj | edytuj kod]

W kolejnych czterech sezonach Dinozaurom nie udało się powtórzyć tego wyczynu. W drafcie 2003 Raptors wybrali z 4. numerem Chrisa Bosha, który po odejściu Cartera był najlepszym zawodnikiem w drużynie. Po kolejnych niepowodzeniach i burzliwej atmosferze w grudniu 2004 Vince Carter został wymieniony do New Jersey Nets za Alonzo Mourninga, Erica Williamsa, Aarona Williamsa oraz dwa wybory draftu w pierwszej rundzie[4]. Słabe rezultaty w kolejnym sezonie sprawiły, że Raptors wylosowały pierwszy numer draftu 2006. Zdecydowano się na włoskiego środkowego, Andreę Bargnaniego. W sezonie 2006/07 Raptors wywalczyli tytuł mistrza dywizji atlantyckiej, uzyskując bilans 47-35 w fazie zasadniczej, a Sam Mitchell został wybrany trenerem roku. W pierwszej rundzie play-off Raptors nieoczekiwanie przegrali z Nets 2-4. W kolejnym sezonie Raptors ponownie awansowali do fazy play-off, ponownie odpadając w pierwszej rundzie po porażce z Orlando Magic 1-4. Po nieudanym sezonie 2008/09 Sam Mitchell został zastąpiony na stanowisku trenera przez Jaya Triano.

W sezonie 2009/10 drużyna z Toronto miała ogromnego pecha. Gdyby trafili jeden kosz więcej w meczu z Phoenix Suns lub Denver Nuggets, ich awans do play-off byłby faktem. Tak się nie stało, ponieważ jednym zwycięstwem wyprzedziło ich Chicago Bulls. Raptors zajęli wtedy 9. miejsce w konferencji, a ich bilans wynosił 40-42.

2010–2013: Odbudowa[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 2010 drużynę opuścił Chris Bosh. Wtedy zaczęła się przebudowa składu. Prezes Raptors Bryan Colangelo ściągnął do drużyny Linasa Kleizę, Leandro Barbosę, Juliana Wrighta, Davida Andersena, a do innych drużyn powędrowali Hedo Türkoğlu (Phoenix Suns) i Marco Belinelli (New Orleans Hornets) oraz wybory w przyszłym drafcie. W trakcie sezonu, Kanadę opuścili Jarrett Jack, David Andersen i Marcus Banks. Z drużyny New Orleans Hornets przyszli Jerryd Bayless i Peja Stojaković.

Po nieudanym sezonie 2010/11 zakończonym bilansem 22-60 trenerem Raptors został Dwane Casey. Raptors wybrali z numerem 5. litewskiego środkowego Jonasa Valančiūnasa w drafcie NBA 2011. W skróconym przez lokaut sezonie 2011/12 Raptors ponownie nie udało się awansować do fazy-playoff, notując bilans 23-43. W związku z nieudanymi próbami zwabienia Steve’a Nasha do Raptors, Colangelo wymienił przyszłościowy wybór w pierwszej rundzie draftu za rozgrywającego Houston Rockets, Kyle’a Lowry’ego. Sezon 2012/13 był pierwszym od trzech lat, gdy Raptors zanotowali dodatni bilans na własnym parkiecie (21-20), mimo to do awansu do fazy play-off było nadal daleko (34-48). W międzyczasie Raptors pozyskali w trójstronnej wymianie m.in. Rudy’ego Gaya z Memphis Grizzlies, oddając jednocześnie Joségo Calderóna do Detroit Pistons i Eda Davisa do Grizzlies. W maju 2013 prezesem Raptors został Nigeryjczyk Masai Ujiri.

2013–2018: Duet Lowry–DeRozan[edytuj | edytuj kod]

W przeciągu ostatnich siedmiu lat Raptors za każdym razem dostawali się do fazy play-off. W 2014 Raptors awansowali do play-off po raz pierwszy od sześciu lat, przegrywając w pierwszej rundzie 4-3 z Brooklyn Nets po decydującym bloku Paula Pierce’a. Rok później Raptors nie wygrali ani jednego spotkania w serii z Washington Wizards w pierwszej rundzie play-off. 29 czerwca 2015 ogłoszono powstanie drużyny afiliacyjnej, Raptors 905, która od sezonu 2015/16 występuje w NBA G League.

