Los Angeles Lakers
| |||
![]() | |||
Pełna nazwa | Detroit Gems 1946-1947 Minneapolis Lakers 1947-1960 Los Angeles Lakers od 1960 | ||
Przydomek | Jeziorowcy | ||
Barwy | żółte, purpurowe, białe i czarne. | ||
Data założenia | 1947 (do NBA dołączyli w 1948) | ||
Liga | NBA Konferencja Zachodnia Dywizja Pacyficzna | ||
Adres | Los Angeles, Kalifornia | ||
Hala sportowa | Staples Center (18 997 miejsc) | ||
Właściciel | rodzina Buss, Philip Anschutz, Edward P. Roski, Patrick Soon-Shiong | ||
Prezes | Jeanie Buss | ||
Menedżer | Rob Pelinka | ||
Trener | Frank Vogel | ||
Asystent trenera | Quinton Crawford Lionel Hollins Phil Handy Jason Kidd Miles Simon Mike Penberthy | ||
Strona internetowa |
Los Angeles Lakers – amerykański klub koszykarski, mający siedzibę w Los Angeles, w stanie Kalifornia. Występują w Dywizji Pacyficznej, Konferencji Zachodniej w National Basketball Association (NBA). Swoje domowe spotkania Lakers rozgrywają w Staples Center, którą dzielą z lokalnym rywalem z NBA, Los Angeles Clippers, z Los Angeles Kings z ligi NHL i drużyną Los Angeles Sparks występującą w WNBA[1]. Lakers są jedną z najbardziej utytułowanych drużyn w historii NBA. Mają na swoim koncie 16 tytułów mistrzowskich, a ostatnie z nich zdobyli w 2010 roku. W 2012 roku Lakers zostali wybrani przez magazyn Forbes najdroższą drużyną NBA, a ich wartość wyszacowano na 900 milionów dolarów[2]. Rok później magazyn Forbes oszacował ich wartość na miliard dolarów, jednakże kwota ta dała im dopiero drugie miejsce za New York Knicks[3][4]. W 2018 dziennikarze magazynu Forbes wycenili wartość klubu na 3,3 mld dolarów[5].
Początki zespołu sięgają 1947 roku, gdy zakupiono rozwiązany klub Detroit Gems. Nowa drużyna miała swoją siedzibę w Minneapolis, w stanie Minnesota, i przyjęła nazwę Lakers, na cześć przydomku stanu, w którym grali – „Kraina 10 000 Jezior”[6]. W Minneapolis Lakers zdobyli pięć tytułów mistrzowskich, mając w swoim składzie centra George’a Mikana, który przez NBA został nazwany jej „pierwszą supergwiazdą”[7]. Wkrótce po zakończeniu kariery przez Mikana, przed sezonem 1960/61 drużyna przeniosła swoją siedzibę do Los Angeles.
Prowadzeni przez członków Koszykarskiej Galerii Sław, Elgina Baylora i Jerry Westa, Los Angeles sześć razy w latach 60. awansowali do finałów NBA, ale za każdym razem przegrywali z Boston Celtics, rozpoczynając długą i legendarną już rywalizację między obydwoma klubami. W 1968 roku Lakers pozyskali czterokrotnego MVP rozgrywek Wilta Chamberlaina, który grał na pozycji centra. Po kolejnych porażkach w finałach 1969 i 1970 roku prowadzeni przez nowego trenera Billa Sharmana Lakers wygrali sześć kolejnych tytułów mistrzowskich. Po zakończeniu kariery przez Westa i Chamberlaina, drużyna sprowadziła innego centra, Kareema Abdula-Jabbara, który wygrał wcześniej kilka tytułów MVP ligi, ale pod koniec lat 70. nie był w stanie awansować ze swoja poprzednią drużyną do finałów NBA. Lata 80. w wykonaniu Lakers zostały okrzyknięte mianem „Showtime'u”, głównie dzięki duetowi Magic Johnson i Abdul-Jabbar, którzy prowadzali w Lakers szybką ofensywną grę i wygrali w przeciągu dziewięciu lat pięć tytułów mistrzowskich, w tym pokonując w 1985 roku po raz pierwszy w finale Celtics. Drużynę prowadził Pat Riley, a oprócz Johnsona i Abdul-Jabbara w zespole czołową rolę odgrywał James Worthy – wszyscy zostali później członkami Koszykarskiej Galerii Sław. Po zakończeniu kariery przez Abdula-Jabbara i Johnsona zespół przez wiele lat borykał się z problemami, do czasu, gdy w 1996 roku do drużyny trafili Shaquille O’Neal i Kobe Bryant. Prowadzeni przez innego członka Galerii Sław, trenera Phila Jacksona, Lakers wygrali trzy kolejne tytuły mistrzowskie w latach 2000 – 2002, zdobywając po raz drugi w historii zespołu tzw. „three-peat”. Po porażkach w latach 2004 – 2008 Lakers wrócili na tron w latach 2009 i 2010, pokonując w finałach kolejno Orlando Magic i, po raz kolejny, Celtics.
Lakers są posiadaczami rekordu w liczbie zwycięstw z rzędu (33), który ustanowili w sezonie 1971/72, co jest również najdłuższą zwycięską passą w historii amerykańskiego zawodowego sportu[8][9]. Zawodnikami Lakers było szesnastu obecnych członków Galerii Sław, jak również czterech trenerów. Czterech koszykarzy Lakers: Kareem Abdul-Jabbar, Magic Johnson, Shaquille O’Neal i Kobe Bryant zdobywało nagrodę dla najbardziej wartościowego koszykarza NBA, dając wspólnie drużynie osiem takich tytułów[10].
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
1946-1959 – Dominacja Mikana[edytuj | edytuj kod]
Zespół powstał w 1946 w Detroit pod nazwą Detroit Gems. Występował przez jeden sezon w lidze NBL i osiągnął fatalny bilans 4-40. W 1947 klub został sprzedany, a nowi właściciele przenieśli go do Minneapolis. Tam otrzymał nową nazwę Lakers – Jeziorowcy, od nazwy stanu Minnesota – „Krainy 10 000 jezior”. Jako najgorszy w lidze, klub miał pierwsze miejsce w drafcie 1947 i skorzystał z tego, wybierając centra George’a Mikana. Mikan i nowy trener John Kundla poprowadzili zespół do mistrzostwa już w pierwszym roku po przenosinach. W następnym sezonie drużyna przeniosła się do ligi BAA, gdzie także zdobyła mistrzostwo. Liga BAA rok później przekształciła się w NBA, więc mistrzostwo z 1949 liczy się jako pierwsze w historii Lakers.
W nowej lidze zespół, prowadzony przez Mikana, Verna Mikkelsena i Jima Pollarda, zdobył cztery następne tytuły: w latach 1950 oraz 1952/54. 22 listopada 1950 mecz Lakers z Fort Wayne Pistons zakończył się najniższym wynikiem w historii ligi: 19 – 18. Nowe przepisy (24-sekundowy czas na rzut, limit 6 fauli) oraz zakończenie kariery przez Mikana ograniczyły dominację Lakers, w sezonie 1956/57 zespół zajął nawet ostatnie miejsce w lidze. Efektem był jednak pierwsze miejsce w drafcie i znów bardzo trafny wybór skrzydłowego Elgina Baylora. Nowy zawodnik, wraz z Mikkelsenem, ożywił zespół, który znów wystąpił w finałach. Tam przegrał z, wchodzącymi na mistrzowską ścieżkę, Boston Celtics, rozpoczynając wieloletnią rywalizację obu zespołów.
1960-1978 – Rywalizacja z Celtics[edytuj | edytuj kod]
W 1960, aby uratować finanse, poważnie nadwątlone po odejściu Mikana, drużyna przeniosła się do Los Angeles. Jednocześnie przybył następny wielki gracz – obrońca Jerry West. Lakers wciąż osiągali sukcesy, ale przez całą dekadę nie mogli zdobyć mistrzostwa, powstrzymywani przez niepokonanych Celtów. W 1965 do zespołu dołączył Gail Goodrich, a w 1968 Wilt Chamberlain, który miał powstrzymać Billa Russella. Bez powodzenia – Lakers grali w latach 60. w siedmiu z dziewięciu kolejnych finałów, ale wszystkie przegrali. W finałach 1969 MVP został Jerry West – jedyny raz w historii, kiedy tytuł trafił do rąk zawodnika przegranej drużyny.
W 1971 na emeryturę odszedł filar zespołu Elgin Baylor, a nowym trenerem został Bill Sharman. Pod jego kierownictwem zespół osiągnął historyczny wynik – na przełomie lat 1971–1972 odniósł kolejne 33 zwycięstwa – do dziś najwięcej w historii wszystkich amerykańskich lig zawodowych. Sezon skończył się również rekordowym bilansem 69-13, a rok uwieńczyło upragnione mistrzostwo, pierwsze od 18 lat. Po następnym finale, przegranym z New York Knicks, zespół opuścił następny wielki gracz – Wilt Chamberlain. Dwa lata później znalazł się jego następca – trzykrotny MVP ligi, Kareem Abdul-Jabbar. W nowej drużynie Jabbar zdobędzie następne trzy tytuły najwartościowszego gracza ligi.
1979-1996 – Era Magica[edytuj | edytuj kod]
W 1979 właścicielem Lakers został Jerry Buss, a do zespołu trafiła następna wielka gwiazda, Magic Johnson. Już w pierwszym roku Magic poprowadził Lakersów do tytułu mistrza NBA, pierwszego ale nie ostatniego w latach 80., a sam zdobył swój pierwszy tytuł MVP finałów. W 1982 trenerem został niedawny gracz Pat Riley, który doprowadził zespół do mistrzowskiego tytułu w pierwszym roku swojej pracy. Był to zarazem pierwszy z czterech występów w finałach ligi z rzędu, kolejny tytuł Lakers zdobyli w 1985 Po roku przerwy w występach finałowych Jeziorowcy wrócili w 1987, silniejsi niż kiedykolwiek, zdobywając dwa tytuły z rzędu. Drużynę tę ocenia się jako jeden z najsilniejszych teamów wszech czasów, w składzie którego występowali: Magic Johnson, James Worthy, Kareem Abdul-Jabbar, Michael Cooper, Byron Scott, A.C. Green, Mychal Thompson i Kurt Rambis. Lansowany przez nich „Showtime” do dziś pozostaje wzorem radosnej, ofensywnej i efektownej, a zarazem skutecznej gry dla wielu zespołów NBA. W tym czasie Magic trzykrotnie został wybrany MVP ligi oraz trzykrotnie MVP finałów.
Następny rok, szumnie zapowiadany jako „Three-peat” (skrót od three repeat), przyniósł jednak porażkę w finałach z Detroit Pistons i koniec kariery Abdul-Jabbara. Po następnej klęsce, w play-offach 1990 z Phoenix Suns, Riley zrezygnował z prowadzenia zespołu. Paradoksalnie, otrzymał wtedy swój pierwszy tytuł trenera roku. Nowym centrem został Serb – Vlade Divac, a trenerem Mike Dunleavy. W 1991 Magic Johnson zaszokował świat, oznajmiając o swoim zakażeniu wirusem HIV i przedwczesnym zakończeniu kariery sportowej. Zespół nie mógł podnieść się po odejściu swych frontmanów przez połowę dekady. Nie pomagały nawet desperacki kroki, jak zatrudnienie Magica na stanowisku trenera. Jasne punkty w tym okresie to sezon 1994/95, kiedy pod wodzą Dela Harrisa zespół dotarł do finału konferencji, przynosząc swemu trenerowi tytuł coacha roku, a menedżerowi Jerry’emu Westowi tytuł menedżera roku.
1996-2016 – Shaq & Kobe[edytuj | edytuj kod]
Właśnie Jerry West w następnym roku wykonał dwa ruchy, które przywróciły wielkość zespołowi: zatrudnił perspektywicznego centra Shaquille’a O’Neala, oraz wymienił Divaca za 18-letniego rzucającego obrońcę Kobego Bryanta. Jako jedyna drużyna w lidze Lakers nie mieli wtedy gracza powyżej 30 roku życia. Młody zespół, mający w składzie m.in. Roberta Horry'ego, Dereka Fishera i Ricka Foksa, odnosił umiarkowane sukcesy w play-offach. W 1999 do drużyny dołączyli Glen Rice i, na krótko, charyzmatyczny Dennis Rodman, ale decydująca zmiana przyszła rok później, z zatrudnieniem na stanowisku trenera Phila Jacksona. W nowej hali Staples Center Lakers zdominowali ligę w nowym millenium. Zdobyli kolejne trzy tytuły mistrzowskie z rzędu, w latach 2000 – 2002, a O’Neal trzykrotnie otrzymał tytuł MVP finałów, w 2000 dokładając tytuł MVP ligi i MVP Meczu Gwiazd. Phil Jackson zdobywając dziewiąty tytuł mistrza w ciągu dwunastu lat, dogonił legendarnego Reda Auerbacha. Oprócz wymienionych w mistrzowskiej drużynie prym wiedli Ron Harper i Brian Shaw, a po jednym sezonie zaliczyli weterani: John Salley, A.C. Green, Horace Grant i Mitch Richmond.
Następne lata to schyłek potęgi Lakersów, spowodowany w dużej mierze gwiazdorskimi kaprysami liderów. Mimo pozyskania takich gwiazd jak Karl Malone czy Gary Payton, zespół nie osiągnął niczego ponad mistrzostwo konferencji i przegrany finał w 2004 Po tym sezonie zespół opuścili Phil Jackson i Shaquille O’Neal, a efektem było niezakwalifikowanie się do fazy play-off. Kolejne sezony to właściwie tylko indywidualne popisy Kobego Bryanta, które jednak nie dawały niczego zespołowi. Dopiero sezon 2007/08 przyniósł pozytywne zmiany. Pozyskano młodego centra z Hiszpanii Pau Gasola, a Bryant stał się prawdziwym liderem zespołu. Swoją grą zasłużył na pierwszy w karierze tytuł NBA MVP, ale drużyna przegrała w finałach ze znakomitymi Boston Celtics. W sezonie 2008/09 Lakers skończyli sezon zasadniczy z bilansem 65-17 i tym samym zajęli pierwsze miejsce w Konferencji Zachodniej. Po zwycięstwie nad Utah Jazz w pierwszej rundzie playoffów 4-1, drużyna z Los Angeles potrzebowała aż siedmiu meczów żeby zwyciężyć z Houston Rockets i sześciu aby pokonać Denver Nuggets w finale Konferencji Zachodniej. W finałach NBA drużyna prowadzona przez Phila Jacksona wygrała w pięciu meczach z Orlando Magic i tym samym zdobyła mistrzostwo NBA piętnasty raz w swojej historii. Kobe Bryant zdobył tytuł MVP finałów.
W sezonie 2009/10 Lakers w finałach NBA ponownie zmierzyli się z Celtics – w siedmiomeczowej serii Lakers ostatecznie zwyciężyli 4:3, zdobywając swoje 16. mistrzostwo NBA. Tytuł MVP finałów ponownie zdobył Kobe Bryant.
W kolejnym sezonie Lakers zakończyli sezon na drugim miejscu w konferencji. W pierwszej rundzie play-offów, Lakers spotkali się z New Orleans Hornets i pokonali ich 4-2[11]. Jednak ich droga po kolejne mistrzostwo została przerwana w kolejnej rundzie przez przyszłych mistrzów, Dallas Mavericks, którzy pokonali ich 4-0[12]. W przerwie między sezonowej ze stanowiska trenera odszedł Phil Jackson, a na jego miejscu pojawił się młody Mike Brown[13]. W związku z zablokowaną przez Davida Sterna wymianą Chrisa Paula do Lakers[14], z zespołu odszedł też najlepszy rezerwowy poprzedniego sezonu, Lamar Odom[15]. Lakers, po zakończeniu sezonu na trzecim miejscu, natrafili w pierwszej rundzie na Denver Nuggets. Po czterech meczach, prowadząc 3-1[16], Lakers przegrali kolejne dwa, wyrównując stan serii 3-3[17]. Zdołali jednak wygrać mecz nr 7 i awansowali do półfinałów Konferencji Zachodniej[18], gdzie czekali na nich Oklahoma City Thunder. Mimo bardzo dobrej postawy Bryanta, który w tej serii zdobywał średnio 31,2 punktu na mecz, Lakers udało się ostatecznie wygrać tylko jedno spotkanie, odpadając ponownie w drugiej rundzie play-offów[19]. Po zakończeniu kolejnego nieudanego sezonu nic w obozie Lakers nie wskazywało na poważne zmiany kadrowe. Brak środków potrzebnych do zaangażowania najlepszych wolnych agentów na rynku oraz zawodników, którzy mogliby być atrakcyjni w wymianie z innym zespołem wskazywało na to, że Lakers przystąpią do sezonu 2012/2013 z jedynie kosmetycznymi zmianami w składzie. Wbrew tym oczekiwaniom, już 11 czerwca 2012 roku, Lakers pozyskali na zasadzie sign-and-trade 38-letniego rozgrywającego Phoenix Suns – Steve’a Nasha[20]. W zamian do klubu z Arizony powędrowały przyszłe wybory w drafcie należące do Lakers. W dniu 10 sierpnia, w wymianie obejmującej również Denver Nuggets oraz Philadelphia 76ers, do Lakers trafił gwiazdor Orlando Magic – Dwight Howard[21]. Uzupełniając skład podpisanymi jako wolni agenci Jodie Meeksem[22] oraz Antawnem Jamisonem[23], Lakers zostali okrzyknięci głównym, obok broniących tytułu Miami Heat, faworytem do zdobycia mistrzostwa w 2013 roku.