Podczas wolnej agentury do drużyny dołączyli m.in. DeMarre Carroll, Luis Scola, którzy w kolejnym sezonie wychodzili w pierwszej piątce zespołu. W 2016 został zorganizowany w Toronto NBA All-Star Weekend. W tym samym roku Raptors po raz pierwszy znaleźli się w finale konferencji wschodniej, gdzie przegrali z przyszłymi mistrzami NBA Cleveland Cavaliers 4-2. 14 lutego 2017 Raptors wymienili Terrence’a Rossa i wybór w pierwszej rundzie draftu na Serge’a Ibakę, zawodnika Orlando Magic. Raptors ukończyli sezon zasadniczy na trzecim miejscu w konferencji wschodniej, uzyskując bilans 51-31. Tym razem Dinozaury trafiły na Cavaliers już w drugiej rundzie. Raptors ponownie musieli uznać wyższość Cavaliers, przegrywając serię do zera. W sezonie 2017/18 Raptors po raz pierwszy w historii zajęli pierwsze miejsce w fazie zasadniczej konferencji wschodniej z rekordowym bilansem 59-23. 1 stycznia 2018 DeMar DeRozan ustanowił rekord zdobyczy punktowej w spotkaniu, uzyskując aż 52 punkty przeciwko Milwaukee Bucks. Po nieudanych play-offach 2018 zakończonych kolejną klęską 0-4 z Cavaliers w półfinałach konferencji wschodniej z posadą trenera pożegnał się Dwane Casey, a w jego miejsce został wybrany jego ówczesny asystent, Nick Nurse[5].

2018–: Przybycie Kawhi’a Leonarda i pierwszy tytuł mistrzowski[edytuj | edytuj kod]

18 lipca 2018 DeMar DeRozan, Jakob Pöltl wraz z chronionym wyborem I rundy draftu 2019 zostali wymienieni za Danny’ego Greena i Kawhi’a Leonarda[6]. Pod koniec okna transferowego, 7 lutego 2019 Raptors wymienili Jonasa Valančiūnasa, Delona Wrighta oraz C.J. Milesa na Marca Gasola z Memphis Grizzlies[7], a sześć dni później podpisali kontrakt z Jeremym Linem[8]. Dinozaury zakończyły sezon zasadniczy 2018/19 na drugim miejscu konferencji wschodniej z bilansem 58-24. Ze względu na przebytą w poprzednim sezonie kontuzję Leonard opuścił ponad 20 gier, często odpuszczając spotkania rozgrywane dzień po dniu. Pomimo porażki w pierwszym meczu, Raptors pokonali w pierwszej rundzie fazy play-off Orlando Magic 4-1. W półfinale konferencji pokonali Philadelphię 76ers 4-3 po tym, jak w ostatniej sekundzie siódmego spotkania przy stanie 90-90 Leonard oddał rzut, który po czterech odbiciach od obręczy wpadł do kosza[9]. W finale konferencji wschodniej przegrywali po dwóch pierwszych wyjazdowych meczach z Milwaukee Bucks 0-2, by wygrać cztery kolejne spotkania. Po raz pierwszy w historii Raptors znaleźli się w finałach NBA, w których zwyciężyli z Golden State Warriors 4-2. Kawhi Leonard został wybrany najlepszym zawodnikiem finałów ligi. W trwającej pięć godzin paradzie mistrzowskiej wzięło udział ponad milion osób[10].

6 lipca 2019 Leonard podpisał trzyletni kontrakt z Los Angeles Clippers[11]. Tego samego dnia Danny Green oznajmił, że postanowił zawrzeć dwuletnią umowę z Los Angeles Lakers[12]. Na początku października 2019 Kyle Lowry przedłużył swój kontrakt z klubem do końca sezonu 2020/21[13], a tuż przed rozpoczęciem sezonu 2019/20 Raptors potwierdzili czteroletnie przedłużenie kontraktu na maksymalną kwotę 130 milionów dolarów z Pascalem Siakamem[14].

Pomimo utraty swojego najlepszego zawodnika Raptors siódmy raz z rzędu awansowali do play-off po zajęciu drugiego miejsca z bilansem 53-19 w sezonie skróconym przez pandemię koronawirusa. Pascal Siakam i Kyle Lowry zostali nominowani do All-Star Game, a Nick Nurse otrzymał statuetkę trenera roku. W fazie play-off rozegranej w Orlando Raptors pokonali w pierwszej rundzie Brooklyn Nets 4-0. W drugiej rundzie przegrali z Boston Celtics 3-4. Po sezonie zespół opuścili Serge Ibaka i Marc Gasol.

Ze względu na ograniczenia nałożone przez rząd kanadyjski w odpowiedzi na pandemię COVID-19, Raptors nie mogą organizować spotkań w Toronto i rozgrywają swoje mecze domowe w sezonie 2020/21 w hali Amalie Arena w Tampie na Florydzie.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Kierownictwo zespołu zdało sobie sprawę, że praktycznie niemożliwe byłoby zaprojektowanie logo Toronto Huskies, które nie przypominałoby stylu Minnesoty Timberwolves. W rezultacie zorganizowano ogólnokrajowy konkurs, w którym miała zostać wybrana nazwa zespołu, barwy klubu i logo. Ostateczny wybór – Toronto Raptors – został zaprezentowany w telewizji kanadyjskiej 15 maja 1994. Innymi propozycjami były m.in. „Beavers”, „Bobcats”, „Dragons”, „Grizzlies”, „Scorpions” czy „T-Rex”. Raps powstali w czasie, gdy po ekranizacji Jurassic Park Ameryką rządziła dinozauromania. Zostały ujawnione również barwy zespołu – jasny czerwony, fioletowy, czarny i srebrny.

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Koszykarze Toronto Raptors.
Raptor, jeden z symboli zespołu

Kadra w sezonie 2023/24[edytuj | edytuj kod]

Stan na 27 lutego 2024[15]

Nr Poz. Nar. Nazwisko i imię Data urodzenia Wzrost Masa ciała
30 SG Stany Zjednoczone Agbaji, Ochai 2000-04-20 196 cm 98 kg
4 SF Stany Zjednoczone Barnes, Scottie 2001-08-01 201 cm 102 kg
9 SF Kanada Barrett, R.J. 2000-06-14 198 cm 97 kg
25 PF Kanada Boucher, Chris 1993-01-11 206 cm 91 kg
11 SG Stany Zjednoczone Brown, Bruce 1996-08-15 196 cm 93 kg
3 PG Stany Zjednoczone Carton, D.J. 2000-08-05 191 cm 91 kg
1 SG Stany Zjednoczone Dick, Gradey 2003-11-20 198 cm 93 kg
0 SG Stany Zjednoczone Freeman-Liberty, Javon 1999-10-20 191 cm 82 kg
2 SF Stany Zjednoczone McDaniels, Jalen 1998-01-31 206 cm 93 kg
24 PG Stany Zjednoczone Nowell, Markquis 1999-12-25 170 cm 73 kg
13 PF Nigeria Nwora, Jordan 1998-09-09 206 cm 102 kg
41 PF Kanada Olynyk, Kelly 1991-04-19 211 cm 109 kg
19 C Austria Poeltl, Jakob 1995-10-15 213 cm 111 kg
34 PF Stany Zjednoczone Porter, Jontay 1999-11-15 208 cm 109 kg
5 SG Stany Zjednoczone Quickley, Immanuel 1999-06-17 188 cm 86 kg
14 SF Stany Zjednoczone Temple, Garrett 1986-05-08 196 cm 88 kg
33 SG Stany Zjednoczone Trent, Gary 1999-01-18 196 cm 95 kg

Trener: Serbia Darko Rajaković
Asystenci: Michael Batiste • Vin Bhavnani • Pat Delany • Drew Jones • Jama Mahlalela • Jim Sann • Ivo Simović • James Wade

Trenerzy[edytuj | edytuj kod]