W drafcie 2014 roku, Lakers wybrali z siódmym numerem Juliusa Randle'a. Rok później do drużyny dołączyli Lou Williams, D’Angelo Russell i Larry Nance Jr.[24].
13 kwietnia 2016 roku po 20 latach karierę zakończył Kobe Bryant w swoim ostatnim meczu w karierze zdobył 60 punktów i poprowadził Los Angeles Lakers do zwycięstwa nad Utah Jazz 101:96[25].
2016 – dziś[edytuj | edytuj kod]
24 kwietnia 2016 władze Lakers rozstały się z trenerem Byronem Scottem po najgorszym w historii klubu sezonie – z 82 meczów wygrali zaledwie 17 spotkań[26]. 29 kwietnia ogłoszono że na stanowisko pierwszego trenera został zatrudniony Luke Walton[27]. W momencie jego zatrudnienia Walton był asystentem trenera Golden State Warriors dlatego dołączył do zespołu zaraz po zakończeniu walki w play-offach. Lakers w drafcie 2016 wybrali z drugim numerem skrzydłowego Duke – Brandona Ingrama oraz z 32 sięgnęli po Ivica Zubaca[28]. Oprócz dwójki zawodników wybranych w drafcie do zespołu dołączyła dwójka wolnych agentów Timofiej Mozgow oraz Luol Deng. Zespół rozpoczął sezon od 10-10 niestety dalsza część sezonu nie wyglądała już tak dobrze w wyniku urazów z gry wypadali kojeni zawodnicy. 23 lutego 2017 oddano do Houston Rockets Lou Williamsa i Marcelinho Huertas w zamian za Coreya Brewera i Tylera Ennisa oraz wybór w pierwszej rundzie draftu 2017. W takcie sezonu odsunięto od gry Mozgova i Denga, stawiając na młodych zawodników i ostatecznie Lakers skończyli sezon jako trzecia najgorsza drużyna w lidze.
W lutym 2017 nastąpiło trzęsienie ziemi w strukturach organizacji, prezes klubu, Jeanie Buss pozbawiła swojego brata Jima Bussa stanowiska wiceprezydenta klubu i usunęła go z władz drużny. Wraz z Jimem z Lakers zwolniony został również dotychczasowy generalny manager Mitch Kupchak, a na jego miejsce zatrudniono Roba Pelinke. Współwłaścicielka Jeziorowców ogłosiła również że Magic Johnson otrzymał stanowisko prezesa odpowiedzialnego za decyzje sportowe[29].
Nowi włodarze klubu latem wysłali D’Angelo Russella i Timofieja Mozgowa do Brooklyn Nets w zamian za Brooka Lopeza i 27. wybór w pierwszej rundzie draftu Kyle’a Kuzmę[30] oraz związali się roczną umową z utalentowanym 24-latkiem – Kentavious Caldwell-Pope. W drafcie Jeziorowcy sięgnęli po Lonzo Balla, Josha Harta oraz Thomasa Bryanta[31]. W przedsezonowych zmaganiach Los Angeles Lakers wygrali turniej Ligi Letniej NBA w Las Vegas, w finale pokonując Portland Trail Blazers 110:98. Statuetkę dla MVP Ligi w Vegas otrzymał Lonzo Ball[32]. Sezon 2017/18 po raz piąty z rzędu Lakers nie zakwalifikowali się do play-off kończąc z bilansem 35 wygranych i 47 porażek.
9 lipca 2018 Lakers podpisali kontrakt z trzykrotnym mistrzem NBA LeBronem Jamesem[33][34]. Lakers mieli nadzieję, że zagrają po raz pierwszy od 2013 w fazie play-off. Do świąt Bożego Narodzenia, drużyna legitymowała się z przyzwoitym bilansem 20 wygranych i 14 porażek. W ciągu sezonu doszło do kilku kontuzji, w tym Jamesa[35], Rajona Rondo[36], Lonzo Balla[37], Brandona Ingrama[38], a Lakers tuż przed przerwą na weekend gwiazd, mieli 28 wygranych i 29 porażek. W marcu Lakers zostali ostatecznie wyeliminowani z rywalizacji o fazę play-off. 10 kwietnia, po zakończeniu sezonu, Magic Johnson zrezygnował z funkcji prezesa[39]. Trzy dni później trener Luke Walton rozstał się z drużyną[40].
W maju 2019 nowym szkoleniowcem został Frank Vogel a jego asystentem Jason Kidd[41]. 6 lipca Jeziorowcy dokonali wymiany z New Orleans Pelicans na mocy której Anthony Davis powędrował do Kalifornii w zamian za Lonzo Balla, Brandona Ingrama oraz Josha Harta[42].
Rywalizacje[edytuj | edytuj kod]
Boston Celtics[edytuj | edytuj kod]
Rywalizacja pomiędzy Los Angeles Lakers a Boston Celtics obejmuje dwa najbardziej utytułowane zespoły w historii National Basketball Association. Została ona wybrana najlepszą rywalizacją w historii ligi[43]. Obie drużyny spotykały się rekordową liczbę razy (12) w Finałach NBA, poczynając od pierwszego spotkania, które odbyło się w 1959 roku. Lakers z Celtics zdominowali ligę w latach 60. i 80. XX wieku, stając naprzeciw siebie sześć razy w latach 60. i trzy razy w latach 80.
Ich rywalizacja osłabła na początku lat 90., po odejściu na emeryturę Magica Johnsona i Larry’ego Birda, ale w 2008 roku została odbudowana, gdyż Lakers i Celtics spotkali się w finałach NBA, po raz pierwszy od 1987 roku[44]. Celtics wygrali tą serie 4-2, zostając mistrzami NBA. Ich kolejne spotkanie w Finałach NBA miało miejsce w 2010 roku, wtedy jednak Lakers wygrali w siedmiu meczach. Oba zespoły zdobyły największą liczbę mistrzostw, spośród wszystkich drużyn: Celtics 17, Lakers 16. Razem zdobyli 33 tytuły, co daję równo połowę wszystkich możliwych do zdobycia mistrzostw (66).
Los Angeles Clippers[edytuj | edytuj kod]
Rywalizacja pomiędzy Los Angeles Lakers a Los Angeles Clippers jest wyjątkowa, ponieważ są to dwie jedyne drużyny w NBA, które korzystają z tej samej hali – Staples Center. Jest również jednym z dwóch pojedynków, w którym biorą udział dwie drużyny z tego samego miasta, obok New York Knicks i Brooklyn Nets.
Fani z Los Angeles historycznie kibicowali Lakers[45][46]. Niektórzy twierdzą ze termin rywalizacja jest nieodpowiedni, do momentu, gdy Clippers zostaną bardziej zwycięską drużyną[47]. Jednakże, po dołączeniu do Clippers Chrisa Paula i Blake’a Griffina, stali się oni pretendentami do playoffs, a ich wspólna rywalizacja przybrała znacznie wyższej skali ważności. Ich niedawny pojedynek transmitowany przez stację ESPN osiągnął najwyższą oglądalność transmisji w historii obu drużyn w sezonie zasadniczym[48].
San Antonio Spurs[edytuj | edytuj kod]
San Antonio Spurs i Los Angeles Lakers to dwie drużyny Konferencji Zachodniej, które grały ze sobą od lat 70. Pod koniec lat 90. i na początku XXI wieku ich rywalizacja nabrała rozmachu. Od 1999 roku obie drużyny spotykały się w playoffs pięć razy, wymieniając się w siedmiu kolejnych występach w finałach NBA od 1999 do 2005 roku. Dodatkowo oba zespoły podzieliły pomiędzy siebie wszystkie mistrzostwa NBA od 1999 do 2003 roku. Spurs zdobywali tytuł w 1999, 2003, 2005 i 2007 roku, zaś Lakers w 2000, 2001, 2002, 2009 i 2010. Od 1999 do 2004 roku rywalizacja obu zespołów była uznawana za czołowe pojedynki NBA, i z każdym razem stawali oni naprzeciw siebie w finałach konferencji[49]. Rywalizacja zagasła w latach 2005-2007, gdy Lakers nie awansowali do playoffs w 2005 roku i w dwóch kolejnych latach ulegali w pierwszej rundzie Phoenix Suns. Ich rywalizacja odnowiła się w 2008 roku, gdy mierzyli się ze sobą w Finale Konferencji Zachodniej.