Stan na koniec sezonu 2022/2023

#[i] Trener Okres pracy Sezon regularny Playoffs Nagrody
Gry W P % Gry W P %
1 Brendan Malone[16] 1995/96 82 21 61 25,6
2 Darrell Walker[17] 1996–1998 131 41 90 31,3
3 Butch Carter[ii][18] 1998–2000 165 73 92 44,2 3 0 3 0
4 Lenny Wilkens[iii][19] 2000–2003 246 113 133 45,9 17 8 9 47,1
5 Kevin O’Neill[ii][20] 2003/04 82 33 49 40,2
6 Sam Mitchell[21] 2004–2008 345 156 189 45,2 11 3 8 27,3 Trener Roku 2006/2007
7 Jay Triano 2008–2011 229 87 142 38
8 Dwane Casey 2011–2018 558 320 238 57,3 51 21 30 41,2 Trener Roku 2017/2018
9 Nick Nurse 2018–2023 390 227 163 58,2 41 25 16 61,0 Trener Roku 2019/2020
10 Darko Rajaković od 2023
  1. Liczba trenerów Raptors, chronologicznie według okresu zatrudnienia.
  2. a b Spędził całą karierę trenerską w NBA z Raptors.
  3. Wybrany do Koszykarskiej Galerii Sław jako trener.

Areny[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Sezon[edytuj | edytuj kod]

All-Star Weekend[edytuj | edytuj kod]

Nominowani do meczu gwiazd[34]

Uczestnicy Rookie Challenge[35]

Inne[edytuj | edytuj kod]

Wybrani do Galerii Sław Koszykówki
Zawodnicy
Nr Nazwisko Poz. Okres w klubie Rok wyboru do Galerii Sław
34 Hakeem Olajuwon C 2001–2002 2008
1 Tracy McGrady G/F 1997–2000 2017[36]
4 Chris Bosh C/F 2003–2010 2021
Trenerzy
Nazwisko Poz. Okres w klubie Rok wyboru do Galerii Sław
Lenny Wilkens1 Trener 2000–2003 1998
Gene Keady Asystent trenera 2005–2006 2023
Działacze
Nazwisko Poz. Okres w klubie Rok wyboru do Galerii Sław
Wayne Embry Generalny menedżer 2006 1999

Adnotacje:

  • 1Wilkens został wybrany do Galerii Sław trzykrotnie – jako zawodnik, trener oraz trener kadry olimpijskiej USA z 1992.
Wybrani do Galerii Sław FIBA
Toronto Raptors Hall of Famers
Zawodnicy
Nr Nazwisko Poz. Okres w klubie Rok wyboru do Galerii Sław
34 Hakeem Olajuwon C 2001–2002 2016

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Statystyczni liderzy NBA[edytuj | edytuj kod]

Liderzy w blokach[39]

Liderzy w skuteczności rzutów wolnych[37]

Liderzy w skuteczności rzutów za 3 punkty[38]

Liderzy wszech czasów klubu[edytuj | edytuj kod]

Sezon regularny

(Stan na 5 lutego 2021, a na podstawie[40])

Kategoria Zawodnik Statystyki
Gry DeMar DeRozan 675
Minuty DeMar DeRozan 22986
Punkty DeMar DeRozan 13296
Zbiórki Chris Bosh 4776
Asysty Kyle Lowry 4066
Przechwyty Kyle Lowry 848
Bloki Chris Bosh 600
Straty Kyle Lowry 1522
Faule Kyle Lowry 1687
Celne rzuty z gry DeMar DeRozan 4716
Oddane rzuty z gry DeMar DeRozan 10532
Skuteczność rzutów z gry Amir Johnson 57,2
Celne rzuty za 3 punkty Kyle Lowry 1438
Oddane rzuty za 3 punkty Kyle Lowry 3841
Skuteczność rzutów za 3 punkty Matt Thomas 47,5
Celne rzuty wolne DeMar DeRozan 3539
Oddane rzuty wolne DeMar DeRozan 4277
Skuteczność rzutów wolnych José Calderón 87,7
Średnia punktów Vince Carter 23,4
Średnia zbiórek Chris Bosh 9,4
Średnia asyst Damon Stoudamire 8,8
Średnia przechwytów Doug Christie 2,1
Średnia bloków Marcus Camby 2,9

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Tytuł Liczba Rok
Mistrz NBA 1 2019
Mistrz Konferencji 1 2019
Mistrz dywizji 7 2007, 2014, 2015, 2016, 2018, 2019, 2020
Występy
w play-off
13 2000, 2001, 2002, 2007, 2008, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2022

Poszczególne sezony[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie[41]:. Stan na koniec sezonu 2022/23

Sezon Liga Konferencja Miejsce
w konferencji
Dywizja Miejsce
w dywizji
Sezon regularny Playoffs
Wygrane Porażki
Toronto Raptors
1995/96 NBA Wschodnia 14 Central 8 21 61
1996/97 NBA Wschodnia 12 Central 8 30 52
1997/98 NBA Wschodnia 15 Central 8 16 66
1998/99 NBA Wschodnia 10 Central 6 23 27
1999/00 NBA Wschodnia 6 Central 3 45 37 Porażka w pierwszej rundzie z New York Knicks (0-3)
2000/01 NBA Wschodnia 5 Central 2 47 35 Zwycięstwo w pierwszej rundzie z New York Knicks (3-2)
Porażka w półfinale Konferencji z Philadelphia 76ers (3-4)
2001/02 NBA Wschodnia 7 Central 3 42 40 Porażka w pierwszej rundzie z Detroit Pistons (2-3)
2002/03 NBA Wschodnia 14 Central 7 24 58
2003/04 NBA Wschodnia 10 Central 6 33 49
2004/05 NBA Wschodnia 11 Atlantic 4 33 49
2005/06 NBA Wschodnia 12 Atlantic 4 27 55
2006/07 NBA Wschodnia 3 Atlantic 1 47 35 Porażka w pierwszej rundzie z New Jersey Nets (2-4)
2007/08 NBA Wschodnia 6 Atlantic 2 41 41 Porażka w pierwszej rundzie z Orlando Magic (1-4)
2008/09 NBA Wschodnia 13 Atlantic 4 33 49
2009/10 NBA Wschodnia 9 Atlantic 2 40 42
2010/11 NBA Wschodnia 14 Atlantic 5 22 60
2011/12 NBA Wschodnia 11 Atlantic 4 23 43
2012/13 NBA Wschodnia 10 Atlantic 4 34 48
2013/14 NBA Wschodnia 3 Atlantic 1 48 34 Porażka w pierwszej rundzie z Brooklyn Nets (3-4)
2014/15 NBA Wschodnia 4 Atlantic 1 49 33 Porażka w pierwszej rundzie z Washington Wizards (0-4)
2015/16 NBA Wschodnia 2 Atlantic 1 56 26 Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Indiana Pacers (4-3)
Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Miami Heat (4-3)
Porażka w finale Konferencji z Cleveland Cavaliers (2-4)
2016/17 NBA Wschodnia 3 Atlantic 2 51 31 Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Milwaukee Bucks (4-2)
Porażka w półfinale Konferencji z Cleveland Cavaliers (0-4)
2017/18 NBA Wschodnia 1 Atlantic 1 59 23 Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Washington Wizards (4-2)
Porażka w półfinale Konferencji z Cleveland Cavaliers (0-4)
2018/19 NBA Wschodnia 2 Atlantic 1 58 24 Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Orlando Magic (4-1)
Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Philadelphia 76ers (4-3)
Zwycięstwo w finale Konferencji z Milwaukee Bucks (4-2)
Zwycięstwo w finale NBA z Golden State Warriors (4-2)
2019/20[42][43] NBA Wschodnia 2 Atlantic 1 53 19 Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Brooklyn Nets (4-0)
Porażka w półfinale Konferencji z Boston Celtics (3-4)
2020/21[44] NBA Wschodnia 12 Atlantic 5 27 45
2021/22 NBA Wschodnia 5 Atlantic 3 48 34 Porażka w pierwszej rundzie z Philadelphia 76ers (2-4)
2022/23 NBA Wschodnia 9 Atlantic 5 41 41 Porażka w play-in z Chicago Bulls (1-0)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Laying the Groundwork for the NBA in Toronto, Toronto Raptors [dostęp 2019-03-04] (ang.).
  2. Chicago Bulls at Toronto Raptors Box Score, December 8, 1996, Basketball-Reference.com [dostęp 2019-03-04] (ang.).
  3. The 10 greatest Slam Dunk Contests, SI.com [dostęp 2019-03-04] (ang.).
  4. It’s official: Nets get Carter from the Raptors, ESPN.com, 17 grudnia 2004 [dostęp 2019-03-02] (ang.).
  5. By Ian Harrison | Associated Press, Toronto Raptors officially hire Nick Nurse as coach, NBA.com [dostęp 2019-04-02] (ang.).
  6. Toronto Raptors Acquire Kawhi Leonard. nba.com. [dostęp 2019-03-01]. (ang.).
  7. Raptors Acquire Gasol From Grizzlies, Toronto Raptors [dostęp 2019-03-04] (ang.).
  8. Raptors Sign Jeremy Lin, Toronto Raptors [dostęp 2019-03-04] (ang.).