Kibice[edytuj | edytuj kod]
Los Angeles Lakers to najpopularniejsza drużyna koszykarska w Stanach Zjednoczonych[50]. Dzięki niedalekiemu położeniu od hali Hollywood, fanami Lakers są liczne gwiazdy, do których zaliczają się przedstawiciele baraży filmowej (Dyan Cannon[51], Andy García[51], Denzel Washington[51][52][53], Penny Marshall[51], Leonardo DiCaprio[51][53], Arsenio Hall[51], Doris Day[51], Chris Rock[54], Tobey Maguire[54], Jessica Alba[54], Matthew Perry[54], Michael Clarke Duncan[54], Cuba Gooding Jr.[54], Adam Sandler[54], Edward Norton[54], Demi Moore[54], Charlize Theron[54], Antonio Banderas[54], Jim Carrey[54], Jaden Smith[54], Will Ferrell[54], Jonah Hill[54] czy Cameron Diaz[54]), muzycznej (Ice Cube[55], Kanye West[56], Anthony Kiedis[51] czy Snoop Dogg[57], jak i również celebryci (jak siostry Kholé i Kim Kardashian[56]). Do fanów Lakers zaliczają się również sportowcy uprawiający inne dyscypliny: David Beckham[53], czy Robbie Keane[58]. Za najsłynniejszego kibica Lakers uznaje się Jacka Nicholsona[59][60], który jest posiadaczem sezonowego karnetu od lat 70. XX wieku[51].
Nazwa, logo i stroje[edytuj | edytuj kod]
Nazwa
Po przeniesieniu zespołu do Minneapolis postanowiono że klub otrzyma nową nazwę. Max Winter menedżer zespołu i zarazem udziałowiec klubu miał skandynawskie korzenie, więc chciał, aby zespół nazywał się Minneapolis Vikings. Posunął się nawet do tego, że zamówił materiały z zaprojektowanym przez siebie logo Vikings. Nie zdołał jednak przekonać do swojego pomysłu pozostałych udziałowców, więc postanowiono, że to kibice wybiorą nazwę. W lokalnej stacji radiowej KSTP urządzono oficjalny konkurs. Nagrodą był karnet na inauguracyjny sezon albo obligacje oszczędnościowe o wartości 100$. Wśród wielu pomysłów były tak zaskakujące nazwy, jak Aquacagers i Millcitians. Ben Frank właściciel lokalnej firmy zadzwonił i zasugerował Lakers. I wygrał. Nowa nazwa odzwierciedlała stan Minnesota, który znany jest jako „Kraina 10 000 jezior”[6]. Lakers to potoczna nazwa statków, które przewoziły rudę żelaza, wapień i inny ładunek z Minnesoty do portów wokół Wielkich Jezior. Zwycięski wpis został ogłoszony w Minneapolis Times 2 października 1947 roku[61].
Logo
Pierwsza wersja została stworzona w 1948 roku, kiedy zespół miał siedzibę w Minneapolis i nosił nazwę Minneapolis Lakers. Najstarsze logo Lakersów zawierało białą mapę stanu Minnesota, na tle złotej piłki do koszykówki. Na mapie stanu została umieszczona żółta gwiazda w pobliżu miejsca, gdzie znajduje się Minneapolis. Nad piłką znajdował się napis „MPLS.” z gwiazdą na początku i na końcu.
W 1960 roku, kiedy zespół przeprowadził się z Minneapolis do Los Angeles, pojawiło się zapotrzebowanie na nowe logo. W następnym roku powstało całkowicie nowe godło. Zawierał on słowa „Lakers” i „Los Angeles” napisane czerwoną purpurą na złotej piłce do koszykówki. Po raz pierwszy pojawiły się charakterystyczne smugi na logo.
W sezonie 1976/1977 symbol Lakers został odświeżony. Piłka została obrócona i uzyskała czarny zarys, dzięki czemu projekt był wyraźniejszy. Ponadto odcienie zostały nieznacznie zmodyfikowane. Złoty kolor piłki zbliżył się do żółtego, a purpurowy napis został zastąpiony jasnofioletowym bzem.
W sezonie 2001/2002 ponownie logo zostało odświeżone. Napis „Los Angeles Lakers” został rozciągnięty i zastąpiony ciemny fioletem. W porównaniu z poprzednią wersją kolory są mocniejsze, dzięki czemu emblemat się wyróżnia. Jednak kształt napisu i piłki jest dokładnie taki sam.
Stroje
Kolorami drużyny są purpura, złoto i biel[62]. Purpurowe stroje są używane w meczach wyjazdowych, a złote w meczach u siebie. Drużyna posiada także białe stroje, które zawodnicy przywdziewają podczas spotkań odbywających się w niedzielę i święta[63]. Od sezonu 2013/14 do sezonu 2016/17 Lakers występowali również w czarnych strojach w których grali wybranych meczach tzw. „Hollywódzkich wieczorach” był to hołd dla gwiazd filmów, które od wielu lat wspierają drużynę.
Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]
Kadra w sezonie 2019/20[edytuj | edytuj kod]
Stan na 5 października 2019[64]
Nr | Poz. | Nar. | Nazwisko i imię | Data urodzenia | Wzrost | Masa ciała |
---|---|---|---|---|---|---|
37 | PF | ![]() |
Andetokunmbo, Kostas | 1997–11–20 | 208 cm | 91 kg |
11 | SG | ![]() |
Bradley, Avery | 1990–11–26 | 188 cm | 82 kg |
12 | PF | ![]() |
Cacok, Devontae | 1996–10–08 | 201 cm | 109 kg |
1 | SG | ![]() |
Caldwell-Pope, Kentavious | 1993–02–18 | 196 cm | 93 kg |
4 | SG | ![]() |
Caruso, Alex | 1994–02–28 | 196 cm | 84 kg |
2 | PG | ![]() |
Cook, Quinn | 1993–03–23 | 188 cm | 81 kg |
15 | C | ![]() |
Cousins, DeMarcus | 1990–08–13 | 211 cm | 122 kg |
30 | SG | ![]() |
Daniels, Troy | 1991–07–15 | 193 cm | 93 kg |
3 | PF | ![]() |
Davis, Anthony | 1993–03–11 | 208 cm | 115 kg |
10 | SF | ![]() |
Dudley, Jared | 1985–07–10 | 201 cm | 108 kg |
14 | SG | ![]() |
Green, Danny | 1987–06–22 | 198 cm | 98 kg |
5 | SG | ![]() |
Horton-Tucker, Talen | 2000–11–25 | 193 cm | 107 kg |
39 | C | ![]() |
Howard, Dwight | 1985–12–08 | 211 cm | 120 kg |
20 | PG | ![]() |
Jackson, Demetrius | 1994–09–07 | 185 cm | 93 kg |
23 | SF | ![]() |
James, LeBron | 1984–12–30 | 203 cm | 113 kg |
0 | PF | ![]() |
Kuzma, Kyle | 1995–07–24 | 206 cm | 100 kg |
7 | C | ![]() |
McGee, JaVale | 1988–01–19 | 213 cm | 122 kg |
21 | SG | ![]() |
Norvell, Zach | 1997–12–09 | 196 cm | 93 kg |
9 | PG | ![]() |
Rondo, Rajon | 1986–02–22 | 185 cm | 84 kg |
19 | PG | ![]() |
Stockton, David | 1991–06–24 | 180 cm | 75 kg |

Asystenci: Quinton Crawford • Lionel Hollins • Phil Handy • Jason Kidd • Miles Simon • Mike Penberthy • Greg St. Jean • Dru Anthrop • Jon Pastorek
Międzynarodowe prawa[edytuj | edytuj kod]
Draft | Runda | Wybór | Zawodnik | Poz. | Nar. | Aktualny zespół | Adnotacje | Przyp. |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2009 | 2 | 59 | Chinemelu Elonu | C | ![]() |
Pallacanestro Reggiana (Włochy) | [65] | |
2007 | 2 | 54 | Brad Newley | SF | ![]() |
Sydney Kings (Australia) | [66] |
Trenerzy[edytuj | edytuj kod]
Legenda | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
S | Liczba sezonów | M | Liczba meczów | Z | Liczba zwycięstw | P | Liczba porażek |
Stan na koniec sezonu 2018/19
Imię i nazwisko | od | do | Sezon zasadniczy | Play-off | Mistrz | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
S | M | Z | P | S | M | Z | P | Div | Conf | NBA | |||
John Kundla | 1949 | 1959 | 11 | 725 | 423 | 302 | 10 | 95 | 60 | 35 | 6 | ![]() | |
George Mikan | 1958 | 1958 | 1 | 39 | 9 | 30 | |||||||
John Castellani | 1960 | 1960 | 1 | 36 | 11 | 25 | |||||||
Jim Pollard | 1960 | 1960 | 1 | 39 | 14 | 25 | 1 | 9 | 5 | 4 | |||
Fred Schaus | 1961 | 1967 | 7 | 560 | 315 | 245 | 7 | 71 | 33 | 38 | 4 | ||
Butch Van Breda Kolff | 1968 | 1969 | 2 | 164 | 107 | 57 | 2 | 33 | 21 | 12 | 2 | ||
Joe Mullaney | 1970 | 1971 | 2 | 164 | 94 | 70 | 2 | 30 | 16 | 14 | 1 | 1 | |
Bill Sharman | 1972 | 1976 | 5 | 410 | 246 | 164 | 3 | 37 | 22 | 15 | 3 | 2 | ![]() |
Jerry West | 1977 | 1979 | 3 | 246 | 145 | 101 | 3 | 22 | 8 | 14 | 1 | ||
Jack McKinney | 1980 | 1980 | 1 | 14 | 10 | 4 | |||||||
Paul Westhead | 1980 | 1982 | 3 | 161 | 111 | 50 | 2 | 19 | 13 | 6 | 1 | 1 | ![]() |
Pat Riley | 1982 | 1990 | 9 | 727 | 533 | 194 | 9 | 149 | 102 | 47 | 9 | 7 | ![]() |
Mike Dunleavy | 1991 | 1992 | 2 | 164 | 101 | 63 | 2 | 23 | 13 | 10 | 1 | ||
Randy Pfund | 1993 | 1994 | 2 | 146 | 66 | 80 | 1 | 5 | 2 | 3 | |||
Bill Bertka | 1994 | 1999 | 2 | 3 | 2 | 1 | |||||||
Magic Johnson | 1994 | 1994 | 1 | 16 | 5 | 11 | |||||||
Del Harris | 1995 | 1999 | 5 | 340 | 224 | 116 | 4 | 36 | 17 | 19 | |||
Kurt Rambis | 1999 | 1999 | 1 | 37 | 24 | 13 | 1 | 8 | 3 | 5 | |||
Rudy Tomjanovich | 2005 | 2005 | 1 | 43 | 24 | 19 | |||||||
Frank Hamblen | 2005 | 2005 | 1 | 39 | 10 | 29 | |||||||
Phil Jackson | 2000 | 2011 | 11 | 902 | 610 | 292 | 11 | 181 | 118 | 63 | 7 | 7 | ![]() |
Mike Brown | 2011 | 2012 | 2 | 71 | 42 | 29 | 1 | 12 | 5 | 7 | 1 | ||
Bernie Bickerstaff | 2012 | 2012 | 1 | 5 | 4 | 1 | |||||||
Mike D’Antoni | 2012 | 2014 | 2 | 154 | 67 | 87 | 1 | 4 | 0 | 4 | |||
Byron Scott | 2014 | 2016 | 2 | 164 | 38 | 126 | |||||||
Luke Walton | 2016 | 2019 | 3 | 246 | 98 | 148 | |||||||
Frank Vogel | 2019 | - |
Zastrzeżone numery[edytuj | edytuj kod]

Los Angeles Lakers zastrzeżone numery | ||||
Nr | Imię i nazwisko | Pozycja | Lata gry | Data ceremonii |
---|---|---|---|---|
8 | Kobe Bryant | SG | 1996–2016 | 18 grudnia 2017[67] |
13 | Wilt Chamberlain | C | 1968–1973 | 9 listopada 1983 |
22 | Elgin Baylor | F | 1958–1971 | 9 listopada 1983 |
24 | Kobe Bryant | SG | 1996–2016 | 18 grudnia 2017[68] |
25 | Gail Goodrich | PG | 1965–1968, 1970–1976 | 20 listopada 1996 |
32 | Magic Johnson | PG | 1979–1991, 1996 | 16 lutego 1992 |
33 | Kareem Abdul-Jabbar | C | 1975–1989 | 20 marca 1989 |
34 | Shaquille O’Neal | C | 1996–2004 | 2 kwietnia 2013 |
42 | James Worthy | SF | 1982–1994 | 10 grudnia 1995 |
44 | Jerry West | SG | 1960–1974 | 19 listopada 1983 |
52 | Jamaal Wilkes | SF | 1977–1985 | 28 grudnia 2012 |
![]() |
Chick Hearn | Spiker | 1961–2002 | 2 grudnia 2002 |
Ponadto kilku zawodników i trenerów, którzy przyczynili się do sukcesu, podczas gdy drużyna miała swoją siedzibę w Minneapolis została uhonorowana banerem, lecz ich numery nie zostały zastrzeżone. Ceremonia odbyła się w przerwie meczu z Minnesotą 11 kwietnia 2002 roku[69].
- 17 Jim Pollard, SF, 1948–1955, trener - 1960
- 19 Vern Mikkelsen, PF, 1949–1959
- 22 Slater Martin, PG, 1949–1956
- 34 Clyde Lovellette, PF/C, 1953–1957
- 99 George Mikan, C, 1948–1954; 1955–1956, trener - 1957–1958
- John Kundla, trener - 1948–1957; 1958–1959
Włączeni do Koszykarskiej Galerii Sław[edytuj | edytuj kod]
34 osób związanych z Lakers zostało włączonych do Basketball Hall of Fame. (26 graczy, 4 trenerów, 1 asystent trenera i 3 współpracowników.)
Los Angeles Lakers: Galeria Sław | |||||||||
Zawodnicy | |||||||||
Numer | Imię i nazwisko | Pozycja | Lata gry | Rok włączenia | Numer | Imię i nazwisko | Pozycja | Lata gry | Rok włączenia |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4 | Adrian Dantley | SF | 1977–1979 | 2008 | 25 | Gail Goodrich | SG/PG | 1965–1968 1970–1976 |
1996 |
10 | Steve Nash | PG | 2012–2015 | 2018 | 31 | Spencer Haywood | PF | 1979–1980 | 2015 |
11 | Bob McAdoo | PF/C | 1981–1985 | 2000 | 31 | Zelmo Beaty | C | 1974–1975 | 2016 |
11 | Karl Malone | PF | 2003–2004 | 2010 | 32 | Magic Johnson | PG | 1979–1991 1996 |
2002 |
11 | Charlie Scott | SG | 1977–1978 | 2018 | 33 | Kareem Abdul-Jabbar | C | 1975–1989 | 1995 |
12 | Vlade Divac | C | 1989–1996 2004–2005 |
2019 | 34 | Clyde Lovellette | PF/C | 1953–1957 | 1988 |
13 | Wilt Chamberlain | C | 1968–1973 | 1979 | 34 | Shaquille O’Neal | C | 1996–2004 | 2016 |
17 | Jim Pollard | SF | 1948–1955 | 1978 | 42 | Connie Hawkins | PF/SF | 1973–1975 | 1992 |
19 | Vern Mikkelsen | PF | 1949–1959 | 1995 | 42 | James Worthy | SF/PF | 1982–1994 | 2003 |
20 | Gary Payton | PG | 2003–2004 | 2013 | 44 | Jerry West | SG/PG | 1960–1974 | 1980 |
22 | Elgin Baylor | SF | 1958–1971 | 1977 | 52 | Jamaal Wilkes | SF/PF | 1977–1985 | 2012 |
22 | Slater Martin | PG | 1949–1956 | 1982 | 73 | Dennis Rodman | SF/PF | 1999 | 2011 |
23 | Mitch Richmond | SG | 2001–2002 | 2014 | 99 | George Mikan | C | 1948–1954 1955–1956 |
1959 |
Trenerzy | |||||||||
– | Imię i nazwisko | Stanowisko | Lata pracy | Rok włączenia | – | Imię i nazwisko | Stanowisko | Lata pracy | Rok włączenia |
– | John Kundla | Trener | 1948–1957 1958–1959 |
1995 | – | Phil Jackson | Trener | 1999–2004 2005–2011 |
2007 |
– | Bill Sharman | Trener | 1971–1976 | 2004 | – | Tex Winter | Asystent trenera | 1999–2008 | 2011 |
– | Pat Riley | Asystent trenera/Trener | 1979–1981 (Asystent) 1981–1990 (Trener) |
2008 | |||||
Pozostali | |||||||||
– | Imię i nazwisko | Stanowisko | Lata pracy | Rok włączenia | – | Imię i nazwisko | Stanowisko | Lata pracy | Rok włączenia |
– | Jerry Buss | Właściciel | 1979–2013 | 2010 | ![]() |
Chick Hearn | Spiker | 1961–2002 | 2003 |
– | Pete Newell | Dyrektor generalny | 1972–1976 | 1979 |
Włączeni do Koszykarskiej Galerii Sław FIBA[edytuj | edytuj kod]
Los Angeles Lakers: Galeria Sław | |||||||||
Zawodnicy | |||||||||
Numer | Imię i nazwisko | Pozycja | Lata gry | Rok włączenia | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
12 | Vlade Divac | C | 1989–1996 2004–2005 |
2010 | |||||
34 | Shaquille O’Neal | C | 1996–2004 | 2017 |
Areny[edytuj | edytuj kod]
Staples Center obecna siedziba Lakers (od 1999)
The Forum (1967-1999)
Los Angeles Memorial Sports Arena (1960-1967)
Nagrody indywidualne[edytuj | edytuj kod]
Sezon[edytuj | edytuj kod]
NBA All-Star Weekend[edytuj | edytuj kod]
Statystyczni liderzy NBA[edytuj | edytuj kod]
Liderzy w zbiórkach[87]
Liderzy w asystach[88]
Liderzy w przechwytach[89]
|
Liderzy w blokach[90]
Liderzy w skuteczności rzutów z gry[91]
Liderzy w skuteczności rzutów wolnych[92]
Liderzy w skuteczności rzutów za 3 punkty[93]
|
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
Tytuł | Liczba | Rok |
---|---|---|
Mistrz NBA ![]() |
16 | 1949, 1950, 1952, 1953, 1954, 1972, 1980, 1982, 1985, 1987, 1988, 2000, 2001, 2002, 2009, 2010 |
Mistrz Konferencji | 31 | 1949, 1950, 1952, 1953, 1954, 1959, 1962, 1963, 1965, 1966, 1968, 1969, 1970, 1972, 1973, 1980, 1982, 1983, 1984, 1985, 1987, 1988, 1989, 1991, 2000, 2001, 2002, 2004, 2008, 2009, 2010 |
Mistrz dywizji | 23 | 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1980, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 2000, 2001, 2004, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012 |
Występy w play-off |
59 | 1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2012, 2013 |
Poszczególne sezony[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie:[94]. Stan na koniec sezonu 2018/19
Sezon | Liga | Konferencja | Miejsce w konferencji |
Dywizja | Miejsce w dywizji |
Sezon regularny | Playoffs | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wygrane | Porażki | |||||||
Minneapolis Lakers | ||||||||
1948/49 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 44 | 16 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Chicago Stags (2-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Rochester Royals (2-0) Zwycięstwo w finale NBA z Washington Capitols (4-2) |
1949/50 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 51 | 17 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Chicago Stags (2-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Fort Wayne Pistons (2-0) Zwycięstwo w półfinale NBA z Anderson Packers (2-0) Zwycięstwo w finale NBA z Syracuse Nationals (4-2) |
1950/51 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 44 | 24 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Indianapolis Olympians (2-1) Porażka w finale Konferencji z Rochester Royals (1-3) |
1951/52 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 40 | 26 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Indianapolis Olympians (2-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Rochester Royals (3-1) Zwycięstwo w finale NBA z New York Knicks (4-3) |
1952/53 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 48 | 22 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Indianapolis Olympians (2-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Fort Wayne Pistons (3-2) Zwycięstwo w finale NBA z New York Knicks (4-1) |