  9. Niesamowity rzut równo z syreną. Znamy pary finałów konferencji NBA, TVN24.pl [dostęp 2019-05-13].
  10. Ponad milion osób fetowało w Toronto mistrzostwo Raptors, www.pap.pl [dostęp 2020-01-06].
  11. Reports: Kawhi Leonard agrees to sign with LA Clippers, NBA.com [dostęp 2020-01-06] (ang.).
  12. Danny Green announces he’s signing with Lakers, NBA.com [dostęp 2020-01-06] (ang.).
  13. Reports: Kyle Lowry, Raptors agree to one-year contract extension, NBA.com [dostęp 2020-01-06] (ang.).
  14. Raptors sign Pascal Siakam to contract extension, NBA.com [dostęp 2020-01-06] (ang.).
  15. Toronto Raptors Roster, www.nba.com [dostęp 2023-06-14].
  16. Brendan Malone Coaching Record. basketball-reference.com. [dostęp 2008-07-22]. (ang.).
  17. Darrell Walker Coaching Record. basketball-reference.com. [dostęp 2008-07-22]. (ang.).
  18. Butch Carter Coaching Record. basketball-reference.com. [dostęp 2008-07-22]. (ang.).
  19. Lenny Wilkens Coaching Record. basketball-reference.com. [dostęp 2008-07-22]. (ang.).
  20. Kevin O’Neill Coaching Record. basketball-reference.com. [dostęp 2008-07-22]. (ang.).
  21. Sam Mitchell Coaching Record. basketball-reference.com. [dostęp 2008-07-22]. (ang.).
  22. NBA & ABA All-Defensive Teams. basketball-reference.com. [dostęp 2019-05-26]. (ang.).
  23. NBA History – All-Rookie 1st Team. espn.go.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  24. NBA History – All-Rookie 2nd Team. espn.go.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  25. NBA Championships: Year by Year Champions (ang.). landofbasketball.com. dostęp 16 czerwca 2019. nba.com. (ang.).
  26. NBA Rookie of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  27. NBA Sixth Man of the Year Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  28. NBA Coach of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  29. NBA & ABA Most Improved Player Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2019-06-26]. (ang.).
  30. a b All-NBA Teams. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  31. Rookie Game Year-by-Year Results/MVPs. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  32. NBA Slam Dunk Contest Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  33. Winner of the NBA All-Star 3 Point Shootout Contest. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  34. Toronto Raptors All-Star Game Selections. basketball-reference.com. [dostęp 2014-12-17]. (ang.).
  35. NBA ALL-STAR ROOKIE ROSTERS. nba-allstar.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  36. McGrady, Self, Lobo headline 2017 HOF class. espn.com. [dostęp 2018-05-13]. (ang.).
  37. NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for Free Throw Pct. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  38. NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for 3-Pt Field Goal Pct. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  39. NBA Blocks Leaders Year by Year. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  40. Toronto Raptors Career Leaders, Basketball-Reference.com [dostęp 2021-02-05] (ang.).
  41. Toronto Raptors Franchise Index. basketball-reference.com. [dostęp 2023-04-23]. (ang.).
  42. Koronawirus w NBA. Rozgrywki zawieszone na miesiąc. Scenariusze dla ligi. www.sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2020-03-13]. (pol.).
  43. W końcu znamy konkretny plan. www.mvpmagazyn.pl. [dostęp 2020-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-05)]. (pol.).
  44. Liga NBA – początek rywalizacji 22 grudnia, 72 mecze w sezonie regularnym. www.wirtualnemedia.pl. [dostęp 2020-11-10]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]