1953/54 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 46 | 26 | Zwycięstwo w finale Konferencji z Rochester Royals (2-1) Zwycięstwo w finale NBA z Syracuse Nationals (4-3) |
1954/55 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 40 | 32 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Rochester Royals (2-1) Porażka w finale Konferencji z Fort Wayne Pistons (1-3) |
1955/56 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 33 | 39 | Porażka w półfinale Konferencji z Saint Louis Hawks (1-2) |
1956/57 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 34 | 48 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Fort Wayne Pistons (2-0) Porażka w finale Konferencji z Saint Louis Hawks (0-3) |
1957/58 | NBA | Zachodnia | 4 | – | – | 19 | 53 | |
1958/59 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 33 | 39 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Detroit Pistons (2-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Saint Louis Hawks (4-2) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (0-4) |
1959/60 | NBA | Zachodnia | 3 | – | – | 25 | 50 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Detroit Pistons (2-0) Porażka w finale Konferencji z Saint Louis Hawks (3-4) |
Los Angeles Lakers | ||||||||
1960/61 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 36 | 43 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Detroit Pistons (3-2) Porażka w finale Konferencji z Saint Louis Hawks (3-4) |
1961/62 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 54 | 26 | Zwycięstwo w finale Konferencji z Detroit Pistons (4-2) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (3-4) |
1962/63 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 53 | 27 | Zwycięstwo w finale Konferencji z Saint Louis Hawks (4-3) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (2-4) |
1963/64 | NBA | Zachodnia | 3 | – | – | 42 | 38 | Porażka w półfinale Konferencji z Saint Louis Hawks (2-3) |
1964/65 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 49 | 31 | Zwycięstwo w finale Konferencji z Baltimore Bullets (4-2) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (1-4) |
1965/66 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 53 | 27 | Zwycięstwo w finale Konferencji z Saint Louis Hawks (4-3) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (3-4) |
1966/67 | NBA | Zachodnia | 3 | – | – | 36 | 45 | Porażka w półfinale Konferencji z San Francisco Warriors (0-3) |
1967/68 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 52 | 30 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Chicago Bulls (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z San Francisco Warriors (4-0) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (2-4) |
1968/69 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 55 | 27 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z San Francisco Warriors (4-2) Zwycięstwo w finale Konferencji z Atlanta Hawks (4-1) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (3-4) |
1969/70 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 46 | 36 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Phoenix Suns (4-3) Zwycięstwo w finale Konferencji z Atlanta Hawks (4-0) Porażka w finale NBA z New York Knicks (3-4) |
1970/71 | NBA | Zachodnia | 2 | Pacific | 1 | 48 | 34 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Chicago Bulls (4-3) Porażka w finale Konferencji z Milwaukee Bucks (1-4) |
1971/72 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 69 | 13 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Chicago Bulls (4-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Milwaukee Bucks (4-2) Zwycięstwo w finale NBA z New York Knicks (4-1) |
1972/73 | NBA | Zachodnia | 2 | Pacific | 1 | 60 | 22 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Chicago Bulls (4-3) Zwycięstwo w finale Konferencji z Golden State Warriors (4-1) Porażka w finale NBA z New York Knicks (1-4) |
1973/74 | NBA | Zachodnia | 2 | Pacific | 1 | 47 | 35 | Porażka w półfinale Konferencji z Milwaukee Bucks (1-4) |
1974/75 | NBA | Zachodnia | 9 | Pacific | 5 | 30 | 52 | |
1975/76 | NBA | Zachodnia | 6 | Pacific | 4 | 40 | 42 | |
1976/77 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 53 | 29 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Golden State Warriors (4-3) Porażka w finale Konferencji z Portland Trail Blazers (0-4) |
1977/78 | NBA | Zachodnia | 5 | Pacific | 4 | 45 | 37 | Porażka w pierwszej rundzie z Seattle SuperSonics (1-2) |
1978/79 | NBA | Zachodnia | 5 | Pacific | 3 | 47 | 35 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Denver Nuggets (2-1) Porażka w półfinale Konferencji z Seattle SuperSonics (1-4) |
1979/80 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 60 | 22 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Phoenix Suns (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Seattle SuperSonics (4-1) Zwycięstwo w finale NBA z Philadelphia 76ers (4-2) |
1980/81 | NBA | Zachodnia | 3 | Pacific | 2 | 54 | 28 | Porażka w pierwszej rundzie z Houston Rockets (1-2) |
1981/82 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 57 | 25 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Phoenix Suns (4-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z San Antonio Spurs (4-0) Zwycięstwo w finale NBA z Philadelphia 76ers (4-2) |
1982/83 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 58 | 24 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Portland Trail Blazers (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z San Antonio Spurs (4-2) Porażka w finale NBA z Philadelphia 76ers (0-4) |
1983/84 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 54 | 28 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Kansas City Kings (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Dallas Mavericks (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Phoenix Suns (4-2) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (3-4) |
1984/85 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 62 | 20 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Phoenix Suns (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Portland Trail Blazers (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Denver Nuggets (4-1) Zwycięstwo w finale NBA z Boston Celtics (4-2) |
1985/86 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 62 | 20 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z San Antonio Spurs (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Utah Jazz (4-3) Porażka w finale Konferencji z Houston Rockets (1-4) |
1986/87 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 65 | 17 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Denver Nuggets (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Golden State Warriors (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Seattle SuperSonics (4-0) Zwycięstwo w finale NBA z Boston Celtics (4-2) |
1987/88 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 62 | 20 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z San Antonio Spurs (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Utah Jazz (4-3) Zwycięstwo w finale Konferencji z Dallas Mavericks (4-3) Zwycięstwo w finale NBA z Detroit Pistons (4-3) |
1988/89 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 57 | 25 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Portland Trail Blazers (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Seattle SuperSonics (4-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Phoenix Suns (4-0) Porażka w finale NBA z Detroit Pistons (0-4) |
1989/90 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 63 | 19 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Houston Rockets (3-1) Porażka w półfinale Konferencji z Phoenix Suns (1-4) |
1990/91 | NBA | Zachodnia | 3 | Pacific | 2 | 58 | 24 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Houston Rockets (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Golden State Warriors (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Portland Trail Blazers (4-2) Porażka w finale NBA z Chicago Bulls (1-4) |
1991/92 | NBA | Zachodnia | 8 | Pacific | 6 | 43 | 39 | Porażka w pierwszej rundzie z Portland Trail Blazers (1-3) |
1992/93 | NBA | Zachodnia | 8 | Pacific | 5 | 39 | 43 | Porażka w pierwszej rundzie z Phoenix Suns (2-3) |
1993/94 | NBA | Zachodnia | 9 | Pacific | 5 | 33 | 49 | |
1994/95 | NBA | Zachodnia | 5 | Pacific | 3 | 48 | 34 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Seattle SuperSonics (3-1) Porażka w półfinale Konferencji z San Antonio Spurs (2-4) |
1995/96 | NBA | Zachodnia | 4 | Pacific | 2 | 53 | 29 | Porażka w pierwszej rundzie z Houston Rockets (1-3) |
1996/97 | NBA | Zachodnia | 4 | Pacific | 2 | 56 | 26 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Portland Trail Blazers (3-1) Porażka w półfinale Konferencji z Utah Jazz (1-4) |
1997/98 | NBA | Zachodnia | 3 | Pacific | 2 | 61 | 21 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Portland Trail Blazers (3-1) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Seattle SuperSonics (4-1) Porażka w finale Konferencji z Utah Jazz (0-4) |
1998/99 | NBA | Zachodnia | 4 | Pacific | 2 | 31 | 19 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Houston Rockets (3-1) Porażka w półfinale Konferencji z San Antonio Spurs (0-4) |
1999/00 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 67 | 15 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Sacramento Kings (3-2) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Phoenix Suns (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Portland Trail Blazers (4-3) Zwycięstwo w finale NBA z Indiana Pacers (4-2) |
2000/01 | NBA | Zachodnia | 2 | Pacific | 1 | 56 | 26 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Portland Trail Blazers (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Sacramento Kings (4-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z San Antonio Spurs (4-0) Zwycięstwo w finale NBA z Philadelphia 76ers (4-1) |
2001/02 | NBA | Zachodnia | 3 | Pacific | 2 | 58 | 24 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Portland Trail Blazers (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z San Antonio Spurs (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Sacramento Kings (4-3) Zwycięstwo w finale NBA z New Jersey Nets (4-0) |
2002/03 | NBA | Zachodnia | 5 | Pacific | 2 | 50 | 32 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Minnesota Timberwolves (4-2) Porażka w półfinale Konferencji z San Antonio Spurs (2-4) |
2003/04 | NBA | Zachodnia | 2 | Pacific | 1 | 56 | 26 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Houston Rockets (4-1) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z San Antonio Spurs (4-2) Zwycięstwo w finale Konferencji z Minnesota Timberwolves (4-2) Porażka w finale NBA z Detroit Pistons (1-4) |
2004/05 | NBA | Zachodnia | 11 | Pacific | 4 | 34 | 48 | |
2005/06 | NBA | Zachodnia | 7 | Pacific | 3 | 45 | 37 | Porażka w pierwszej rundzie z Phoenix Suns (3-4) |
2006/07 | NBA | Zachodnia | 7 | Pacific | 2 | 42 | 40 | Porażka w pierwszej rundzie z Phoenix Suns (1-4) |
2007/08 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 57 | 25 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Denver Nuggets (4-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Utah Jazz (4-2) Zwycięstwo w finale Konferencji z San Antonio Spurs (4-1) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (2-4) |
2008/09 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 65 | 17 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Utah Jazz (4-1) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Houston Rockets (4-3) Zwycięstwo w finale Konferencji z Denver Nuggets (4-2) Zwycięstwo w finale NBA z Orlando Magic (4-1) |
2009/10 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 57 | 25 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Oklahoma City Thunder (4-2) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Utah Jazz (4-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Phoenix Suns (4-2) Zwycięstwo w finale NBA z Boston Celtics (4-3) |
2010/11 | NBA | Zachodnia | 2 | Pacific | 1 | 57 | 25 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z New Orleans Hornets (4-2) Porażka w półfinale Konferencji z Dallas Mavericks (0-4) |
2011/12 | NBA | Zachodnia | 3 | Pacific | 1 | 41 | 25 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Denver Nuggets (4-3) Porażka w półfinale Konferencji z Oklahoma City Thunder (1-4) |
2012/13 | NBA | Zachodnia | 7 | Pacific | 3 | 45 | 37 | Porażka w pierwszej rundzie z San Antonio Spurs (0-4) |
2013/14 | NBA | Zachodnia | 14 | Pacific | 5 | 27 | 55 | |
2014/15 | NBA | Zachodnia | 14 | Pacific | 5 | 21 | 61 | |
2015/16 | NBA | Zachodnia | 15 | Pacific | 5 | 17 | 65 | |
2016/17 | NBA | Zachodnia | 15 | Pacific | 4 | 26 | 56 | |
2017/18 | NBA | Zachodnia | 10 | Pacific | 3 | 35 | 47 | |
2018/19 | NBA | Zachodnia | 10 | Pacific | 4 | 37 | 45 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ About STAPLES Center (ang.). staplescenter.com. [dostęp 1 września, 2008].
- ↑ Kurt Badenhausen: L.A. Lakers Top 2012 List Of The NBA’s Most Valuable Teams (ang.). W: Forbes [on-line]. 25 stycznia, 2012. [dostęp 28 stycznia, 2012].
- ↑ Jeff Zillgitt: Forbes' ranks Knicks, Lakers atop annual valuations list (ang.). usatoday.com, 2013-01-23. [dostęp 2013-01-24].
- ↑ NBA. Knicks najbardziej wartościowym klubem według „Forbesa” (pol.). sport.pl, 2013-01-23. [dostęp 2013-01-24].
- ↑ Kurt Badenhausen: NBA Team Values 2018: Every Club Now Worth At Least $1 Billion (ang.). forbes.com, 2018-02-07. [dostęp 2018-02-07].
- ↑ a b Reavis, Tracey in Sacchare (ed) (2000). p. 95
- ↑ Dan Barreiro: George Mikan: The First Icon (ang.). W: From the Official NBA Encyclopedia, Third Edition [on-line]. NBA.com. [dostęp 20 listopada, 2010].
- ↑ All-Time Winning Streaks (ang.). NBA.com, 19 marca, 2008. [dostęp 28 października, 2008].
- ↑ Laker winning streak comes to an end (ang.). History.com. [dostęp 5 lipca, 2012].
- ↑ Most Valuable Player Award Winners (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 7 lipca, 2008].
- ↑ Kobe Bryant scores 24 points as Lakers eliminate Hornets in six games (ang.). espn.go.com. [dostęp 2012-07-15].
- ↑ Jason Terry ties NBA playoff record as Mavs sweep defending champions (ang.). espn.go.com. [dostęp 2012-07-15].
- ↑ Mike Brown Becomes 22nd Head Coach in Lakers History (ang.). nba.com/lakers. [dostęp 2012-07-15].
- ↑ Chris Paul trade to Lakers off (ang.). espn.go.com. [dostęp 2012-07-15].
- ↑ LAKERS ACQUIRE FIRST ROUND DRAFT PICK FROM DALLAS IN EXCHANGE FOR LAMAR ODOM & SECOND ROUND DRAFT PICK (ang.). nba.com/lakers. [dostęp 2012-07-15].
- ↑ Supporting cast helps Lakers get past Nuggets and within one win of advancing (ang.). espn.go.com. [dostęp 2012-07-15].
- ↑ Nuggets dominate ill Kobe Bryant, Lakers to force Game 7 (ang.). espn.go.com. [dostęp 2012-07-15].
- ↑ Pau Gasol-led Lakers top Nuggets in Game 7; Metta World Peace adds 15 points in return (ang.). espn.go.com. [dostęp 2012-07-15].
- ↑ Thunder power past Kobe Bryant's 42 points, eliminate Lakers (ang.). espn.go.com. [dostęp 2012-07-15].
- ↑ Lakers to acquire PG Nash in sign-and-trade, „ESPN.com” [dostęp 2018-02-20] .
- ↑ Howard blockbuster trade to Lakers finalized, „ESPN.com” [dostęp 2018-02-20] .
- ↑ Lakers ink guard Meeks, keep forward Ebanks, „ESPN.com” [dostęp 2018-02-20] .
- ↑ Jamison: 'Great' to be part of Lakers' tradition, „ESPN.com” [dostęp 2018-02-20] .
- ↑ Eric Pincus , Lakers sign rookies D’Angelo Russell and Larry Nance Jr., latimes.com [dostęp 2018-02-20] .
- ↑ By GREG BEACHAM | The Associated Press , Kobe scores 60 points in unbelievable farewell victory, „NBA.com” [dostęp 2016-04-28] (ang.).
- ↑ Associated Press , Byron Scott fired as Lakers coach after worst season in franchise history, the Guardian, 25 kwietnia 2016 [dostęp 2018-02-20] (ang.).
- ↑ Luke Walton trenerem Lakers, „Przegląd Sportowy”, 30 kwietnia 2016 [dostęp 2018-02-20] (pol.).
- ↑ 2016 Lakers Draft Hub, Los Angeles Lakers [dostęp 2016-06-24] (ang.).
- ↑ Why Lakers' Jeanie Buss fired Jim Buss, Mitch Kupchak, „USA TODAY” [dostęp 2017-02-21] (ang.).
- ↑ Lakers Acquire Brook Lopez, Kyle Kuzma In Trade With Brooklyn | Los Angeles Lakers, „Los Angeles Lakers” [dostęp 2017-06-22] (ang.).
- ↑ 2017 NBA Draft | Team Profile | Los Angeles Lakers | NBA.com, NBA.com [dostęp 2018-02-20] (ang.).
- ↑ Los Angeles Lakers mistrzami Ligi Letniej, „SzóstyGracz.pl” [dostęp 2018-07-18] (pol.).
- ↑ Lakers Sign LeBron James (ang.). Los Angeles Lakers, 2018-07-09. [dostęp 2018-11-05].
- ↑ LeBron James agrees to four-year, $154-million contract with Los Angeles Lakers (ang.). NBA.com, 2018-07-01. [dostęp 2018-11-05].
- ↑ NBA: Kontuzja LeBrona Jamesa!, probasket.pl [dostęp 2018-12-26] (pol.).
- ↑ Lakersi mają problem. Kolejna długa przerwa Rondo, eurosport.tvn24.pl [dostęp 2018-12-28] (pol.).
- ↑ W Lakers kontuzja goni kontuzję. Lonzo Ball wypada z gry, wp.pl [dostęp 2019-01-21] (pol.).
- ↑ Olbrzymie kłopoty LA Lakers. Brandon Ingram wypada do końca sezonu, to samo może czekać Lonzo Balla, wp.pl [dostęp 2019-03-09] (pol.).
- ↑ NBA. Magic Johnson zrezygnował z funkcji prezydenta Lakers, interia.pl [dostęp 2019-04-10] (pol.).
- ↑ NBA: Los Angeles Lakers zwolnili trenera. Luke Walton odchodzi po trzech latach, wp.pl [dostęp 2019-04-13] (pol.).
- ↑ Media: Los Angeles Lakers mają nowego trenera! Frank Vogel poprowadzi LeBrona Jamesa, wp.pl [dostęp 2019-05-12] (pol.).
- ↑ nba advanced stats, nba.com [dostęp 2019-07-06] (ang.).
- ↑ NBA;s Best Rivalries (ang.). Sports Illustrated. [dostęp 3 czerwca, 2011].
- ↑ NBA Finals: All-Time Champions (ang.). NBA.com. [dostęp 13 czerwca, 2011].
- ↑ Jon Gold: Clippers Becoming Relevant in Los Angeles (ang.). 29 stycznia, 2011. [dostęp 1 listopada, 2012].
- ↑ Joan Niesen: NBA’s Western Conference hard to figure (ang.). Foxsportswest.com. [dostęp 2 listopada, 2012].
- ↑ Andy Kamenetzky: Lakers vs. Clippers: What to watch – Los Angeles Lakers Blog – ESPN Los Angeles (ang.). W: ESPN.com [on-line]. [dostęp 1 listopada, 2012].
- ↑ Brian Kamenetzky: Lakers vs. Clippers sets local TV record (ang.). W: ESPN.com [on-line]. 8 listopada, 2012. [zarchiwizowane z tego adresu (9 listopada, 2012)].
- ↑ Ricardo Aparicio: Glamour vs. Grit: The perfect NBA rivalry (ang.). W: InsideHoops.com [on-line]. 23 kwietnia, 2004. [dostęp 14 kwietnia, 2007].
- ↑ Joshua Casey: Los Angeles Lakers: The NBA’s No. 1 Social Media Team (ang.). rantsports.com. [dostęp 2012-12-30].
- ↑ a b c d e f g h i Top 10 Celebrity Lakers Fans (ang.). nba.com. [dostęp 2012-12-31].
- ↑ 13. Denzel Washington: New York Yankees, New York Jets, Los Angeles Lakers (ang.). http://bleacherreport.com.+[dostęp 2012-12-31].
- ↑ a b c Gwiazdy kibicują LA Lakers (pol.). se.pl, 2008-10-30. [dostęp 2012-12-31].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Media Circus, czyli celebryci wśród fanów i fani wśród celebrytów (pol.). [dostęp 2012-12-31].
- ↑ 16. Ice Cube: Oakland Raiders, Los Angeles Lakers (ang.). http://bleacherreport.com.+[dostęp 2012-12-31].
- ↑ a b Kanye West, Kim Kardashian i Khloe na meczu... (pol.). [dostęp 2012-12-31].
- ↑ 18. Snoop Dogg: L.A. Dodgers, L.A. Lakers, USC Trojans, Pittsburgh Steelers (ang.). [dostęp 2012-12-31].
- ↑ Gwiazdor piłki „niezidentyfikowanym fanem” (pol.). [dostęp 2012-12-30].
- ↑ Media Circus, czyli celebryci wśród fanów i fani wśród celebrytów (pol.). [dostęp 2012-12-31].
- ↑ Los Angeles Lakers: 5 Greatest Celebrity Fans – Jack Nicholson (ang.). bleacherreport.com. [dostęp 2012-12-31].
- ↑ Los Angeles Lakers Logos.
- ↑ Laker Jerseys (ang.). imageg.net. [dostęp 17 sierpnia, 2008]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 marca, 2007)].
- ↑ Los Angeles Lakers Logo – Design and History (ang.). dinesh.com. [dostęp 17 sierpnia, 2008].
- ↑ Lakers Roster 2019-20 (ang.).
- ↑ Meet Chinemelu Elonu (ang.). NBA.com. [dostęp 15 kwiecień 2014].
- ↑ Lakers acquire draft rights to Brad Newley (ang.). NBA.com. [dostęp 24 stycznia 2017].
- ↑ Los Angeles Lakers retire Kobe Bryant's No8 and No24 jerseys in NBA first (ang.). theguardian.com. [dostęp 19 grudnia 2017].
- ↑ Los Angeles Lakers retire Kobe Bryant's No8 and No24 jerseys in NBA first (ang.). theguardian.com. [dostęp 19 grudnia 2017].
- ↑ L.A. to Honor Great Minneapolis Lakers Teams and Players (ang.).
- ↑ a b NBA Championships: Year by Year Champions (ang.). landofbasketball.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA Defensive Player of the Year Award Winners (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA Sixth Man of the Year Award Winners (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA Rookie of the Year Award Winners (ang.). nba.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA Coach of the Year Award Winners (ang.). nba.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA Executive of the Year Award Winners (ang.). nba.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA Sportsmanship Award Winners (ang.). nba.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ IBM Award Recipients (ang.). basketball.realgm.com. [dostęp 17 czerwca 2014].
- ↑ a b c All-NBA Teams (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ a b All-Defensive Teams (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ a b All-Rookie Teams (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA All-Star Game MVP's (ang.). nba.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ Rookie Game Year-by-Year Results/MVPs (ang.). nba.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA Slam Dunk Contest Winners (ang.). nba.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ Los Angeles Lakers All-Star Game Selections (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 5 czerwca 2015].
- ↑ NBA ALL-STAR ROOKIE ROSTERS (ang.). nba-allstar.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA Scoring Leaders Year by Year (ang.). landofbasketball.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA Rebounds Leaders Year by Year (ang.). landofbasketball.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA Assists Leaders Year by Year (ang.). landofbasketball.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA Steals Leaders Year by Year (ang.). landofbasketball.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA Blocks Leaders Year by Year (ang.). landofbasketball.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for Field Goal Pct (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for Free Throw Pct (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for 3-Pt Field Goal Pct (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ Los Angeles Lakers Franchise Index (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 2019-04-11].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Historia Los Angeles Lakers (ang.)
- Dynastia Minneapolis Lakers (ang.)
- Statystyki i rekordy (ang.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|
|
|